Αριαράθης Β΄ της Καππαδοκίας
Ο Αριαράθης Β' (κυβ. 301 π.Χ. – περ. 280 π.Χ.) ήταν ηγεμόνας της Καππαδοκίας κατά την ελληνιστική εποχή, μέλος της Δυναστείας των Αριαραθιδών. Πατέρας του ήταν ο Ολοφέρνης, αγαπημένος αδερφός του βασιλιά Αριαράθη Α'.[1] Αδελφός του ήταν ο Αρύσης ή Ασύσης. Οι μόνες πληροφορίες που διαθέτουμε για το πρόσωπό του προέρχονται από τη γενεαλογία των βασιλέων της Καππαδοκίας η οποία εξιστορείται στο έργο του Διοδώρου του Σικελιώτη.[1][2]
| Αριαράθης Β' της Καππαδοκίας | |
|---|---|
 Νόμισμα του βασιλιά της Καππαδοκίας Αριαράθη Β΄ | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 280 π.Χ. |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κυβερνήτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αριαράμνης Β' της Καππαδοκίας |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Αριαραθιδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | σατράπης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Αριαράθης Β' υιοθετήθηκε σε νεαρή ηλικία από τον άτεκνο θείο του, Αριαράθη Α' προκειμένου να τον διαδεχτεί στο θρόνο.[1] Ωστόσο όταν ο τελευταίος έφτασε σε ηλικία ογδόντα δύο ετών, εισέβαλλαν στην επικράτειά του οι Μακεδόνες στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Περδίκκας και Ευμένης. Ο γηραιός βασιλιάς και η κοντινή του οικογένεια θανατώθηκαν με μαρτυρικό τρόπο το 322 π.Χ.[1]
Διαβλέποντας πως η κατάσταση ήταν προς το παρόν απελπιστική, ο διάδοχός του, Αριαράθης Β', κατάφερε να διαφύγει με λίγους οπαδούς του στην Αρμενία.[1] Ήταν το 301 π.Χ. που παρουσιάστηκε η ευκαιρία ανάκτησης των προγονικών του εδαφών. Περδίκκας και Ευμένης είχαν πεθάνει σε προγενέστερα έτη, ενώ ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος μαχόταν το Σέλευκο στη Μάχη της Ιψού. Εκμεταλλευόμενος την κατάσταση, ο Αριαράθης δανείστηκε στρατό από τον Αρδοάτη, βασιλιά της Αρμενίας και, αφού σκότωσε το Μακεδόνα τοποτηρητή Αμύντα, στρατηγό του Αντιγόνου, επανέκτησε την αρχή του νότιου τμήματος της Καππαδοκίας.[1][2] Περίπου την ίδια περίοδο το βόρειο πέρασε στα χέρια του ιδρυτή του βασιλείου του Πόντου, Μιθριδάτη Α' Κτίστη (302-266 π.Χ.).[2]
Δεν είναι επιβεβαιωμένο πως ο Αριαράθης Β' ήταν εστεμμένος βασιλιάς, ωστόσο πρέπει να διέθετε κάποια μορφή ημιαυτονομίας, την οποία του παραχώρησε πιθανότατα ο Σέλευκος λίγο πριν από τη μάχη της Ιψού. Διέθετε τρεις γιους, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος, ο Αριαράμνης Β' (280-230 π.Χ.), τον διαδέχτηκε στη διακυβέρνηση της Καππαδοκίας.[1][2]
Χρονολόγιο Επεξεργασία
| Έτος (π.Χ.) | Γεγονός | ||
|---|---|---|---|
| Γέννηση του Αριαράθη Β', γιου του στρατηγού της Καππαδοκίας, Ολοφέρνη. | |||
| 323 π.Χ. | Θάνατος του Αλεξάνδρου στη Βαβυλώνα. Οι Διάδοχοι μοιράζονται την απέραντη αυτοκρατορία του. | ||
| 322 π.Χ. | Ο Περδίκκας εκστρατεύει κατά του βασιλιά της Καππαδοκίας, Αριαράθη Α΄, τον οποίο νικά και θανατώνει. Η Καππαδοκία περιέρχεται στα χέρια του Ευμένη. | ||
| 301 π.Χ. | Ο Αριαράθης Β' καταλαμβάνει το θρόνο της Καππαδοκίας με τη βοήθεια του Αρδοάτη, ηγεμόνα της Αρμενίας. | ||
| 280 π.Χ. | Ο γιος του Αριαράθη, Αριαράμνης Β΄, διαδέχεται τον πατέρα του μετά το θάνατό του. | ||
Παραπομπές Επεξεργασία
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Buchholz A., «Die Liste der kappadokischen Könige bei Diodor», Philologisch-historische Beiträge Curt Wachsmuth zum 60. Geburtstag überreicht, Leipzig 1897, 127-136
- Mørkholm Ο., «Early Hellenistic Coinage from the Accession of Alexander to the Peace of Apamaea (336-188 BC)», Cambridge University Press, Cambridge 1991
- Niese B., «Ariarathes (2)», RE 2.1, Stuttgart, 816
- Simonetta Β., «The Coinage of the Cappadocian Kings», Fribourg 1977, Typos Monographien zur antiken Numismatik 2
- Reinach T., «Trois royaumes de l'Asie Mineure. Cappadoce, Bithynie, Pont», Paris 1888, Numismatique ancienne
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Λέκα Ευρυδίκη (2002). ««Αριαράθης Β΄»». Encyclopedia of the Hellenic World, Asia Minor. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2009.
- William Smith (1870). ««Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology: Ariarathes II»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2009.
- Jona Lendering. ««Ariarathes II»». Ιστότοπος livius.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2009.