Βικιπαίδεια

Αλίκη Πέρρερς

Η Αλίκη Πέρρερς (Alice Perrers, 1348 - 1400) ήταν Αγγλίδα ευγενής του 14ου αιώνα και ερωμένη του ηλικιωμένου βασιλιά Εδουάρδου Γ' μετά τον θάνατο όμως της συζύγου του βασιλίσσης Φιλίππης του Αινώ, ήταν πολύ όμορφη και μετά την σχέση της με τον Εδουάρδο Γ' η πλουσιότερη γυναίκα της Αγγλία, αργότερα της είχαν προσαχθεί πολλές κατηγορίες όπως της πορνείας και της ύπουλης παραπλάνησης του ηλικιωμένου βασιλιά. [4]

Αλίκη Πέρρερς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1348
Χέρτφορντσιρ
Θάνατος1400[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΚυρία επί των τιμών
Οικογένεια
ΣύζυγοςWilliam de Windsor[2]
ΣύντροφοςΕδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας
ΤέκναJoan (?)[3]
Jane (?)[3]
Nicholas Lytlington[3]
John de Southeray[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Κατηγορίες σε βάρος της Αλίκης Πέρρερς από το αβαείο του Αλμπάν Επεξεργασία

Η Αλίκη Πέρρερς γεννήθηκε το 1348 κόρη του ευγενούς Σερ Ριχάρδου Πέρρερς σερίφη του Ερτφορντσάιρ και του Έσσεξ (1315 - 1319, 1327, 1329, 1330) και μέλος του Κοινοβουλίου την δεκαετία του 1330. Η οικογένεια του πατέρα της ήταν σε μακρόχρονη διαμάχη με το αβαείο του Αλμπάν, η διαμάχη αυτή έφερε την φυλάκιση του (1350) και στην συνέχεια την έκπτωση του (1359) και στην συνέχεια αναφέρεται ότι η κόρη του προσπάθησε να εκδικηθεί με την παραπλάνηση του ίδιου του βασιλιά οι συγκεκριμένες κατηγορίες δυσφήμησης για την Αλίκη καταγράφονται από το ίδιο το αβαείο του Αγίου Αλμπάν γι'αυτό δεν θεωρούνται τόσο αξιόπιστες. [5] Ο ιστορικός Τόμας Βάλσινγκχαμ την αναφέρει σαν νόθη θυγατέρα ενός κόμητος του Έσσεξ και μιας πόρνης σε ταβέρνα η οποία ήταν πολύ άσχημη αλλά κατάφερε να προσελκύσει τον ηλικιωμένο βασιλιά μέσω της μαγείας κατηγορία πολύ συνηθισμένη για τις ερωμένες βασιλέων του μεσαίωνα. Αντίθετα ο ιστορικός Κάρολος Λέθμπριτζ Κίνγκφορντ περιγράφει ότι παγίδευσε τον Εδουάρδο Γ' με την ωραία της φωνή και οτι ο βασιλιάς ήταν πολύ καλός στα γούστα του προτιμώντας γυναίκες έξυπνες και όμορφες προσόντα τα οποία η Αλίκη τα είχε έντονα. [6] [7]

Ερωμένη του βασιλιά Εδουάρδου Γ' με τρία νόθα παιδιά την εποχή που ζούσε η βασίλισσα Επεξεργασία

Το 1362 η Αλίκη έφτασε στην Αγγλική βασιλική αυλή και μπήκε στην υπηρεσία της βασίλισσας Φιλίππης, ο Εδουάρδος Γ' την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά όταν ο ίδιος ήταν 52 ετών και εκείνη 15, είχε μυστική σχέση μαζί της 6 χρόνια όσο ζούσε η βασίλισσα Φιλίππη αλλά την κράτησε μυστική με κάθε τρόπο μέχρι τον θάνατο της βασίλισσας από ιδροκόπια (1369). [8] Μετά τον θάνατο της Φιλίππης ο Εδουάρδος Γ' αποκάλυψε απ'ευθείας την μυστική σχέση του με την Αλίκη η οποία ήταν τότε 21 έτους, η αποκάλυψη έφερε μεγάλο σκάνδαλο, σταδιακά έφερε μεγάλο μίσος σε βάρος της στην βασιλική αυλή. Ο ηλικιωμένος βασιλιάς της παραχώρησε τεράστιο ποσό που έφτανε τις 20.000 στερλίνες, τεράστια περιουσία, εκτάσεις, την έκανε μέλος του βασιλικού συμβουλίου και στο τέλος της έδωσε και όλη την πολιτική εξουσία μετατρέποντας την στον μοναδικό κυβερνήτη του βασιλείου αφού ο ίδιος ήταν άρρωστος. Ολόκληρη η βασιλική αυλή και ο Αγγλικός λαός εξοργίστηκαν επειδή ποτέ δεν είχε κατορθώσει μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής να παραπλανήσει σε τέτοιον βαθμό κάποιον βασιλιά, την έντυνε με χρυσά φορέματα, πολυτελή κοσμήματα, και της έδωσε τον τίτλο της βασίλισσας του ηλίου, την περίοδο 1370 - 1376 η εξουσία της στο Αγγλικό βασίλειο ήταν ολοκληρωτική. Στα τέλη της ζωής του Εδουάρδου Γ' κατηγορήθηκε έντονα οτι έκανε μίζερη την ζωή του ηλικιωμένου βασιλιά και τον παραπλανούσε συνέχεια για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες της. [9] [10] Σύμφωνα με τον Κάρολο Κάουλει η Αλίκη Πέρρερς είχε 3 νόθα παιδιά με τον βασιλιά Εδουάρδο Γ' τα οποία γεννήθηκαν και τα τρία την περίοδο που ζούσε ακόμα η βασίλισσα Φιλίππη, τα παιδιά αυτά ήταν τα εξής :

  • Σέρ Ιωάννης του Σουδεράι (1364 - 1383), παντρεύτηκε πριν τον πρόωρο θάνατο του την Μαώ Περσί κόρη του Ερρίκου Περσί, 3ου βαρόνου του Περσί και της πρώτης συζύγου του Μαρίας του Λάνκαστερ
  • Ζαννέτη (γεν. 1365) παντρεύτηκε τον Ριχάρδο Νόρδλαντ [11]
  • Ιωάννα (γεν. 1366) παντρεύτηκε τον Ροβέρτο Σκέρν δικηγόρο και μέλος του Κοινοβουλίου

Γάμος της Αλίκης Πέρρερς με τον Γουλιέλμο Ουίνδσορ Επεξεργασία

Στα μέσα της δεκαετίας του 1370 η Αλίκη προσπάθησε να εξασφαλίσει το μέλλον της αφού γνώριζε καλά ότι ο βασιλιάς είναι ηλικιωμένος, άρρωστος και σε περίπτωση πολύ πιθανού θανάτου του το μίσος που είχε δημιουργήσει σε βάρος της έκρινε το μέλλον της πολύ κακό και αβέβαιο. Τον Νοέμβριο του 1375 πραγματοποίησε μυστικό γάμο με τον Σερ Γουλιέλμο Ουίνδσορ έναν ευγενή πρώην διοικητή της Ιρλανδίας ο οποίος ήταν επίσης αρκετά μεγαλύτερος της αφού ήταν εκείνος 53 ετών και η ίδια 27. Η Αλίκη έπεισε τον ηλικιωμένο βασιλιά να κάνει ξανά τον Γουλιέλμο διοικητή της Ιρλανδίας και τα κατάφερε παρά το γεγονός ότι είχε διωχθεί από την ίδια θέση λόγω της προηγούμενης κακοδιαχείρισης του. Ο Γουλιέλμος μετά τον γάμο τους έλλειπε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ιρλανδία για να μην δημιουργήσει στον ηλικιωμένο βασιλιά υποψίες για τον μυστικό τους γάμο, ο Γουλιέλμος και η Αλίκη παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι τον θάνατο του Γουλιέλμου στις 15 Σεπτεμβρίου/1384 χωρίς να αποκτήσουν δικά τους παιδιά. [12] Όλοι οι κατήγοροι της την αποδίδουν ότι χρησιμοποιούσε την σχέση της με τον ηλικιωμένο Εδουάρδο Γ' μόνο για την ανάδειξη της σε πλούτη, εξουσία και δόξα χωρίς να τον αγαπήσει ποτέ, είχε φτάσει στο σημείο να ελέγχει 56 αρχοντικά, κάστρα και πόλεις σε 25 κομητείες σε ολόκληρη την Αγγλία αλλά απο αυτά μόνο τα 15 της είχαν δοθεί ως δώρο από τον βασιλιά Εδουάρδο Γ'. [13] Το θράσος της έφτασε σε τέτοιο σημείο που όταν ο ηγούμενος του αβαείου του Αγίου Αλβάνου διεκδίκησε τα δικαιώματα του παρουσιάστηκε η ίδια στο βασιλικό δικαστήριο και τον πρόσβαλε λέγοντας του οτι η ίδια είναι η εξουσία και κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί της. Ο ηγούμενος του αβαείου του Αλβάνο κατόρθωσε τελικά κάτι που δεν τολμούσαν τόσοι άλλοι όσο ζούσε ακόμα ο Εδουάρδος Γ' (1376) την έσυρε κατηγορούμενη στο κοινοβούλιο το οποίο έκανε κατάσχεση στα εδάφη της. Η Αλίκη Πέρρρς επέστρεψε αργότερα στην Αγγλία και προσπάθησε να κερδίσει μερικά απο τα εδάφη της, πέθανε τον χειμώνα του 1400/1401 σε ηλικία 52 ετών και τάφηκε στην εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου στο Απμίνστερ.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «A Historical Dictionary of British Women» Routledge. 17  Δεκεμβρίου 2003. ISBN-13 978-1-85743-228-2.
  2. ↑ p10494.htm#i104935. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Kingsford, Charles Lethbridge (1896). "Perrers, Alice". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 45. London: Smith, Elder & Co.
  5. ↑ https://historytheinterestingbits.com/2015/07/31/alice-perrers-mistress-of-the-king/
  6. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2017. 
  7. ↑ http://conorbyrnex.blogspot.gr/2015/02/alice-perrers-mistress-of-edward-iii.html
  8. ↑ Given-Wilson, C. (January 2008) [2004]. "Perrers, Alice (d.1400/01)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/21977
  9. ↑ http://conorbyrnex.blogspot.gr/2015/02/alice-perrers-mistress-of-edward-iii.html
  10. ↑ Gambier-Parry, T.R. (1932). "Alice Perrers and Her Husband's Relatives". The English Historical Review. 47 (182): 272–276. doi:10.1093/ehr/xlvii.clxxxvi.272
  11. ↑ Cawley, Charles. Medieval Lands, England, Kings 1066-1603
  12. ↑ https://historytheinterestingbits.com/2015/07/31/alice-perrers-mistress-of-the-king/
  13. ↑ Bothwell, James (1998). "The management of position; Alice Perrers, Edward III, and the creation of a landed estates, 1362–1377". Journal of Medieval History. 24 (1): 31–51.

Πηγές Επεξεργασία

  • Cawley, Charles. Medieval Lands, England, Kings 1066-1603
  • Given-Wilson, C. (January 2008) [2004]. "Perrers, Alice (d.1400/01)". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.
  • Braddy, Haldeen (1946). "Chaucer and Dame Alice Perrers". Speculum. 21 (2): 222–228. doi:10.2307/2851319.
  • Rogers, William Elford (2002). Interpretation in Piers Plowman. Washington, D.C.: The Catholic University of America Press.
  • Braddy, Haldeen (1977). "Chaucer, Alice Perrers, and Cecily Chaumpaigne". Speculum. 52 (4): 906–911.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλίκη_Πέρρερς&oldid=10464259"