Άγγελος Β΄ Ατσαγιόλι
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Άγγελος Ατσαγιόλι (ιταλικά : Angelo Acciaiuoli ) (Φλωρεντία 1340 - Πίζα 1408 ), ήταν Ιταλός καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, Αρχιεπίσκοπος της Φλωρεντίας από το 1383 μέχρι 1387, ευγενής του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, Λατίνος αρχιεπίσκοπος Πάτρας και πολιτικός διοικητής βαρώνος της Πάτρας (1394-1400)[10].
| Άγγελος Β΄ Ατσαγιόλι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Angelo Acciaioli (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1349[1][2] Φλωρεντία[3] |
| Θάνατος | 31 Μαΐου 1408[1][4] Πίζα[5] |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης καθολικός ιερέας καθολικός επίσκοπος[7] |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Νικολό Ατσαγιόλι Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κοσμήτωρας του Κολλεγίου των Καρδιναλίων (1405–1408) Καρδινάλιος (1397–1408, list of bishops of Ostia) Αρχιεπίσκοπος - Βαρώνος της Πάτρας (από 1395) Roman Catholic Bishop of Florence (από 1383)[4][8] Roman Catholic Bishop of Rapolla (1375–1386)[4][9] αποστολικός διαχειριστής (Λατινική Αρχιεπισκοπή Παλαιών Πατρών) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία κι ήταν γιος του Ιάκωβου Ατσαγιόλι (Jacopo Acciaiuoli) και της Μπαρτολομέας Ρικασόλι (Bartolommea Ricasoli) Αδελφοί του ήταν ο Νέριο, ο Δονάτος Ατσαγιόλι και ο Τζιοβάνι Ατσαγιόλι. Το 1375 έγινε επίσκοπος της Ράπολα και το 1383 επίσκοπος Φλωρεντίας.
Έζησε σε μια περίοδο σύγκρουσης μεταξύ του Πάπα και του αντι-πάπα Κλήμη , υποστήριξε πάντα το νόμιμο πάπα, ο οποίος πάντα τον θεωρούσε άνθρωπο της εμπιστοσύνης (ο προκάτοχός του, Άγγελος Ρικασόλι είχε καθαιρεθεί από τον πάπα, λόγω της πίστης του στον αντιπάπα) , έτσι στις 17 Δεκεμβρίου 1384 διορίστηκε καρδινάλιος με το τίτλο του "San Lorenzo de Damaso" .
Το 1397 διορίσθηκε καρδινάλιος-επίσκοπος της Όστριας και Βελέτρι. Το 1404 διορίστηκε αρχιερέας της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό , και τον Ιούνιο του 1405 , εξελέγη κοσμήτορας του Ιερού Κολεγίου . Το 1395-1400 ήταν και λατίνος αρχιεπίσκοπος Πάτρας αλλά και Βαρώνος της πόλης. Από το 1394 έως το 1396 διορίσθηκε βάιλος του Πριγκιπάτου από τον πρίγκιπα Λαντισλάς Α' της Νάπολης
Μετά το θάνατό του, το σώμα του θάφτηκε αρχικά στο καθεδρικό ναό της Πίζας και στη συνέχεια στην Φλωρεντία , στο παρεκκλήσι της κρύπτης αφιερωμένη στον Άγιο Ανδρέα.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1013140605. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 acciaan.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. acciaan. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. acciaan. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ fire.
- ↑ r207.
- ↑ Στέφανος Θωμόπουλος, 1888, βλ. πηγές σελ. 281 στην παραπομπή.
Πηγές Επεξεργασία
- Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821, Εκ της βασιλικής τυπογραφίας Νικολάου Γ. Ιγγλέση, Εν Αθήναις 1888 (Λήμμα για το βιβλίο: Ιστορία της Πόλεως Πατρών (βιβλίο))
- La chiesa fiorentina, Curia arcivescovile, Firenze 1970.
- Pompeo Litta, Acciaioli di Firenze, in Famiglie Celebri Italiane, 1830-45.
- Setton, Kenneth M. (1975). Catalan Domination of Athens 1311–1380. London: Variorum.
- Curzio Ugurgieri della Berardenga, Gli Acciaioli di Firenze nella Luce de' Loro Tempi, Leo Olschki, 1962.
- Martin Souchon: Die Papstwahlen in der Zeit des grossen Schismas, Verlag von Benno Goeritz, 1888