Ο ανάπαιστος είναι μετρικός πόδας. Αποτελείται από δυο βραχείες και μια μακρά συλλαβή στην αρχαία ελληνική ποίηση, ενώ στη νεότερη από δυο άτονες και μια τονισμένη συλλαβή (UU-).[1] Έτσι ο ανάπαιστος τονίζεται σε κάθε τρίτη συλλαβή, δηλαδή στην 3η, 6η, 9η, κλπ. Για παράδειγμα: Στων/ Ψα/ρών/ την/ ο/λό/μαυ/ρη/ ρά/χη ή Και/ στην/ κό/μη/ στε/φά/νι/ φο/ρεί.

Χρήση Επεξεργασία

Σε αυτό το μέτρο συντάσσονταν οι ευχές των πολεμιστών προς τους θεούς και τα εμβατήριά τους. Τα αναπαιστικά μέτρα είχαν ανάλογη χρήση στο δράμα, όπου με την απαγγελία τους συνόδευαν το βάδισμα προσώπου που προχωρούσε σεμνά ή εξέφραζαν σφοδρή φιλονικία ή δριμύ σαρκασμό. Όταν τα τραγουδούσαν, εκδήλωναν βαθιά θλίψη. Το όργανο που συνόδευε τα μέτρα αυτά ήταν ο αυλός.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «ανάπαιστος». Academic Dictionaries and Encyclopedias (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2022.