Έφιππη θέση (πάλη)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η έφιππη θέση ή θέση μάουντ (αγγλικά: mount) είναι μία θέση κυριαρχίας στη μάχη εδάφους στην οποία ό ένας μαχητής που βρίσκεται από πάνω κάθεται "καβάλα" στον κορμό του αντίπαλού του με ανοιχτά τα πόδια και έχοντας πρόσωπο προς το κεφάλι του. Είναι εξαιρετικά πλεονεκτική και ευνοϊκή θέση για τον επάνω μαχητή για πολλούς λόγους. Μπορεί να χτυπήσει τον αντίπαλο του με σημαντική ένταση και ορμή εκμεταλλευόμενος την ώθηση από την βαρύτητα και όλο το εύρος της κίνησης την ίδια στιγμή που ο μαχητής από κάτω περιορίζεται από το έδαφος και τον αντίπαλό του. Άλλο ένα πλεονέκτημα είναι ότι μπορεί να εφαρμόσει πλήθος λαβών εξάρθρωσης ή πνιγμού, κάτι που για τον από κάτω δεν είναι εφικτό, του οποίου η κορυφαία προτεραιότητα είναι να ανατρέψει τον από πάνω και να μεταβεί σε κάποια καλύτερη θέση, όπως αυτή της επιφυλακής με αυτόν από πάνω.
Παραλλαγές Επεξεργασία
Όταν τα πόδια του επάνω μαχητή είναι πάνω από το στήθος του αντιπάλου του, η θέση ονομάζεται ψιλή έφιππη θέση (hight mounted position) ενώ αντιθέτως όταν είναι στο ισχίο λέγεται χαμηλή έφιππη θέση (low mount). Η πρώτη μπορεί να χρησιμοποιείηθεί για να εγκλοβίσει το χέρι του αντιπάλου στην άρθρωση του γονάτου έτσι ώστε να τον εμποδίσει να αμυνθεί αποτελεσματικά. Αυτή η κίνηση ωστόσο αυξάνει τον κίνδυνο να δραπετεύσει ο αντίπαλος κάτω από τα πόδια του επάνω μαχητή. Από την άλλη μεριά μια πολύ χαμηλή έφιππη θέση έχει ως αποτέλεσμα ο αντίπαλος να μπορεί να σηκώσει τον κορμό του πάνω και να ανατρέψει τον επάνω μαχητή παιρνώντας σε θέση επιφυλακής με εκείνον από πάνω. Μία άλλη παραλλαγή είναι η αντίστροφη έφιππη θέση στην οποία ο επάνω μαχητής έχει πρόσωπο προς τα πόδια του από κάτω. Αυτή η θέση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την μετάβαση σε λαβές εξάρθρωσης των αρθρώσεων των κάτω άκρων. Υπάρχει ακόμη μία παραλλαγή ή Ζ έφιππη θέση στην οποία το ένα γόνατο του επάνω μαχητή βρίσκεται δίπλα στο κεφάλι του αντιπάλου του ενώ την ίδια στιγμή το άλλο πόδι περνάει κάτω από την ομοπλάτη του από κάτω μαχητή σχηματίζοντας έτσι το γράμμα ζήτα. Χρησιμοποιείται για να αυξήσει την πίεση στην θωρακική κοιλότητα του αντιπάλου και ως προστάδιο για ορισμένες λαβές, όπως το κλείδωμα του χεριού. [1]