Η Αεροζίνη 50 (αγγλικά: Aerozine 50) είναι μείγμα που αποτελείται από ίσα μέρη υδραζίνης και ασύμμετρης δυμεθυλυδραζίνης (UDMH) που ανακαλύφθηκε προς το τέλος της δεκαετίας του '50 από τη Aerojet-General Corporation και χρησιμοποιείται ως καύσιμο πυραύλων.

Περιγραφή Επεξεργασία

Πρόκειται για στερεό, υπεργολικό, αποθηκεύσιμο καύσιμο πυραύλων υψηλής ενέργειας και προορίστηκε για τους πυραύλους τύπου Τιτάν ICBM. Η αεροζίνη συνεχίζει να βρίσκεται σε ευρεία χρήση ως καύσιμο πυραύλων, ιδίως με τετροξείδιο του διαζώτου ως οξειδωτικό, με το οποίο υπεργολεί (αναφλέγεται στην επαφή). Η αεροζίνη 50 είναι πιο σταθερή από τη σκέτη υδραζίνη, έχει όμως υψηλότερη πυκνότητα και υψηλότερο σημείο ζέσης από αυτήν.

Εφαρμογή Επεξεργασία

Ο τύπος των καυσίμων αυτών χρησιμοποιείται γενικά στους πυραύλους διαστημοπλοίων και στα συστήματα προώθησης διαστημικών σκαφών, επειδή, μετά την τροφοδοσία, το καύσιμο μπορεί να παραμείνει στα ντεπόζιτά τους επ' άπειρο, κάτι που δεν ισχύει για άλλα καύσιμα που χρησιμοποιούνταν την εποχή που αναπτύχθηκε η Αεραζίνη. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιήθηκε και στους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους Τιτάν που βρίσκονταν σε αποθήκευση σε σιλό, καθώς δεν χρειαζόταν πλέον ανεφοδιασμός σε ενδεχόμενο συναγερμό, και ο πύραυλος μπορούσε να εκτοξευτεί γρήγορα.

Χρησιμοποιούνταν σε όλους τους πυραύλους τύπου "Τιτάν" μέχρι την απόσυρσή τους, ενώ χρησιμοποιείται και σήμερα ως καύσιμο του ανώτερου τμήματος πυραύλων, όπως οι Δέλτα ΙΙ και Δέλτα ΙΙΙ (όχι όμως στον Δέλτα IV, που έχει ανώτερο τμήμα που χρησιμοποιεί κρυογονικό καύσιμο). Εκτός από τους πυραύλους τύπου Τιτάνων (ο Τιτάνας ΙΙ, ο Τιτάνας ΙΙΙ και ο Τιτάνας IV), χρησιμοποιήθηκε και στα δύο σκάφη του διαστημοπλοίου Απόλλωνα (τη σεληνάκατο και το υπηρεσιακό σκάφος της αποστολής), καθώς επίσης και σε μερικά διαστημικά σκάφη (όπως τα Βόγιατζερ 1 και Βόγιατζερ 2).

Κίνδυνοι Επεξεργασία

Η Αεροζίνη 50 είναι εκρηκτική, δηλητηριώδης, καυστική ουσία. Το συστατικό της UMDH καθώς και το μείγμα είναι καρκινογόνες ουσίες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία