Ακρωτήριο

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ακρωτήριο (αποσαφήνιση).

Ως γεωγραφικός όρος, Ακρωτήριο ονομάζεται το τμήμα (απόληξη) της ξηράς που εισχωρεί στη θάλασσα. Ανάλογα της μορφής αυτής της απόληξης χαρακτηρίζεται αυτή ως ακρωτήριο, άκρα, γλώσσα ή κεφαλή.

• Ακρωτήριο συνήθως λέγεται η μεγάλη και ψηλή προεξοχή που σχηματίζουν κατά την προέκτασή τους βουνά (όρη) ή λόφοι δηλαδή οι ακρώρειες αυτών. Η ακτή του ακρωτηρίου είναι είτε απόκρημνη, είτε ομαλή, απαραίτητα όμως ψηλή και ευδιάκριτη από μεγάλη απόσταση. Στη ναυτική γλώσσα τα μεγάλα και απότομα ακρωτήρια ονομάζονται Κάβοι. Το πρόθεμα κάβο- προέρχεται από τη Γενουάτικη (Φραγκολεβαντίνικη) γλώσσα cavo, ιταλικά capo.

Το ακρωτήριο Φονιάς στο βορειοδυτικό άκρο της Κέρκυρας

• Άκρα συνήθως λέγεται η μικρή χαμηλή προς τη θάλασσα προεξοχή της ξηράς που μπορεί να είναι είτε βραχώδης, είτε ομαλή καθώς επίσης και κάθε προεξοχή που δείχνει σαν ακρωτήριο. Η βραχώδης χαμηλή άκρα λέγεται κοινώς και «καβάκι» ή αν είναι χαμηλή και αμμώδης απόληξη της παραλίας, τότε λέγεται χαρακτηριστικά «πούντα», εκ της ισπανικής ταυτόσημης.

• Γλώσσα συνήθως λέγεται πολύ χαμηλή αμμώδης προεξοχή ξηράς που δεν παρουσιάζει καμία ανύψωση ακτής. Η γλώσσα συνήθως αναχωρεί από αμμώδη επίσης ακτή. Η γλώσσα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, αφού δεν εντοπίζεται εύκολα ακόμα και από το ραντάρ.

• Τέλος, Κεφαλή συνήθως λέγεται η απότομη ανύψωση του τέρματος της ακτής του Ακρωτηρίου ή της Άκρας που συνδέεται με την υπόλοιπη ακτή με χαμηλή λωρίδα γης.