Οι όροι αστυνομοκρατία ή αστυνομικό κράτος περιγράφουν το κράτος στο οποίο η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αστυνομία ως μηχανισμό ελέγχου των πολιτών και καταπίεσης των πολιτικών ή άλλων αντιπάλων της, συνήθως με τρόπο βίαιο και αντισυνταγματικό, παραβιάζοντας τις ατομικές ελευθερίες.

Αστυνομικό κράτος είναι ένας όρος που αρχικά όριζε μια κατάσταση η οποία ρυθμίζεται από την δημόσια διοίκηση, αλλά από τα μέσα του 20ού αιώνα, ο όρος έχει λάβει την συναισθηματική και υποτιμητική έννοια μιας κυβέρνησης που ασκεί την εξουσία αυταρχικά μέσω της αστυνομίας.[1]

Οι πολίτες ενός αστυνομικού κράτους υφίστανται περιορισμούς σχετικά με την ελευθερία κίνησης, επικοινωνίας και έκφρασης πολιτικών ή άλλων απόψεων, οι οποίες υπόκεινται σε έλεγχο και παρακολουθούνται από την αστυνομία, συχνά, με διάφορους τρόπους επιβολής.Ο έλεγχος των πολιτών μπορεί να ασκείται μέσω της μυστικής αστυνομίας (ασφαλίτες) που λειτουργεί έξω από τα όρια που συνήθως επιβάλλονται από ένα κράτος δικαίου.[2] Ο Ρόμπερτ Φον Μωλ, ήταν ο πρώτος που εισήγαγε το κράτος δικαίου στη γερμανική νομολογία, ενώ αντιπαρέβαλε το Rechtsstaat ("νομική" ή "συνταγματική" κατάσταση) με την αριστοκρατική Polizeistaat («αστυνομικό κράτος»).[3]

Παραπομπές Επεξεργασία

Σύστημα Εσωτερικών Γερμανικών συνόρων στις αρχές του 1960. Η αστυνομία δήλωνε ότι είναι δύσκολο να φύγει κανείς.
Τρίτης γενιάς εσωτερικό γερμανικό σύστημα συνόρων, περίπου το 1984.
  1. Tipton, Elise K. (17 Δεκεμβρίου 2013). Το Ιαπωνικό αστυνομικό κράτος: Το Tokko στον μεσοπόλεμο. A&C Black. σελίδες 14–. ISBN 9781780939742. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2014. 
  2. Το Λεξικό της Παγκόσμιας Ιστορίας, Market House Books, Τυπογραφείο Πανεπιστημίου Οξφόρδης, 2000.
  3. "Το αστυνομικό κράτος", Chapman, Β, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, Vol.3: 4, 428-440, (2007). Προσβάσιμο σε απευθείας σύνδεση στο http://www3.interscience.wiley.com/journal/119912141/abstract Αρχειοθετήθηκε 2020-09-22 στο Wayback Machine., άντλησε 15 Αυγούστου 2008.

Πηγές Επεξεργασία

  • Γ. Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, 1998.