Συντεταγμένες: 48°53′12″N 2°15′17″E / 48.88667°N 2.25472°E / 48.88667; 2.25472

Η γέφυρα του Νεϊγί είναι αυτοκινητιστικός (RN 13) και σιδηροδρομικός (γραμμή 1 του μετρό) δρόμος που διασχίζει τον Σηκουάνα μεταξύ Νεϊγί-συρ-Σεν (στην δεξιά όχθη) και Κουρμπεβουά και Πυτώ (στην αριστερή όχθη), στον γαλλικό νομό των Ω-ντε-Σεν. Απέναντι από την επιχειρηματική συνοικία της Λα Ντεφάνς, αποτελεί τμήμα του ιστορικού άξονα του Παρισιού.

Γέφυρα του Νεϊγί
ΔιασχίζειΣηκουάνας
ΤοποθεσίαΝεγί-συρ-Σεν και Πυτώ, Γαλλία
Πολιτιστική κληρονομιάκατηγοριοποιημένο στο γενικό κατάλογο της πολιτιστικής κληρονομιάς της Γαλλίας[1]
Σχέδιοπέτρινη γέφυρα, metro bridge, road–rail bridge και τοξωτή γέφυρα
Συνολικό μήκος250 μέτρα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ιστορία Επεξεργασία

Η πρώτη γέφυρα του Νεϊγί ήταν μια ξύλινη γέφυρα, που κατασκευάστηκε μετά την πτώση ενός τμήματος της άμαξας στην οποία επέβαιναν ο Ερρίκος Δ΄ και η Μαρία των Μεδίκων, τον Ιούνιο του 1606. Στα τέλη του 1654, ο Μπλαιζ Πασκάλ είχε ατύχημα : τα άλογα της άμαξάς του πέρασαν πάνω από το στηθαίο και αυτή, παρολίγον, να την ακολουθήσει. Ευτυχώς, τα δεσμά που συνέδεαν τα άλογα με την άμαξα κόπηκαν, με αποτέλεσμα η άμαξα να παραμείνει σε ισορροπία στην άκρη της γέφυρας. Ο Πασκάλ και οι φίλοι του γλίτωσαν, αλλά ο πρώτος υπέστη σοκ και παρέμεινε κλινήρης επί δύο εβδομάδες.

Η δεύτερη γέφυρα (1774), μία γέφυρα με πέντε πετρόκτιστα τόξα έκτασης 219 μέτρων μήκους, σχεδιάστηκε από τον επιστήμονα Ζαν-Ροντόλφ Περονέ, ιδρυτή της École des ponts et chaussées.

 
Άγαλμα του Ζαν-Ροντόλφ Περονέ.

Μεταξύ 1936 και 1942, η γέφυρα αυτή γκρεμίστηκε, και το 1942, μια μεταλλική γέφυρα που σχεδιάστηκε από τον Λουί-Αλεξάντρ Λεβί και την εταιρεία Daydé την αντικατέστησε.

Το 1992, η γέφυρα επεκτάθηκε[2] με την τοποθέτηση πρόσθετων μεταλλικών τόξων ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να περνάει, επιγείως, η επεκταμένη γραμμή 1 του μετρό μέχρι την Λα Ντεφάνς.

Η γέφυρα αποτελείται, ουσιαστικά, από δύο γέφυρες : η πρώτη έκτασης 67 μέτρων μεταξύ του Νεϊγί και της Ιλ ντε Πυτώ και η δεύτερη έκτασης 87 μέτρων μεταξύ της Ιλ ντε Πυτώ και της Κουρμπεβουά. Ένα άγαλμα του Ζαν-Ροντόλφ Περονέ βρίσκεται στην βάση της γέφυρας στο ανατολικό άκρο της Ιλ ντε Πυτώ.

Στη νότια πλευρά, μία μεγάλη σκάλα, που βρίσκεται στα μέσα της γέφυρας, δίνει την δυνατότητα πρόσβασης από τους πεζούς στην Ιλ ντε Πυτώ.

Στη διάρκεια μιας καταμέτρησης που πραγματοποιήθηκε το 2007 με την βοήθεια της DIRIF[3], η μέση ημερήσια οδική κίνηση ανά έτος φτάνει στα 161.340 αυτοκίνητα[4].

Έκθεση Φωτογραφιών Επεξεργασία

Σχετικά Λήμματα Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  2. Revue Chemins de fer éditée par l'AFAC, N° 1991/3 page27.
  3. Direction interdépartementale des routes d'Île-de-France, devenue depuis le 1er juillet 2010 la direction régionale et interdépartementale de l'équipement et de l'aménagement (DRIEA-IF)
  4. (pdf)Carte du trafic routier des Hauts-de-Seine[νεκρός σύνδεσμος], consultée le 11 septembre 2010