Αναπηρία στην αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαιότητα, συναντάται ο όρος κώφωση ως μια κατάσταση αναπηρίας. Αρχαίοι συγγραφείς, λόγιοι και θρησκευτικοί ηγέτες αναφέρουν στα κείμενά τους την κώφωση και συγκεκριμένα αντλούμε διάφορες πληροφορίες σχετικά με το πώς αντιμετωπίζονται τα κωφά άτομα σε κάθε κοινωνία, πώς γίνεται η διάγνωση της κώφωσης και ποιες εκπαιδευτικές μέθοδοι εφαρμόζονται. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα[εκκρεμεί παραπομπή], γίνεται αναφορά στη νοηματική γλώσσα μέσα από τους διαλόγους που αναπτύσσει ο Σωκράτης με τους μαθητές του. Ο Αριστοτέλης διακρίνει τον κωφό από τον βωβό/άφωνο και γενικότερα στην Αρχαία Ελλάδα αλλά και στη Ρώμη η κώφωση χαρακτηρίζεται ως μια κατάσταση, προβληματική και ελαττωματική που θέτει εμπόδια στην απόκτηση της γνώσης και προκαλεί συναισθήματα απέχθειας, παραμέλησης και αδιαφορίας.
Πηγές Επεξεργασία
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |