Αννιμπάλε Λίππι
Ο Αννιμπάλε Λίππι (ιταλ. Annibale Lippi, 16ος αιώνας) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας ενεργός κατά το β΄ μισό του 16ου αιώνα.[2] Ο Αννιμπάλε ήταν γιος του γλύπτη και αρχιτέκτονα Νάννι ντι Μπάτσο Μπίτζο (ψευδώνυμο του Τζοβάννι Λίππι) και διετέλεσε μαθητευόμενος του Φραντσέσκο Σαλβιάτι. Τα μόνα αρχιτεκτονήματα που μπορούν με βεβαιότητα να αποδοθούν στον Α. Λίππι είναι ο Ναός της Παναγίας του Λορέτο στην πόλη Σπολέτο, που ανεγέρθηκε περί το 1572 (σε αυτό ο αρχιτέκτονας υιοθετεί στιλ Vignola), καθώς και οι ναοί της Santa Maria a Monte Cavallo και της Santa Maria della Pietà a Piazza Colonna, αμφότεροι στη Ρώμη.[2] Η Βίλα των Μεδίκων στη Ρώμη, που παλαιότερα αποδιδόταν σε αυτόν, είναι πιθανότατα έργο του πατέρα του, αλλά ο Αννιμπάλε εργάσθηκε εκεί κατά την κατασκευή του.[2] Στη Ρώμη επίσης ο Α. Λίππι ανεστήλωσε το Palazzo dei Convertendi στην Πλατεία Σκοσσακαβάλλι του Μπόργκο, όταν αυτό αγοράσθηκε από τον Καρδινάλιο Τζοβάννι Φραντσέσκο Κομμεντόνε (1523-1584), δίνοντάς του την οριστική του πρόσοψη.[3] Το 1578 εμφανίζεται να συγκαταλέγεται μεταξύ των μελών της Ποντιφηκείου Ακαδημίας στο Πάνθεον.[2]
| Αννιμπάλε Λίππι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Τόπος ταφής | Τρινιτά ντεϊ Μόντι[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[1] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Palazzo Ricci (Rome)[1] ospedale di Santo Spirito in Sassia[1] San Marcello al Corso[1] Madonna di Loreto, Spoleto[1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Nanni di Baccio Bigio[1] |
Ο Αννιμπάλε Λίππι πέθανε στη Ρώμη οπωσδήποτε μετά τη 18η Νοεμβρίου 1581, διότι με αυτή την ημερομηνία υπέγραψε, ήδη άρρωστος, τη διαθήκη του. Τάφηκε στον οικογενειακό τάφο στον ναό Τρινιτά ντεϊ Μόντι της Ρώμης.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 2005. annibale-lippi. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Ercolino, Maria Grazia (2005). «Lippi, Annibale». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Ρώμη: Treccani. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2015.
- ↑ Gigli 1992, σελ. 48