Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1957
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1957 ήταν ο δεύτερος Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision. Ο διαγωνισμός διεξήχθη στη Φραγκφούρτη της Δυτικής Γερμανίας και έλαβε χώρα στο Großer Sendesaal des hessischen Rundfunks, στις 3 Μαρτίου 1957. Το σόου παρουσιάστηκε από τη Γερμανίδα ηθοποιό Αναΐντ Ιπλικιάν. Όπως και ο πρώτος διαγωνισμός, έτσι κι αυτός ήταν κυρίως ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα, με τη διαφορά ότι είχε αυξηθεί ο αριθμός των κατόχων τηλεοράσεων.
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1957 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 3 Μαρτίου 1957 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Großer Sendesaal des hessischen Rundfunks, Φρανκφούρτη, Δυτική Γερμανία |
| Παρουσιαστές | Αναΐντ Ιπλικιάν |
| Μουσική διεύθυνση | Βίλι Μπέρκινγκ |
| Εκτελεστικός επόπτης | Ρολφ Λίμπερμαν |
| Διοργανωτής | Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland (ARD) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 10 |
| Πρώτη εμφάνιση | |
| Επιστρέφουν | Κανένας |
| Αποχωρούν | Κανένας |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κριτικές επιτροπές των 10 ατόμων μοιράζουν 10 βαθμούς στα αγαπημένα τους τραγούδια |
| Νικητής |  Ολλανδία«Net als toen» |
Νικήτρια χώρα ήταν η Ολλανδία με την Κόρι Μπρόκεν και το τραγούδι «Net als toen»[1], το οποίο έγραψε ο Βίλι φαν Χέμερτ και συνέθεσε ο Γκούους Γιάνσεν. Ήταν η πρώτη νίκη της Ολλανδίας στον διαγωνισμό.
Για κάποιο χρονικό διάστημα, κυκλοφορούσε μια φήμη ότι το προνόμιο της διεξαγωγής του διαγωνισμού του 1957 δόθηκε στη Γερμανία επειδή υποτίθεται είχε βγει δεύτερη το 1956 με το «Im Wartesaal zum großen Glück» του Βάλτερ Αντρέας Σβαρτς. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δεν είχαν δημοσιευθεί τα πλήρη αποτελέσματα του 1956, αλλά ο κανόνας που λέει ότι η νικήτρια χώρα του κάθε έτους διοργανώνει τον επόμενο δεν υπήρχε ακόμα. Τη συγκεκριμένη περίοδο είχε σχεδιαστεί κάθε συμμετέχουσα χώρα να διοργανώνει τον διαγωνισμό με σειρά. Ωστόσο, καθώς περισσότερες χώρες επιθυμούσαν να συμμετάσχουν, αυτό κατέστη ανέφικτο.[1]
Τοποθεσία Επεξεργασία
Ο διαγωνισμός διεξήχθη στη Φρανκφούρτη, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της τότε Δυτικής Γερμανίας. Ο χώρος διεξαγωγής ήταν το Großer Sendesaal des Hessischen Rundfunks, ένα κτίριο, αίθουσα συναυλιών και πρώην τηλεοπτικό στούντιο με έδρα τη Φρανκφούρτη. Σήμερα χρησιμοποιείται ως αίθουσα μουσικής.[2][3]
Αφού καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του 1940, η Φρανκφούρτη ξαναχτίστηκε και στη δεκαετία του 1950 μετατράπηκε σε ένα από τα πιο εξέχοντα οικονομικά κέντρα της Ευρώπης. Με επενδύσεις που προέρχονταν τόσο από εθνικούς όσο και από διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, το 1957, που διεξήχθη ο διαγωνισμός, είχαν ήδη εμφανιστεί οι πρώτοι ουρανοξύστες/επιχειρηματικά κτίρια της Φρανκφούρτης.[4][5]
Μορφή Επεξεργασία
Σε αυτόν τον διαγωνισμό η ιταλική συμμετοχή διήρκεσε 5:09 λεπτά, ενώ η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου διήρκεσε μόνο 1:52 λεπτά. Από αυτόν τον διαγωνισμό και έπειτα θεσπίστηκε κανόνας τα συμμετέχοντα τραγούδια να μη διαρκούν πάνω από 3 λεπτά. Αυτός ο κανόνας εξακολουθεί να ισχύει.
Σε μια αλλαγή των κανόνων από τον διαγωνισμό του προηγούμενου έτους, επιτρέπεται να διαγωνίζονται ντουέτα. Οι εκπρόσωποι της Δανίας, Μπίρτε Βίλκε και Γκούσταφ Βίνκλερ, ήταν το πρώτο από αυτά που συμμετείχαν υπό αυτή την αλλαγή κανόνα. Στο τέλος της παράστασης, το ζευγάρι αντάλλαξε το μεγαλύτερο φιλί στην ιστορία του διαγωνισμού, παρόλο που μόνο οι τηλεθεατές θα μπορούσαν πραγματικά να το δουν. Αυτό οφειλόταν σε ένα μέλος του προσωπικού παραγωγής να ξεχνάει να δώσει ένα προκαθορισμένο σημάδι ότι το φιλί θα τελείωνε.
Αυτός ήταν ο πρώτος χρόνος με τον οποίο οι επιτροπές επικοινωνήθηκαν μέσω τηλεφώνου. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που η Ολλανδία κέρδισαν τον διαγωνισμό. Μια άλλη αξιοσημείωτη αλλαγή ήταν ότι οι εθνικές επιτροπές δεν μπορούσαν να ψηφίσουν για το δικό τους τραγούδι, ένας κανόνας ο οποίος θα συνεχιζόταν σε όλη την επόμενη ιστορία του διαγωνισμού.
Συμμετέχουσες χώρες Επεξεργασία
Το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία και η Ελβετία πραγματοποιούν τη δεύτερη εμφάνισή τους μετά από την πρώτη τους το 1956. Η Αυστρία και η Δανία πραγματοποίησαν τις πρώτες εμφανίσεις τους. Οι χώρες αυτές ήθελαν να συμμετάσχουν το 1956, αλλά υπέβαλαν αίτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεοπτικών Μεταδόσεων μετά την εκπνοή της προθεσμίας για την υποβολή των τραγουδιών για το διαγωνισμό εκείνου του έτους. Με εκείνους που εντάχθηκαν το 1957, ο συνολικός αριθμός των χωρών ήταν δέκα, τρεις περισσότεροι από ό,τι στον πρώτο διαγωνισμό.
Αν και θεωρήθηκε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε επίσης χάσει την προθεσμία συμμετοχής στον διαγωνισμό του 1956, αργότερα αποκαλύφθηκε από την EBU τον Ιανουάριο του 2017 ότι ήταν ένα μυθικό γεγονός που δημιουργήθηκε από τους οπαδούς του διαγωνισμού. Η EBU εξήγησε περαιτέρω ότι το Φεστιβάλ Βρετανικού Δημοτικού Τραγουδιού, ένας διαγωνισμός που δημιουργήθηκε από το BBC για το Ηνωμένο Βασίλειο, αποτέλεσε την έμπνευση που έφερε αλλαγές στο σχήμα του διαγωνισμού από το 1957.
Διευθυντές ορχήστρας Επεξεργασία
Κάθε συμμετοχή είχε έναν μαέστρο που διηύθυνε την ορχήστρα.
Βέλγιο – Γουίλι Μπέρκινγκ
Λουξεμβούργο – Γουίλι Μπέρκινγκ
Ηνωμένο Βασίλειο – Έρικ Ρόμπινσον
Ιταλία – Αρμάντο Τροβατζόλι
Αυστρία – Κάρλ ντε Γκρούφ
Ολλανδία – Ντόλφ βαν ντερ Λίντεν
Γερμανία – Γουίλι Μπέρκινγκ
Γαλλία – Πώλ Ντουράν
Δανία – Κάι Μορτένσεν
Ελβετία – Γουίλι Μπέρκινγκ
Αποτελέσματα Επεξεργασία
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[6] | Θέση[7] | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Βέλγιο
|
Μπόμπγιαν Σούπεν | «Straatdeuntje» | Ολλανδικά | 9 | 5 |
| 02 |  Λουξεμβούργο
|
Ντανιέλ Ντουπρέ | «Amours mortes (tant de peine)» | Γαλλικά | 5 | 8 |
| 03 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Πατρίτσια Μπρέντιν | «All» | Αγγλικά | 7 | 6 |
| 04 |  Ιταλία
|
Νούντσιο Γκάλο | «Corde della mia chitarra» | Ιταλικά | 6 | 7 |
| 05 |  Αυστρία
|
Μπόμπ Μάρτιν | «Wohin, kleines Pony?» | Γερμανικά | 10 | 3 |
| 06 | Ολλανδία
|
Κόρι Μπρόκεν | «Net als toen» | Ολλανδικά | 1 | 31 |
| 07 |  Γερμανία
|
Μάργκοτ Χίλσερ | «Telefon, Telefon» | Γερμανικά | 4 | 8 |
| 08 |  Γαλλία
|
Πολ Ντεζαρντέν | «La belle amour» | Γαλλικά | 2 | 17 |
| 09 |  Δανία
|
Μπίρτε Βίλκε & Γκούσταφ Βίνκλερ | «Skibet skal sejle i nat» | Δανικά | 3 | 10 |
| 10 |  Ελβετία
|
Λις Άσια | «L'enfant que j'étais» | Γαλλικά | 8 | 5 |
Πίνακας βαθμολογίας Επεξεργασία
| Αποτελέσματα | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Βέλγιο | 5 | 1 | 2 | 2 | ||||||||
| Λουξεμβούργο | 8 | 3 | 4 | 1 | ||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 6 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | ||||||
| Ιταλία | 7 | 1 | 2 | 2 | 1 | 1 | ||||||
| Αυστρία | 3 | 1 | 2 | |||||||||
| Ολλανδία | 31 | 7 | 3 | 4 | 1 | 6 | 1 | 1 | 3 | 5 | ||
| Γερμανία | 8 | 6 | 1 | 1 | ||||||||
| Γαλλία | 17 | 2 | 6 | 1 | 2 | 4 | 2 | |||||
| Δανία | 10 | 5 | 3 | 2 | ||||||||
| Ελβετία | 5 | 2 | 1 | 1 | 1 | |||||||
Διεθνείς αναμεταδόσεις Επεξεργασία
Ο κατωτέρω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία ψηφίστηκαν οι ψήφοι κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού του 1957 μαζί με τον εκπρόσωπο ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την ανακοίνωση των ψήφων για την αντίστοιχη χώρα τους. Κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός έστειλε επίσης σχολιαστή στον διαγωνισμό, προκειμένου να παρέχει κάλυψη του διαγωνισμού στη μητρική του γλώσσα. Λεπτομέρειες για τους σχολιαστές και το ραδιοτηλεοπτικό σταθμό για τον οποίο εκπροσωπούνται περιλαμβάνονται επίσης στον παρακάτω πίνακα.
Ψηφοφορία και εκπρόσωποι βαθμών Επεξεργασία
|
Σχολιαστές Επεξεργασία
|
.svg){kind=small}
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Frankfurt 1957». Eurovision.tv. EBU. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Location database - Großer Sendesaal des hessischen Rundfunks». film-commission-hessen.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ NDR. «Die singende Richterin: Corry Brokken». www.eurovision.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Reconstruction and the "Frankfurter Principle"». Messe Frankfurt. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «History of Frankfurt City History». web.archive.org. 14 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1957». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Scoreboard results». Eurovision Song Contest 1957. EBU. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Concours Eurovision de la Chanson 1957» (στα Γαλλικά). Songcontest.free.fr. 18 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 10. ISBN 91-89136-29-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)