Ο Αριστοτέλης Φοντριέρ ήταν προσωπικότητα της γαλλικής και της ελληνορθόδοξης κοινότητας της πόλης της Σμύρνης, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Βιογραφία Επεξεργασία

Γόνος γαλλικής καταγωγής οικογένειας, εγκατεστημένης στο νησί της Νάξου κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα και στη Σμύρνη κατά τις απαρχές του 19ου αιώνα, ο Φοντριέρ ήταν εκ των πρώτων μελών της οικογένειας, ύστερα από αριθμό γενεών, που είχε γνώση της γαλλικής γλώσσας, καθώς οι πρόγονοί του είχαν εξελληνισθεί πλήρως, τόσο ως προς το θρήσκευμα, ασπαζόμενοι την Ορθοδοξία, όσο και ως προς την γλώσσα, μέσω επαναλαμβανόμενων γάμων με ελληνικής καταγωγής υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας[1].

Στη Σμύρνη ο Φοντριέρ ανέπτυξε σημαντικό κοινωνικό έργο εντός της γαλλικής και της ελληνικής κοινότητας, διευκολυμένος από την άριστη γνώση και των δύο γλωσσών[1]. Εντός του συγκεκριμένου πλαισίου, συνέγραψε αριθμό άρθρων με αντικείμενο ευρύτερη θεματολογία της Σμύρνης, καθώς και της Μικράς Ασίας, χρησιμοποιώντας, παράλληλα, τα γαλλικά και τα ελληνικά[1].

Η εξέχουσα θέση την οποία κατείχε ο Φοντριέρ εντός της γαλλικής κοινότητας της Σμύρνης του επέτρεψε να συμβάλλει σημαντικά στην περαιτέρω ανάπτυξή της, καθώς το 1888 πρότεινε, ενώπιον του Γάλλου προξένου της πόλης, την ανέγερση αρτοποιείου το οποίο θα χρησιμοποιούσε τον πλέον σύγχρονο διαθέσιμο εξοπλισμό, ενώ, παράλληλα, υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του τοπικού παραρτήματος της Alliance française, γαλλικού εκπαιδευτικού οργανισμού με απώτερο σκοπό την περαιτέρω διάδοση της γαλλικής γλώσσας ανά τον κόσμο[1].

Παράλληλα, ανέπτυξε έντονη κοινωνική δράση εντός της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Σμύρνης, μέσω της ενεργούς συμμετοχής του σε αριθμό οργανισμών και ιδρυμάτων υπαγόμενων, έμμεσα ή άμεσα, στην τελευταία[1]. Μεταξύ του 1872 και του 1875, ο Φοντριέρ διετέλεσε έφορος της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, σχολής στην οποία είχε φοιτήσει τόσο ο ίδιος όσο και αριθμός μελών της οικογένειάς του κατά το παρελθόν[1], ενώ, παράλληλα, συνεισέφερε οικονομικά στην ανέγερση της βιβλιοθήκης, καθώς και του μουσείου, του συγκεκριμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος[1]. Το 1882, διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Παρθεναγωγείου Σμύρνης, ενώ, παράλληλα, αναφέρεται ως εκ των ιδρυτών και χρηματοδοτών της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Σμύρνης[1]. Το 1890, αναφέρεται ως εκ των δημογερόντων της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Σμύρνης, αξίωμα υπό το οποίο και συμμετείχε σε διαπραγματεύσεις με τις οθωμανικές αρχές με αντικείμενο το ζήτημα των προνομίων των ηγετών των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων ανά την επικράτεια ως προς τα ληξιαρχεία, τα οποία και τελούσαν υπό την απειλή περιορισμού τους[1].

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία