Βερνάρδος (υιός Καρόλου του Παχύ)
Ο Βερνάρδος (γερμ. Bernhard, 870 - 891/892) ήταν το μόνο παιδί του αυτοκράτορα Καρόλου Γ΄ του Παχύ. Ο πατέρας του προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον κάνει διάδοχό του.
| Βερνάρδος | |
|---|---|
| Γέννηση | 870 |
| Θάνατος | 891/892 |
| Πατέρας | Κάρολος ο Παχύς |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν νόθος γιος του Καρόλου Γ΄ της Ανατολικής Φραγκίας και μίας -αγνώστου ονόματος- ερωμένης του. Το 885 ο πατέρας του τον αναγνώρισε ως διάδοχό του, αλλά μερικοί επίσκοποι αντιτέθηκαν, όπως ο Λιούτμπερτ αρχιεπίσκοπος του Μάιντς. Ο σύμμαχος τού Καρολου Γ΄ πάπας Αδριανός Γ΄ προσκλήθηκε στη Σύνοδο του Βορμς το 885, όπου θα καθαιρούσε τους επισκόπους και θα νομιμοποιούσε τον Βερνάρδο[1], αλλά απεβίωσε στη διαδρομή[1]. Έτσι η προσπάθεια του Καρόλου Γ΄ έμεινε ατελέσφορη.
Έπειτα από την αποτυχία του πατέρα του να αποκτήσει παιδί με τη σύζυγό του Ριχάρδις[2], ανέφερε τον Βερνάρδο στα έγγραφά του ως απόγονο (proles)[3]. Συζήτησε με τον νέο πάπα Στέφανο Ε΄ για τη νομιμοποίησή του· όταν ο πάπας ακύρωση τη συνάντησή τους το 887, ο Κάρολος Γ΄ υιοθέτησε τον Λουδοβίκο Γ΄ Μποζονιδών της Προβηγκίας, γιο της εξαδέλφης του Ερμενγάρδης των Καρολιδών[4].
Το 887 τον Κάρολο Γ΄ διαδέχθηκε ο ανιψιός του Αρνούλφος Καρολιδών ως βασιλιάς της Ανατολικής Φραγκίας. Το επόμενο έτος ο Βερνάρδος εξεγέρθηκε με μερικούς αξιωματούχους της Αλαμανίας (=Σουαβίας)[5]: τον υποστήριξαν ο Ούλριχ κόμης του Λίντς & Άργκεν και ο Βερνάρδος ηγούμενος του Σαιν Γκολ[6]. Ο ιστορικός Γκομπελίνος αναφέρει ότι ο Βερνάρδος μετέβη στον Γουίδων της Λομβαρδίας, που επίσης είχε εξεγερθεί εναντίον του Αρνούλφου[7] και επέστρεψε το 891/2 στην Αλαμανία. Η εξέγερση τελικά κατεστάλη· ο Αρνούλφος εισήλθε στην Αλαμανία και ο Βερνάρδος σκοτώθηκε από τον Ροδόλφο δούκα της Ραιτίας[6].
Μετά τον Γουΐδωνα βασιλείς της Λομβαρδίας ("Ιταλίας") έγιναν οι: Λάμπερτ των Γκουιντέσκι, Αρνούλφος και Λουδοβίκος Γ΄.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Offergeld, Thilo (2001). Reges pueri: Das Königtum Minderjähriger im frühen Mittelalter. 2 vols. Hanover.
- Reuter, Timothy (1991). Germany in the Early Middle Ages, c. 800–1056. London: Longman.
- Reuter, Timothy, ed. (1992). The Annals of Fulda. Manchester Medieval Series, Ninth-Century Histories, Volume II. Manchester University Press.
- MacLean, Simon (2003). Kingship and Politics in the Late Ninth Century: Charles the Fat and the End of the Carolingian Empire. Cambridge University Press.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Bernard (son of Charles the Fat) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |