Αμπντουλάχ Γκιούλ
Ο Αμπντουλάχ Γκιούλ[1] (
i/ɡuːl/; Τουρκικά: abduɫˈɫah ˈɟyl, (29 Οκτωβρίου 1950, Καισάρεια - ) είναι Τούρκος πολιτικός και ακαδημαϊκός. Υπηρέτησε στις θέσεις του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας (2007 - 2014), του Πρωθυπουργού της Τουρκίας (2002 - 2003) και του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας (2003 -2007). Υπήρξε συνιδρυτής, μαζί με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και ανώτατο στέλεχος του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Σήμερα κατέχει θέση συμβούλου στην Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης.[2]
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1950 στην Καισάρεια. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Το διάστημα 1977-1983 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Σαγγαρίου. Από το 1983 εργάστηκε στην Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης στη Τζέντα. Το 1991 έγινε επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μαρμαρά της Κωνσταντινούπολης και στις εκλογές του ίδιου χρόνου εξελέγη βουλευτής, με το ισλαμικό Κόμμα της Ευημερίας του Νετσμετίν Ερμπακάν. Το 1993 εξελέγη αντιπρόεδρος του Κόμματος, υπεύθυνος για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Στις εκλογές του 1995 επανεξελέγη βουλευτής. Ανέλαβε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και κυβερνητικός εκπρόσωπος στην κυβέρνηση συνασπισμού των κομμάτων Ευημερίας (Ερμπακάν) και Ορθού Δρόμου (Τσιλέρ).
Το 1998 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας έθεσε εκτός νόμου το Κόμμα Ευημερίας, και ο Γκιούλ, όπως και όλοι οι βουλευτές του κόμματος, εντάχθηκε στο Κόμμα Αρετής. Με το νέο αυτό κόμμα επανεξελέγη βουλευτής το 1999. Στο συνέδριο του Κόμματος Αρετής το 2000, ήταν υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, αλλά δεν εξελέγη. Το 2001 το Συνταγματικό Δικαστήριο έθεσε εκτός νόμου το Κόμμα της Αρετής. Ο Γκιούλ συνεργάστηκε με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην ίδρυση νέου κόμματος. Έτσι ιδρύθηκε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, τον Αύγουστο του 2001 και ο Γκιούλ ανέλαβε αντιπρόεδρος. Μετά τη νίκη του κόμματος στις εκλογές του 2002, ο Γκιούλ ορίστηκε εντολοδόχος πρωθυπουργός, ως μεταβατικός, καθώς ο Πρόεδρος Ερντογάν είχε κώλυμα νομικής φύσης. Ο Γκιούλ σχημάτισε Κυβέρνηση στις 18 Νοεμβρίου 2002 και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στις 28 Νοεμβρίου. Στις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές της 9ης Μαρτίου 2003, ο Ερντογάν εξελέγη βουλευτής, οπότε ο Γκιούλ του παρέδωσε την πρωθυπουργία στις 14 Μαρτίου 2003, ολοκληρώνοντας τη σύντομη θητεία του ως πρωθυπουργός και αναλαμβάνοντας Αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών της νέας Κυβέρνησης.
Στις 24 Απριλίου 2007 ο Πρωθυπουργός Ερντογάν τον πρότεινε ως υποψήφιο του κόμματος για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.[3] Λόγω του γεγονότος ότι, εάν εκλεγόταν, θα ήταν ο πρώτος ισλαμικών καταβολών Πρόεδρος μετά την εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 (και μάλιστα με σύζυγο που φοράει την ισλαμική μαντίλα [4]), η υποψηφιότητά του προκάλεσε την αντίδραση του στρατού και του λεγόμενου «κεμαλικού κατεστημένου», περιλαμβανομένου και του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο δημιούργησε πρωτοφανή προσκόμματα στη διαδικασία εκλογής. Κατάληξη αυτών ήταν η διάλυση της Βουλής και η διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών στις 22 Ιουλίου 2007 και η θριαμβευτική νίκη του κόμματος ΑΚΡ του Πρωθυπουργού Ερντογάν.[5]
Η νέα Εθνοσυνέλευση τον εξέλεξε με την τρίτη ψηφοφορία, στις 28 Αυγούστου 2007, 11o Πρόεδρο της χώρας. Έλαβε 339 ψήφους επί συνόλου 550 εδρών.[6]
Ήταν ο τελευταίος Πρόεδρος που εκλέχτηκε από την Εθνοσυνέλευση αφού στις επόμενες εκλογές του 2014 ο Πρόεδρος εκλέχτηκε άμεσα από το λαό. Αν και πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2018 ετέθη θέμα επανόδου του και διεκδίκησης της Προεδρίας ως αντιπάλου του Ερντογάν, ο Γκιούλ απέρριψε την ιδέα. [7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Presidency of the Republic of Turkey : Abdullah GÜL». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2012.
- ↑ «Islamic Development Bank». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2016.
- ↑ «Turkey's ruling party announces FM Gül as presidential candidate». People's Daily Online. Xinhua. 24 Απριλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2011.
- ↑ «"Ανεπιθύμητη" η κυρία Γκιούλ». εφ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. 31 Αυγούστου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Gül: Adaylığımız devam ediyor» (στα tr). Hürriyet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-08-17. https://web.archive.org/web/20090817041810/http://www.hurriyet.com.tr/gundem/6497246.asp?gid=180. Ανακτήθηκε στις 2007-05-11.
- ↑ «Turkish foreign minister wins presidency, in victory for Islamic-rooted government». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2008.
- ↑ https://tr.boell.org/sites/default/files/ays-tarihvakfi-18x24-boll-r7-eng.pdf, σελ.10