Βικιπαίδεια

Άγιος Όσβαλντ

Ο Όσβαλντ της Νορθουμβρίας ή Άγιος Όσβαλντ (Oswald of Northumbria, Saint Oswald, 604 - 5 Αυγούστου 642) βασιλιάς της Νορθουμβρίας (634 - 642) ήταν δεύτερος γιος του Έθελφριθ της Βερνικίας και της Άχα της Ντέιρα.[3] Καθιερώθηκε άγιος από την Καθολική εκκλησία και η λατρεία του ήταν έντονη σε όλη την περίοδο του μεσαίωνα.[4][5] Ανέβηκε στον θρόνο ύστερα από μια μεγάλη περίοδο εξορίας, μετά την νίκη του επί του Καντβαλλόν-απ-Καντφάν ο Όσβαλντ ένωσε ξανά την Βερνικία και την Ντέιρα σε ένα βασίλειο την Νορθουμβρία και διέδωσε τον χριστιανισμό. Ο ιστορικός Βέδας που έζησε περίπου έναν αιώνα μετά τον ίδιο κάνει εκτεταμένες αναφορές στον Όσβαλντ σαν βασιλιά και χριστιανό Άγιο, αποτελεί την βασική πηγή πληροφοριών. Ο Όσβαλντ ύστερα από 8 χρόνια βασιλείας στα οποία ήταν ο ισχυρότερος βασιλιάς της Βρετανίας ηττήθηκε και σκοτώθηκε στην μάχη του Μάζερφιλντ από τον Πέντα της Μερκίας.

Άγιος Όσβαλντ
Γέννηση604[1]
Ντέιρα
Κοίμηση5  Αυγούστου 642[2]
Όσβεστρι
Εορτασμός5 Αυγούστου
δεδομένα (π • σ • ε )

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Ο πατέρας του Έθελφριθ ήταν σημαντικός βασιλιάς από τον Οίκο της Βερνικίας, ο πρώτος Βερνίκιος μονάρχης που βασίλευσε και στην Ντέιρα, τα δυο βασίλεια ενωμένα θα μείνουν γνωστά σαν Νορθουμβρία. Ο όρος "Νορθουμβρία" παρ'όλα αυτά την εποχή του Έθελφριθ ήταν ακόμα άγνωστο αφού οι λαοί της Βερνικίας και της Ντέιρα ήταν σε διακριτό βαθμό ξεχωριστοί.[6] Η μητέρα του Όσβαλντ Άχα ήταν μέλος του βασιλικού Οίκου της Ντέιρα, ο πατέρας του την παντρεύτηκε προκειμένου να αποκτήσει κληρονομικά δικαιώματα στην περιοχή.[7] Το συμπέρασμα ότι γεννήθηκε το 604 προκύπτει από την αναφορά του Βέδα ότι ο Όσβαλντ έπεσε σε μάχη γύρω στο 642 σε ηλικία 38 ετών.[8] Η προσάρτηση της Ντέιρα από τον Έθελφριθ έγινε περίπου την εποχή που γεννήθηκε ο Όσβαλντ γύρω στο 604.[9] Ο Έθελφριθ της Βερνικίας κορυφαίος στρατιωτικός αρχηγός στην Βρετανία έπεσε στην μάχη του ποταμού Ίντλ (616) από τον Ράεντβαλντ της Ανατολικής Αγγλίας. Ο αντίπαλος του από τον βασιλικό Οίκο της Ντέιρα Έντουιν της Νορθουμβρίας ανέβηκε στον θρόνο και ολόκληρη η οικογένεια του δηλαδή ο Όσβαλντ και τα αδέλφια του εξορίστηκαν στον βορρά. Ο Όσβαλντ μεγάλωσε στην αυλή του Σκωτσέζικου βασιλείου του Νταλ Ριάτα στο οποίο ασπάστηκε τον χριστιανισμό, την περίοδο της εξορίας του συμμετείχε σε πολλές μάχες στην Ιρλανδία.[10][11]

Θεωρείται ότι ο Όσβαλντ είναι ένας από τους τρεις Σάξονες βασιλείς που αναφέρονται στο Ιρλανδικό επικό ποίημα "Οσάλτ".[12] Μετά τον φόνο του Έντουιν από τον βασιλιά της Γκουινέντ Καντβαλλόν-απ-Καντφάν στην μάχη του Χάτφιλντ Τσέιζ (633) η Νορθουμβρία διασπάστηκε ξανά στα βασίλεια της Βερνικίας και της Ντέιρα. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Όσβαλντ Έανφριθ της Βερνικίας έγινε βασιλιάς της Βερνικίας αλλά δολοφονήθηκε την επόμενη χρονιά από τον Καντβαλλόν την ώρα που πραγματοποιούσε ειρηνικές διαπραγματεύσεις, ο Όσβαλντ επικεφαλής ενός μικρού στρατού με την βοήθεια Σκωτσέζων και Πίκτων αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Καντβαλλόν στην μάχη του Χίβενφιλντ.[13] Λίγο πριν από την μάχη ο Όσβαλντ ανήγειρε έναν ξύλινο σταυρό τον έπιασε και γονάτισε μέχρι την γη προσευχόμενος, την ίδια ώρα ζήτησε από τον στρατό να ενωθεί μαζί του.[14] Ο Άντομναν στο έργο του "Η ζωή του Αγίου Κολούμπα" αναφέρει ότι ο ηγούμενος Σεγκέν άκουσε τον βασιλιά να λέει ότι ο βασιλιάς την προηγούμενη νύχτα πριν από την μάχη είδε ένα όραμα του αγίου να του λέει :

"Να είσαι ισχυρός και δυνατός, να βγεις να πολεμήσεις στην μάχη και ο θεός θα σε βοηθήσει να νικήσεις τους εχθρούς σου, ο Καντβαλλόν θα παραδωθεί στα χέρια σου, εσύ θα επιστρέψεις νικητής και θα βασιλεύσεις εν ειρήνη"

Άνοδος στον θρόνο Επεξεργασία

 
Εκκλησία του Αγίου Όσβαλντ, Castle Bolton, Γιορκσάιρ

Ο Όσβαλντ στο βασιλικό συμβούλιο ανέφερε το όραμα και συμφώνησαν όλοι να βαπτιστούν χριστιανοί μετά την μάχη.[15] Στην μάχη που ακολούθησε ο στρατός της Νορθουμβρίας συνέτριψε τους σημαντικά υπεράριθμους Βρετανούς αντιπάλους, ο Καντβαλλόν σκοτώθηκε.[16] Μετά την νίκη του Χίβενφιλντ ο Όσβαλντ ένωσε ξανά την Νορθουμβρία με την ηγεμονία της δυναστείας της Βερνικίας. Ο Βέδας γράφει ότι ο Όσβαλντ ήταν αυτοκρατορικός βασιλιάς 8 χρόνια αλλά τόσο ο Βέδας όσο και το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρουν ότι ο Όσβαλντ βασίλευσε 9 χρόνια προσθέτοντας το ένα έτος του αποστάτη στον παγανισμό αδελφού του Έανφριθ.[17] Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό τον 9ο αιώνα τον καταγράφει σαν έναν από τους "Μπρετβάλντα", ο Άντομναν τον περιγράφει σαν "αυτοκρατορικό βασιλιά των Βρετανών με την χάρη του θεού".[18] Ο Όσβαλντ αναγνωρίστηκε κυρίαρχος των Βρετανών βασιλέων αλλά υπάρχουν αμφιβολίες για το μέγεθος της εξουσίας του, ο Βέδας γράφει ότι "έφερε υπό την εξουσία του όλα τα έθνη και τις επαρχίες της Βρετανίας". Σε κάποιο σημείο του έργου του όμως αφήνει κάποιον υπαινιγμό ότι δεν κατόρθωσε να υποτάξει τους Σκωτσέζους και τους Πίκτους κάτι που έγινε αργότερα από τον μικρότερο αδελφό του Οσουί.[19] Μια Ιρλανδική πηγή αναφέρει ότι οι Αγγλοσάξονες αντιστάθηκαν ισχυρά τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του νότια του Χάμπερ αλλά οι προσπάθειες τους κατέληξαν σε αποτυχία.[20]

Η Μερκία η οποία είχε μεγάλη συμμετοχή στην ήττα του Έντουιν (633) δημιούργησε ισχυρές εστίες αντίστασης στον Όσβαλντ, ο Πέντα δολοφόνησε παρόλα αυτά τον Έαντφριντ τον αιχμάλωτο γιο του Έντουιν ο οποίος ήταν αντίπαλος του Όσβαλντ με άγνωστα κίνητρα. [21] Ο Όσβαλντ είχε υπό τον έλεγχο του το βασίλειο του Λίντσεϊ, ο Βέδας αναφέρει την μετακίνηση των οστών του Αγίου Όσβαλντ σε τοπικό μοναστήρι αλλά οι μοναχοί αρχικά αντιδρούσαν επειδή τον θεωρούσαν ξένο βασιλιά στην περιοχή τους. Στα βόρεια κατέκτησε το Κέλτικο βασίλειο του Γκοντοντίν, τα Ιρλανδικά Χρονικά αναφέρουν την πολιορκία του Εδιμβούργου το οποίο ήταν πρωτεύουσα του Γκοντοντίν (638) αυτό ήταν η αρχή του τέλους του βασιλείου αν και η ολοκληρωτική κατάκτηση πραγματοποιήθηκε από τον αδελφό του Οσουί την δεκαετία του 650.[22] Ο Όσβαλντ είχε καλές σχέσεις με τους Δυτικούς Σάξονες, ο ίδιος ήταν ανάδοχος του βασιλιά Κινεγκίλς του Ουέσσεξ που βαπτίστηκε χριστιανός και παντρεύτηκε την κόρη του.[23] Το όνομα της ήταν Κινεμπούργκα και αναφέρεται μονάχα από μια πηγή τον Ρέτζιναλ του Ντάρχαμ τον 12ο αιώνα.[24] Ο Όσβαλντ είχε έναν γιο τον Έθελβαλντ της Ντέιρα αλλά υπάρχουν αμφιβολίες αν ήταν γιος του με την Κινεγκίλς, ο Έθελβαλντ ανέβηκε στον θρόνο της Ντέιρα (651) σε περίπτωση που γεννήθηκε μετά τον γάμο του ήταν ανήλικος και προφανώς ακατάλληλος να κυβερνήσει.

Διάδοση του χριστιανισμού Επεξεργασία

Άν και είχε ασπαστεί τον χριστιανισμό ο Έντουιν (627), ο Όσβαλντ ήταν ο βασιλιάς που διέδωσε την θρησκεία στην Νορθουμβρία, αμέσως μετά την άνοδο του στον θρόνο ζήτησε από τους Ιρλανδούς της Νταλ Ριάτα να τους στείλει έναν χριστιανό επίσκοπο. Ο πρώτος επίσκοπος ήταν υπερβολικά αυστηρός με μεγάλες δυσκολίες στην μετάδοση της θρησκείας, ο Όσβαλντ ζήτησε αλλαγή του επισκόπου και οι Ιρλανδοί έστειλαν τον Αιντάν, στον Αιντάν ο βασιλιάς έδωσε το νησί του Λίντισφαρν ως επισκοπική έδρα. Ο Αιντάν είχε μεγάλη επιτυχία στην διάδοση του χριστιανισμού, επειδή δεν γνώριζε τα Αγγλικά ο ίδιος ο Όσβαλντ στάθηκε πρόθυμος να τον βοηθήσει σαν διερμηνέας επειδή γνώριζε καλά τα Ιρλανδικά από την εποχή της εξορίας του.[25] Ο Όσβαλντ δεν μπορούσε να αγιοποιηθεί σαν μάρτυρας επειδή η πτώση στην μάχη ήταν συνηθισμένο γεγονός για τους βασιλείς εκείνη την εποχή. Ο Βέδας τονίζει ότι ο μαρτυρικός θάνατος είναι ο βασικός λόγος για την αγιοποίηση αλλά ο Όσβαλντ δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν "μάρτυρας", αγιοποιήθηκε περισσότερο για τον ευσεβέστατο τρόπο ζωής του παρά για τον θάνατο του.[26] Η γενναιοδωρία του Όσβαλντ στους φτωχούς και τους ξένους όπως αναφέρει ο Βέδας ήταν απέραντη, χαρακτηριστικά έγραψε μια περίπτωση στην οποία ο βασιλιάς γευμάτιζε με τον Αιντάν έφεραν μπροστά του "ένα μεγάλο βαθύπλουτο πιάτο με μεγάλες ποικιλίες φαγητού". Ένας υπηρέτης τον ειδοποίηση ότι έχουν φτάσει φτωχοί στον δρόμο και ζητούσαν την ελεημοσύνη του βασιλιά, ο ίδιος ο Όσβαλντ έσπασε το πιάτο και τους μοίρασε το φαγητό. Ο Αιντάν ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με την πράξη του Όσβαλντ που είπε "ο θεός να μην πειράξει ποτέ αυτό του χέρι", μετά τον θάνατο του πραγματικά το χέρι του Όσβαλντ παρέμεινε άθικτο.[27]

Θάνατος Επεξεργασία

 
Απεικόνιση του Αγίου Όσβαλντ στον Καθεδρικό ναό του Νταρχάμ - 12ος αιώνας

Η σύγκρουση που ξέσπασε με τους παγανιστές της Μερκίας αποδείχτηκε καταστροφική για τον Όσβαλντ, σκοτώθηκε στην μάχη του Μάζερφιλντ (642) σε μια θέση που έμεινε γνωστή ως Οσβέστρι και το σώμα του διαμελίστηκε σύμφωνα με τα παγανιστικά έθιμα του Πέντα. Ο Βέδας αναφέρει μια παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Όσβαλντ πέθανε αργότερα σαν μοναχός, λίγο πριν τον θάνατο του προσευχήθηκε για την ψυχή των στρατιωτών του. Μετά τον θάνατο του τα ακρωτηριασμένα μέλη του Όσβαλντ και το κεφάλι του τοποθετήθηκαν από τον Πέντα σε κολώνες.[28] Η ταυτοποίηση της τοποθεσίας με το Οσβέστρι στην περιοχή του Πόουις δείχνει ότι ο Πέντα είχε πολλούς Βρετανούς συμμάχους πριν από την μάχη, ένα παλιό Ουαλικό ποίημα καταγράφει την συμμετοχή των Πόουις στην μάχη. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι αν η θέση του Οσβέστρι είναι ακριβής ο ίδιος ο Όσβαλντ βρισκόταν σε άμυνα.

Ο Βέδας αποφεύγει να διευκρινίσει αν ο πόλεμος ήταν αμυντικός ή επιθετικός επειδή ένας επιθετικός πόλεμος πόλεμος με πρωτοβουλία του Όσβαλντ μπορεί να καταργούσε την αγιοποίηση του, αποφεύγει επίσης να αναφέρει οτιδήποτε σχετικά με τους πολέμους του Όσβαλντ την περίοδο που ήταν πολύ ισχυρός.[29] Ο Όσβαλντ επιπλέον ήταν σύμμαχος με τον αδελφό του Πέντα Εόβα της Μερκίας που έπεσε και εκείνος στην μάχη, η "Βρετανική Ιστορία" και τα "Χρονικά του Καμπραί" αναφέρουν επίσης τον θάνατο του Εόβα στην μάχη αλλά αποφεύγουν να πάρουν θέση σχετικά με το αν υποστήριζε τον Όσβαλντ ή τον αδελφό του.[30]

Θρύλοι Επεξεργασία

Ο Όσβαλντ σύντομα αγιοποιήθηκε, ο Βέδας αναφέρει ότι το σημείο που πέθανε σχετίζεται με μεγάλα θαύματα, πολύς κόσμος έσπευσε στο σημείο για να πάρει την ευλογία του. Ο Ρέτζιναλ του Νταρχάμ αναφέρει ότι το δεξί του μπράτσο μεταφέρθηκε σε ένα δέντρο από τότε το δέντρο έγινε θαυματουργό, όταν ένα πουλί έριξε το μπράτσο στο έδαφος αναβλήθηκε στο σημείο που έπεσε θαυματουργή πηγή, τόσο το δέντρο όσο και η πηγή σχετίζονται σύμφωνα με τον Ρέτζιναλντ με μεγάλα θαύματα.[31][32] Οι θρύλοι είχαν έντονη παγανιστική επίδραση σχετίζοντας έναν Γερμανό πολεμιστή βασιλιά με τον χριστιανισμό, το Οσβέστρι έχει άμεση σχέση με τον θάνατο του Όσβαλντ και τους θρύλους.[33] Η μνήμη του εορτάζεται στις 5 Αυγούστου, τιμάται εκτός από την Βρετανία και σε πολλές περιοχές της ηπειρωτικής Ευρώπης.

Ο Βέδας γράφει ότι ο αδελφός του Όσβαλντ Οσουί ανακάλυψε τα οστά του αδελφού του έναν χρόνο μετά τον θάνατο του.[34] Με την περιγραφή των θαυμάτων του ο Βέδας αναφέρει τον τρόπο που έγινε ο Όσβαλντ αποδεκτός στις υπόλοιπες χώρες, όταν η ανιψιά του Όσθριθ θέλησε να μετακινήσει τα οστά του στο αβαείο του Μπάρτνει στο Λίντσεϊ οι μοναχοί αρνήθηκαν να τα δεχτούν επειδή τον θεωρούσαν "ξένο και κατακτητή βασιλιά άρα ανεπιθύμητο". Όταν η άμαξα που μετέφερε τα οστά έγινε αντικείμενο θαύματος με μια φωτεινή στήλη που έφτασε μέχρι τον ουρανό μόνο τότε οι μοναχοί αναγκάστηκαν να τα αποδεχτούν γράφοντας "οι ίδιοι μοναχοί οι οποίοι δεν τα ήθελαν την προηγούμενη μέρα αναγκάστηκαν να προσευχηθούν στα ιερά λείψανα επειδή ήταν ευλογημένα με την χάρη του Θεού".[35]

Στις αρχές του 10ου αιώνα το Μπάρτνει ήταν περιοχή των Βίκινγκ, μετά από μια επίθεση των δυνάμεων της Μερκίας και των Δυτικών Σαξόνων υπό την ηγεσία της Έθελφλιντ κόρης του Αλφρέδου του Μέγα τα οστά μεταφέρθηκαν σε νέο αβαείο στο Γκλόστερ που ονομάστηκε προς τιμή του αβαείο του Αγίου Όσβαλντ.[36] Η Έθελφλιντ και ο σύζυγος της Έθελσταν της Αγγλίας τάφηκαν στο ίδιο αβαείο, ο ανιψιός τους Έθελρεντ, λόρδος της Μερκίας έγινε ο μεγαλύτερος οπαδός της λατρείας του Αγίου Όσβαλντ.[37] Η κεφαλή του Όσβαλντ τάφηκε στον καθεδρικό ναό του Νταρχάμ μαζί με τα οστά του Αγίου Κάθμπερτ και διάφορα άλλα ιερά αντικείμενα, υπήρχαν τουλάχιστον άλλες τέσσερις κεφαλές στην ηπειρωτική Ευρώπη για τις οποίες υπήρχαν ισχυρισμοί ότι ανήκαν στον Όσβαλντ.[38] Ένα από τα μπράτσα του βρισκόταν την περίοδο του μεσαίωνα στο Πίτερμπρο, αναφέρεται μια ιστορία με μια ομάδα μοναχών οι οποίοι στον δρόμο τους από το Πίτερμπρο στο Μπάρμπουργκ έκλεψαν το μπράτσο. Αναγκαστηκαν να το επιστρέψουν όταν δημιουργήθηκε ένας στενός πύργος στο Πίτερμπρο για να στεγάσει το ιερό μπράτσο, στον πύργο υπήρχε εσωτερική σκάλα από την οποία ένας μοναχός ανέβαινε στην κορυφή και βρισκόταν όρθιος για να φυλάξει το μπράτσο, η αλλαγή του γινόταν κάθε 24 ώρες.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p15030.htm#i150292. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ «Oxford Dictionary of National Biography». (Αγγλικά) Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004.
  3. ↑ Bede gives the year of Oswald's death as 642, however there is some question as to whether what Bede considered 642 is the same as what would now be considered 642. R. L. Poole (Studies in Chronology and History, 1934) put forward the theory that Bede's years began in September, and if this theory is followed (as it was, for instance, by Frank Stenton in his notable history Anglo-Saxon England, first published in 1943), then the date of the Battle of Heavenfield (and the beginning of Oswald's reign) is pushed back from 634 to 633. Thus, if Oswald subsequently reigned for eight years, he would have actually been killed in 641. Poole's theory has been contested, however, and arguments have been made that Bede began his year on 25 December or 1 January, in which case Bede's years would be accurate as he gives them.
  4. ↑ See entry for 5 August
  5. ↑ Craig, Oswald
  6. ↑ Stancliffe, "Oswald", p. 36.
  7. ↑ Kirby, p. 60.
  8. ↑ Bede, Historia Ecclesiastica, Book III, chapter 9.
  9. ↑ Kirby, p. 57.
  10. ↑ Bede, Book III, chapter 1.
  11. ↑ Kirby, p. 73.
  12. ↑ Berresford Ellis, Peter Celt and Saxon BCA London 1993 p.89
  13. ↑ Ziegler.
  14. ↑ Bede, Book III, chapter 2.
  15. ↑ Adomnan, Book I, Chapter 1.
  16. ↑ Bede, Book III, chapter 1.
  17. ↑ Bede, Book III, chapter 1; ASC, manuscript E, year 634. The quote is from the ASC.
  18. ↑ Adomnan, Book I, chapter I.
  19. ↑ For the mention of Oswald's power over Britain, see H. E., Book III, chapter 6; for the mention of Oswiu making the Scots and Picts tributary, see Book II, chapter 5. See Kirby, , p. 70, for how this indicates Bede was defining Oswald's supremacy in excessive terms.
  20. ↑ Stancliffe, "Oswald", p. 60. According to Stancliffe, "Oswald would scarcely have been remembered as an effective overlord in so many Southhumbrian kingdoms if his power had been checked this early in his career." The report is given under the year 637 in the Annals of Tigernach.
  21. ↑ Stancliffe, "Oswald", pp. 54 and 71–75. Stancliffe mentions Penda's possible reasons for independently having Eadfrith killed, and expresses doubt that Bede would have regarded Oswald as such a saintly figure if he had known Oswald was responsible for Eadfrith's death.
  22. ↑ Stancliffe, "Oswald", p. 58.
  23. ↑ Bede, Book III, chapter 7.
  24. ↑ Tudor, p. 187, note 57.
  25. ↑ Bede, Book III, chapters 3 and 5.
  26. ↑ Stancliffe, "Oswald", pp. 41–42.
  27. ↑ Bede, Book III, chapter 6.
  28. ↑ For Bede's mention of Oswald's dying prayer (which he cautiously reports as hearsay) and Oswald's dismemberment, the placing of his body-parts on stakes, and Oswiu's later recovery of those boody-parts and burial of them at Bardney, Lindisfarne and Bamburgh, see H. E., Book III, chapter 12.
  29. ↑ Stancliffe, "Where Was Oswald Killed?", argues in favour of the traditional identification of the site with Oswestry. For Stancliffe's argument regarding Bede's portrayal of Oswald as fighting only just wars, Bede's attempt to portray Maserfield as being part of a just war (being fought pro patria), and his omission of previous aggressive warfare Oswald is thought to have engaged in, see p. 93.
  30. ↑ Brooks.
  31. ↑ Tudor, page 190.
  32. ↑ Rollason, page 170.
  33. ↑ Stancliffe, "Where Was Oswald Killed?"
  34. ↑ For Bede's mention of Oswald's dying prayer (which he cautiously reports as hearsay) and Oswald's dismemberment, the placing of his body-parts on stakes, and Oswiu's later recovery of those boody-parts and burial of them at Bardney, Lindisfarne and Bamburgh, see H. E., Book III, chapter 12.
  35. ↑ Bede, Book III, chapter 11.
  36. ↑ Heighway, Carolyn (2001). "Gloucester and the new minster of St Oswald". In Higham, N. J.; Hill, D. H. Edward the Elder 899-924. Routledge. p. 108.
  37. ↑ Karkov, pp. 77-79
  38. ↑ Bailey.

Πηγές Επεξεργασία

  • Adomnán, Life of Saint Columba translated and edited Richard Sharpe.
  • Bede (731). Historia ecclesiastica gentis Anglorum.
  • Farmer, D. H.; Latham, Ronald E., eds. The Ecclesiastical History of the English People. Penguin Classics. Penguin.
  • Bailey, Richard N., "St Oswald's Heads", in C. Stancliffe and E. Cambridge (eds), Oswald: Northumbrian King to European Saint (1995, 1996).
  • Brooks, Nicholas, "The formation of the Mercian kingdom", in S. Bassett (ed.), The Origins of Anglo-Saxon Kingdoms (1989).
  • Craig, D. J. (2004). "Oswald (St Oswald) (603/4–642), king of Northumbria" ((subscription or UK public library membership required)). Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  • Karkov, Catherine E. (2004). The Ruler Portraits of Anglo-Saxon England. The Boydell Press.
  • Kirby, D.P., The Earliest English Kings (1991, 2000).
  • Pelteret, David A.E. "Oswald: d. 642," Reader's Guide to British History (London: Routledge, 2003) online in Credo Reference. Historiography
  • Remfry, P.M., Annales Cambriae. A Translation of Harleian 3859; PRO E.164/1; Cottonian Domitian, A 1; Exeter Cathedral Library MS. 3514 and MS Exchequer DB Neath.
  • Rollason, David, "St Oswald in Post-Conquest England", in C. Stancliffe and E. Cambridge (eds), Oswald: Northumbrian King to European Saint (1995, 1996).
  • Stancliffe, Clare, "Oswald, 'Most Holy and Most Victorious King of the Northumbrians'", in C. Stancliffe and E. Cambridge (eds), Oswald: Northumbrian King to European Saint (1995, 1996).
  • Stancliffe, Clare, "Where Was Oswald Killed?", in C. Stancliffe and E. Cambridge (eds), Oswald: Northumbrian King to European Saint (1995).
  • Tudor, Victoria, "Reginald's Life of St Oswald", in C. Stancliffe and E. Cambridge (eds), Oswald: Northumbrian King to European Saint (1995, 1996).
  • Ziegler, Michelle, "The Politics of Exile in Early Northumbria", The Heroic Age, Issue 2, Autumn/Winter 1999.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Άγιος Όσβαλντ
Γέννηση: 604 Θάνατος: 5 Αυγούστου 642
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Έανφριθ της Βερνικίας 		Βασιλιάς της Βερνικίας
634 - 642 		Διάδοχος
Οσουί της Νορθουμβρίας
Προκάτοχος
Όσρικ της Ντέιρα 		Βασιλιάς της Ντέιρα
634 - 642 		Διάδοχος
Οσουίν της Ντέιρα
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άγιος_Όσβαλντ&oldid=9563314"