Αρχάγγελος Ουριήλ
Ο Αρχάγγελος Ουριήλ (εβραϊκά: אוּרִיאֵל; αγγλικά: Uriel) αναφέρεται ως ο τέταρτος Αρχάγγελος στον Χριστιανισμό και προέρχεται από ραβινικές παραδόσεις της περιόδου του Δεύτερου Ναού και από κάποιες συγκεκριμένες Χριστιανικές παραδόσεις. Η εκκλησία τον αποδεχόταν ως έναν από τους αρχαγγέλους για πολλούς αιώνες και τελικά τον αφαίρεσαν από τα αρχεία της το 745 μ.Χ. για τον λόγο ότι τους ανησυχούσε πάρα πολύ η εξέχουσα θέση που ο λαός προσέδιδε στους αγγέλους.[1] Στα Απόκρυφα και Καμπαλιστικά έργα, ο Ουριήλ συγχέεται με τους αγγέλους Ουριάλ, Νουριήλ, Αζραήλ, Ραφαήλ κ.α.[2] Το όνομά του σημαίνει "Το Φως του Θεού" ή "Ο Θεός είναι το φως μου".[3]
| Ουριήλ | |
|---|---|
 Εικόνα του Αρχαγγέλου Ουριήλ | |
| Αρχάγγελος | |
| Τιμάται από | Ιουδαϊσμός, Ορθόδοξη Εκκλησία, Αγγλικανική Εκκλησία, Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες, Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες |
| Εορτασμός | 8 Νοεμβρίου (Ανατολικός Χριστιανισμός), 29 Σεπτεμβρίου (Δυτικός Χριστιανισμός) |
| Σύμβολα | Βιβλίο, κύλινδρος, φλεγόμενο ξίφος, δίσκος του ήλιου, φωτιά στην παλάμη |
| Πολιούχος | Ποίηση, τέχνες |
| δεδομένα () | |
Στον Χριστιανισμό και στον Ιουδαϊσμό Επεξεργασία
Οι άγγελοι που αναφέρονται στα παλαιότερα βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου (Τανάκ) είναι χωρίς ονόματα. Ο ραββίνος Συμεών μπεν Λακίς της Τιβεριάδας (230-270 μ.Χ.) ισχυρίστηκε ακόμη ότι όλα τα συγκεκριμένα ονόματα για τους αγγέλους ήρθαν μαζί με τους Εβραίους από τη Βαβυλώνα. Από τους επτά αρχαγγέλους στην αγγελολογία του μεταβυζαντινού Ιουδαϊσμού, μόνο δύο από αυτούς, οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, αναφέρονται ονομαστικά στις κανονικοποιημένες Εβραϊκές Γραφές, στο βιβλίο του Δανιήλ ειδικότερα, το οποίο είναι ένα από τα νεότερα βιβλία της Τανάκ.
Ο Ραφαήλ χαρακτηρίζεται πρωταρχικά από το δευτεροκανονικό βιβλίο του Τωβίτ, αρχικά αποδεκτό από τους Εβραϊκούς και Χριστιανικούς κανόνες, αλλά απομακρύνθηκε από τον εβραϊκό κανόνα στην ύστερη αρχαιότητα και απορρίφθηκε από τους προτεστάντες μεταρρυθμιστές τον 16ο αιώνα. Το Βιβλίο του Τωβίτ γίνεται αποδεκτό από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και από τις Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες.[4]
Αν ήταν να προστεθεί ένας αρχάγγελος στα τρία γνωστά ονόματα ώστε να παρομοιαστούν με τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αυτός ο άγγελος θα ήταν ο Ουριήλ. Γενικά ο Ουριήλ αναφέρεται ως ο τέταρτος Αρχάγγελος.[5]
Κατά το απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, ήταν ο Αρχάγγελος Ουριήλ που του ανατέθηκε να πάει στο Νώε και να τον καθοδηγήσει να φτιάξει την κιβωτό, προκειμένου "να σωθεί το ανθρώπινο γένος από την επερχόμενη καταστροφή".[6][3]
Στα Χριστιανικά Απόκρυφα Ευαγγέλια, ο Ουριήλ παίζει ρόλο, που διαφέρει μεταξύ των πηγών, στη διάσωση του ξαδέλφου του Ιησού, Ιωάννη του Βαπτιστή από τη σφαγή των νηπίων που διέταξε ο βασιλιάς Ηρώδης. Μεταφέρει τον Ιωάννη και τη μητέρα του, την Αγία Ελισάβετ, ώστε να ενταχθούν στην Αγία Οικογένεια μετά την φυγή τους στην Αίγυπτο.[7] Η επανένωσή τους απεικονίζεται στον πίνακα Η Παναγία των Βράχων του Λεονάρντο ντα Βίντσι.
