Έντρεντ της Αγγλίας
Ο Έντρεντ της Αγγλίας (Eadred, 923 - 23 Νοεμβρίου 955), βασιλιάς της Αγγλίας (946 - 955) ήταν ο μικρότερος γιος του Εδουάρδου του γηραιού και της τρίτης συζύγου του Εαντγκίφου του Κέντ. Διαδέχθηκε τον αδελφό του Εδμόνδο Α' της Αγγλίας μετά τη δολοφονία του, την ημέρα εορτής του Αγίου Αυγουστίνου.[1] Στις 16 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς είχε γίνει δεκτός από τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι στο Κίνγκστον, όπου του δήλωσαν την υποταγή τους όλοι οι Ουαλοί κυβερνήτες και οι βόρειοι κόμητες. [2] Το βασικότερο κατόρθωμα της βασιλείας του ήταν ότι επανέφερε το βασίλειο της Νορθούμπριας υπό Αγγλικό έλεγχο, μετά την ήττα και εξορία του Έρικ Χάραλντσον, γιου του Χάραλντ Χορφάγκρε. Ο Έντρεντ πέθανε σε ηλικία 32 ετών, δεν παντρεύτηκε ποτέ και τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Έντουι της Αγγλίας. Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό για το έτος 946 καταγράφει :
| Έντρεντ | |
|---|---|
 | |
| Προκάτοχος | Εδμόνδος Α΄ της Αγγλίας |
| Διάδοχος | Έντουι της Αγγλίας |
| Γέννηση | 923 Ουέσσεξ, Αγγλία |
| Θάνατος | 23 Νοεμβρίου 955 (32 ετών) Φρόουμ, Σόμερσετ, Αγγλία |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός του Γουίντσεστερ, Αγγλία |
| Οίκος | Οίκος του Ουέσσεξ |
| Πατέρας | Εδουάρδος ο Γηραιός |
| Μητέρα | Εαντγκίφου του Κέντ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
"Ο Έντρεντ απέκτησε υπό τον έλεγχο του ολόκληρη τη γη της Νορθούμπριας, οι Σκωτσέζοι του έδωσαν όρκους τιμής οτι θα κάνει οτιδήποτε θέλει".[3]
Πόλεμοι με τον Έρικ Μπλόνταξ στη Νορθούμπρια Επεξεργασία
Ο Έντρεντ ωστόσο σύντομα βρέθηκε αντιμέτωπος με μια σειρά από πολιτικές αναταραχές οι οποίες απείλησαν την ηγεμονία του στον βορρά. Οι ιστορικές πηγές δεν περιγράφουν επαρκώς τη χρονολόγηση των γεγονότων, κάτι που δυσκολεύει σημαντικά τους ιστορικούς στο έργο τους. Παρόλα ταύτα, είναι βέβαιο ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν δυο Σκανδιναβοί πρίγκιπες οι οποίοι είχαν τοποθετηθεί βασιλείς της Νορθούμπρια. Ο Όλαφ Σίθρικσον είχε γίνει βασιλιάς της Νορθούμπριας στις αρχές της δεκαετίας του 940, όταν έγινε θετός γιος του Εδμόνδου Α΄, αλλά σύντομα εξορίστηκε και εν συνεχεία διαδέχθηκε τον ξάδελφό του ως βασιλιάς του Δουβλίνου, μετά τη συντριβή του στη μάχη (947). [4] Αμέσως μετά ο Όλαφ Σίθρικσον ανέκτησε και το βασίλειο της Γιορκ.[5] Ο Έντρεντ φαίνεται ότι έδειξε ανοχή στον θετό γιο του αδελφού του, αλλά σύμφωνα με το Χρονικό σύντομα εκδιώχθηκε για δεύτερη φορά από τον Έρικ Μπλοντάξ.[6]
Ο Έρικ Μπλοντάξ υπήρξε βασιλιάς της Νορβηγίας κατά την περίοδο (930 - 934),αλλά εκδιώχθηκε λόγω της σκληρότητας του και κατέφυγε στη Νορθούμπρια όπου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική κατάσταση της περιοχής και έγινε δύο φορές βασιλιάς. Ο Έντρεντ απάντησε με εισβολή στη Νορθούμπρια, όπου πραγματοποίησε πολλές καταστροφές. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται η πυρπόληση του ιδρυθέντος από τον Άγιο Γουίλφριντ μοναστηριού του Ρίπον. Παρά τις βαριές απώλειες που υπέστη στη μάχη του Κάστλφορντ, ο Έντρεντ κατόρθωσε να ελέγξει την περιοχή απειλώντας τους κατοίκους με ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές αν δεν έδιωχναν τον Έρικ. Οι Νορθούμπριοι συμμορφώθηκαν και πλήρωσαν αποζημίωση στον Άγγλο βασιλιά.[7] Τα χρονικά καταγράφουν ότι η απειλή ενός ανεξάρτητου βασιλείου της Νορθούμπριας τελείωσε οριστικά το έτος 952.[8]
Θάνατος Επεξεργασία
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Έντρεντ υπέφερε από μια σπάνια ασθένεια που του έφερε μεγάλες πεπτικές διαταραχές, ο βιογράφος του περιγράφει ότι ο βασιλιάς έβγαζε αμέσως μετά από τον στόμα του όλους τους χυμούς από το φαγητό του. [9] Πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 955 στο Σάμερσετ και τάφηκε στο παλιό αβαείο του Γουίντσεστερ, τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Έντουι.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Eadred (d. 955)
- ↑ Sawyer no. 520; John of Worcester, Chronicon ex Chronicis, 946
- ↑ Anglo-Saxon Chronicle MSS D and E, translated by Michael J. Swanton, The Anglo-Saxon Chronicles. 2nd ed. London, 2000.
- ↑ Annals of Ulster 945 and 947: CELT
- ↑ Anglo-Saxon Chronicle MS E, 949
- ↑ Anglo-Saxon Chronicle MS E, 952
- ↑ Anglo-Saxon Chronicle MS D, 948, but the Historia Regum gives 950
- ↑ Historia Regum 952
- ↑ "Eratque, proh dolor, rex Eadraedus dilectus Dunstani per omne tempus imperii sui nimium languens, ita ut refectionis tempore sorpto succo ciborum reliquam partem parumper dentibus obtritam ab ore rejecisse, et sic saepe convivantibus secum militibus foetentem nausiam exspuendo fecisset." Vita S. Dunstani § 20: p. 31
Πηγές Επεξεργασία
- Chronicle of Æthelweard, ed. and tr. Alistair Campbell, The Chronicle of Æthelweard. London, 1961.
- Vita S. Dunstani ('Life of St. Dunstan'), ed. W. Stubbs, Memorials of St Dunstan, Archbishop of Canterbury. Rolls Series. London, 1874. 3-52. Available as PDF from Google Books (or from the Internet Archive here or here) and from Gallica.
- Vita S. Æthelwoldi ('Life of St. Æthelwold'), ed. and tr. Michael Lapidge and Michael Winterbottom, Wulfstan of Winchester. The Life of St Æthelwold. OMT. Oxford, 1991.
- Gough, Harold. "Eadred's Charter of AD 949 and the Extent of the Monastic Estate of Reculver, Kent." St Dunstan: His Life, Times and Cult, ed. Nigel Ramsay and Margaret Sparks. Woodbridge and Rochester, NY: Boydell, 1992. 89-10.
- Keynes, Simon (1994). "The 'Dunstan B' Charters". Anglo-Saxon England. 23: 165–93.
- Sawyer, P. "The last Scandinavian rulers of York." Northern History 31 (1995): 39-44.
- Stafford, Pauline (1989). Unification and Conquest. A Political and Social History of England in the Tenth and Eleventh Centuries. London.
- Stenton, Frank Merry. Anglo-Saxon England. 3d ed. Oxford, 1971. 360-3.
