Διόνυσος Σαρδανάπαλος
Ο Διόνυσος Σαρδανάπαλος είναι αρχαίο έργο γλυπτικής τέχνης. Το έτος κατασκευής του πρωτοτύπου ανάγεται στο 350-325 π.Χ., ενώ διάφορα αντίγραφά του των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων φιλοξενούνται σήμερα σε αρχαιολογικά μουσεία.
| Έκθεμα Βρετανικού Μουσείου αρ. 1606 | |
|---|---|
 Διόνυσος Σαρδανάπαλος | |
| Ονομασία | Έκθεμα Βρετανικού Μουσείου αρ. 1606 |
| Έτος δημιουργίας | 350-325 π.Χ. |
| Διαστάσεις | 2,2 μ. |
| Μουσείο | π.χ. Βρετανικό Μουσείο |
| Αριθμός καταλόγου | GR 1878,1106.1 (Cat. Sculpture 1606) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Παρουσιάζει τον θεό Διόνυσο σε ασυνήθιστη αρχαΐζουσα καλλιτεχνική έκφραση. Στέκει όρθιος, επιβλητικός, κισσοστεφανωμένος και ντυμένος με βαρύ χιτώνα και ιμάτιο. Στο δεξί χέρι, εικάζεται ότι κρατούσε θύρσο.[1]
Ονομάστηκε «Σαρδανάπαλος» λόγω μιας επιγραφής που φέρει ένα από τα αντίγραφα, συγκεκριμένα αυτό που φιλοξενείται στα Μουσεία Βατικανού. Η επιγραφή αυτή, «CΑΡΔΑΝΑΠΑΛΛΟC», ερμηνεύτηκε από τους παλαιότερους φιλότεχνους λανθασμένα, ενώ τον 19ο αιώνα αναδείχτηκε μεταγενέστερη, του 17ου αιώνα, και άσχετη με το αρχικό άγαλμα.[2]
Ο Διόνυσος ήταν ένας αρκετά δημοφιλής θεός στην Ρωμαϊκή εποχή, αν κρίνουμε από τα αρχαιολογικά ευρήματα. Η λατρεία του συνδεόταν με το κρασί και την διασκέδαση, και συνοδευόταν από θίασο μυθικών και ανθρώπινων όντων, όπως δείχνει το πλούσιο ρεπερτόριο καλλιτεχνικών απεικονίσεων που συναντούμε σε ανάγλυφα, τοιχογραφίες, αγγειογραφίες και αγάλματα. Η μορφή του Διονύσου είναι συνήθως νεανική, ανέμελη και συνοδεύεται από Σατύρους. Η έκδοση του Διόνυσου Σαρδανάπαλου είναι προφανώς μια εξαίρεση.
Αντίγραφα Επεξεργασία
Αντίγραφα του αγάλματος έχουν βρεθεί και εκτίθενται
- στην Αθήνα, στο θέατρο του Διονύσου[3]
- στη Νεάπολη
- στο Παλέρμο
- στο παλάτι Ουφίτσι της Φλωρεντίας
- στο Βρετανικό Μουσείο[4]
- στο Εθνικό Μουσείο της Ρώμης
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ K.A. McDowall, "The so-called 'Sardanapalus'", Journal of Hellenic Studies, 1904; Bernard Ashmole, "The so-called 'Sardanapalus'", The Annual of the British School at Athens, 1919.
- ↑ Visconti, Mus. Clem. II:290-304, noted by J.J. Pollitt, in Olga Palagia, J. J. Pollitt, Personal Styles in Greek Sculpture :8f.
- ↑ Ashmole 1919.
- ↑ «Παρουσίαση του Διονύσιου Σαρδανάπαλου στο Βρετανικό Μουσείο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2011.