Αφαίρεση από τον κανόνα Επεξεργασία
Στο Συμβούλιο της Ρώμης του 745 μ.Χ., ο Πάπας Άγιος Ζαχαρίας, που σκοπεύοντας να διευκρινίσει τη διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με το θέμα των αγγέλων και να περιορίσει την τάση προς τη λατρεία τους, καταδίκασε την εμμονή με την αγγελική παρέμβαση και την αγγελολατρεία, αλλά επιβεβαίωσε την έγκριση της πρακτικής του σεβασμού των αγγέλων.
Αυτή η σύνοδος έπληξε πολλά ονόματα αγγέλων από τον κατάλογο εκείνων που ήταν κατάλληλοι για εορτασμό από την Εκκλησία της Ρώμης, συμπεριλαμβανομένου και του Ουριήλ. Μόνο η ευλάβεια προς τους αρχαγγέλους που αναφέρονται στον αναγνωρισμένο καθολικό κανόνα των γραφών παρέμεινε νόμιμη, δηλαδή του Μιχαήλ, του Γαβριήλ και του Ραφαήλ. Τον 16ο αιώνα, ο αρχάγγελος Ουριήλ εμφανίστηκε ενώπιον του Σικελιανού μοναχού Αντώνιο Λο Ντούκα και του είπε να χτίσει μια εκκλησία στο Τέρμινι (Θέρμες του Διοκλητιανού) της Μητροπολιτικής πόλης του Παλέρμο. Ο Λου Ντούκα είπε στον Πάπα Πίο Δ΄ για το όραμά του και ο Πάπας ζήτησε από τον Μιχαήλ Άγγελο να σχεδιάσει την εκκλησία. Είναι η εκκλησία της Σάντα Μαρία ντέλι Άντζελι ε ντεϊ Μάρτιρι, που βρίσκεται στο Esedra Plaza.[8]
Σύμβολο Επεξεργασία
Μερικές φορές περιγράφεται ως ο "Αρχάγγελος της Σωτηρίας", "το Φως του Θεού" ή "η Φωτιά του Θεού". Το σύμβολο του Ουριήλ, είναι ένα ανοιχτό χέρι που κρατά μια φλόγα, και λέγεται πως συμβολίζει τη φλόγα της αγάπης, το μεγάλο δώρο του Θεού προς την ανθρωπότητα.[9]
Βλέπε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Why did Pope St. Zachary condemn the veneration of Uriel?». Catholic Answers (στα Αγγλικά). 8 Αυγούστου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Forward Day by Day, August–September–October 2011, p. 61, entry for September 29, 2011.
- ↑ 3,0 3,1 Campbell, Mike. «Meaning, origin and history of the name Uriel». Behind the Name. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Jensen, P. (2019). Die Kosmologie der Babylonier : Studien und Materialien. De Gruyter, Inc. σελ. 163. ISBN 978-3-11-083276-1. 1084357607.
- ↑ «URIEL - JewishEncyclopedia.com». www.jewishencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Το Βιβλίο Του Ενωχ». Scribd (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Montague, Charlotte. Angels: The mythology of angels and their everyday presence among us. Canary Press eBooks. ISBN 978-1-908698-10-0.
- ↑ «The story of Uriel, the "forgotten" archangel | ROME REPORTS». www.romereports.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Ποιος ήταν ο αρχάγγελος Ουριήλ;». iEllada.gr. 6 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τον Χριστιανισμό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Uriel της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |