Αρχαία ελληνική αστρονομία
Η ελληνική αστρονομία είναι η αστρονομία γραμμένη στην ελληνική γλώσσα στην κλασική αρχαιότητα. Η ελληνική αστρονομία περιλαμβάνει τις εποχές της αρχαίας ελληνικής, ελληνιστικής, ελληνορωμαϊκής και ύστερης αρχαιότητας. Γεωγραφικά δεν περιορίζεται στην Ελλάδα ή στους Έλληνες, καθώς η ελληνική γλώσσα έγινε η γλώσσα της γνώσης σε όλο τον ελληνιστικό κόσμο μετά τις κατακτήσεις του Μέγα Αλεξάνδρου. Αυτή η φάση της ελληνικής αστρονομίας είναι επίσης γνωστή ως ελληνιστική αστρονομία, ενώ η προελληνιστική φάση είναι γνωστή ως αστρονομία κλασικής ελληνικής. Κατά τη διάρκεια των ελληνιστικών και ρωμαϊκών περιόδων, πολλοί από τους Έλληνες και τους μη Ελληνες αστρονόμους που ασχολούνταν με την ελληνική παράδοση, μελετούσαν στο Μουσείο και στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Πτολεμαϊκή Αίγυπτο.
Η ανάπτυξη της αστρονομίας από τους Έλληνες και Ελληνιστικούς αστρονόμους, θεωρείται από τους ιστορικούς ως μια σημαντική φάση στην ιστορία της αστρονομίας. Η ελληνική αστρονομία χαρακτηρίζεται από την αρχή από την αναζήτηση της ορθολογικής, φυσικής εξήγησης για τα ουράνια φαινόμενα.[1] Οι περισσότεροι από τους αστερισμούς του βόρειου ημισφαιρίου προέρχονται από την ελληνική αστρονομία,[2] όπως και τα ονόματα πολλών αστεριών, αστεροειδών και πλανητών. Ήταν επηρεασμένη από την αιγυπτιακή, και ειδικότερα από τη βαβυλωνιακή αστρονομία. Με τη σειρά της, επηρέασε την ινδική, την αραβο-ισλαμική και τη δυτικοευρωπαϊκή αστρονομία.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Krafft, Fritz (2009). «Astronomy». Στο: Cancik, Hubert; Schneider, Helmuth, επιμ. Brill's New Pauly.
- ↑ Thurston, H., Early Astronomy. Springer, 1994. p.2
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |