Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1844
Οι εκλογές του 1844 ήταν οι πρώτες κοινοβουλευτικές της Ελλάδας.
Διεξαγωγή Επεξεργασία
Η διενέργεια των εκλογών ήταν αποτέλεσμα της λαϊκής επανάστασης του 1843 και της περικύκλωσης των ανακτόρων, με αίτημα την παραχώρηση συντάγματος. Μετά από αυτά, ο βασιλιάς Όθων αναγκάστηκε να διορίσει μεταβατική κυβέρνηση, ώστε αυτή να προκηρύξει εκλογές για την σύνταξη συντάγματος.
Οι εκλογές έγιναν σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο της 4ης Μαρτίου 1829, δηλαδή με «έμμεση και καθολική ψηφοφορία του άρρενος πληθυσμού άνω των 25 ετών». Εξελέγησαν 244 πληρεξούσιοι από 92 εκλογικές περιφέρειες, συμπεριλαμβανομένων και εκπροσώπων των αλύτρωτων περιοχών που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821.
Στις 26 Νοεμβρίου 1843 εξελέγη επιτροπή με 21 μέλη για να καταρτίσει σχέδιο Συντάγματος . Το τελικό σχέδιο ψηφίστηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1844, κυρώθηκε από την Εθνοσυνέλευση και εκδόθηκε από το μονάρχη στις 18 Μαρτίου. Με βάση τον εκλογικό νόμο, που καταρτίστηκε στις 18 Μαρτίου 1844, κάθε επαρχία αποτελούσε ξεχωριστή εκλογική περιφέρεια. Ο αριθμός των βουλευτών που εκλέγονταν σε κάθε εκλογική περιφέρεια εξαρτώταν από τον πληθυσμό της. Επαρχίες πάνω από 10.000 κατοίκους εξέλεγαν ένα βουλευτή, έως 20.000 κατοίκους 2 βουλευτές, έως 30.000 κατοίκους 3 βουλευτές , πάνω από 30.000 κατοίκους εξέλεγαν 4 βουλευτές, Προνομιακά η Ύδρα θα εξέλεγε 3 βουλευτές, οι Σπέτσες 2 βουλευτές και "οι εν Ελλάδι Ψαριανοί" 2 βουλευτές. Επίσης 1 βουλευτή θα εξέλεγαν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Οι εκλογές διήρκεσαν έξι μήνες, μέσα σε κλίμα βίας και νοθείας, και διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κυβέρνησης Μαυροκορδάτου. Οι περισσότερες περιφέρειες τις έκαναν τον Μάιο[1] και τον Ιούνιο του 1844, ενώ άλλες τον Αύγουστο. Έγιναν με το πλειοψηφικό σύστημα στενής περιφέρειας. Νικητής των εκλογών ήταν ο Ιωάννης Κωλέττης αρχηγός του Γαλλικού κόμματος, ήταν ο πρώτος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Παρόλο που το κόμμα του ήρθε τρίτο στις εκλογές σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με το Ρωσικό κόμμα, την Κυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη 1844. Η πρώτη εκλεγμένη Βουλή των Ελλήνων συγκροτήθηκε σε σώμα και συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1845. Ωστόσο, υποστηρίζεται η σωστή άποψη πως, αν θα θέλαμε να είμαστε ακριβολόγοι, κοινοβουλευτικό σύστημα με την ορθή έννοια του όρου, υπήρξε με την καθιέρωση της αρχής της Δεδηλωμένης στα 1875 από το Χαρίλαο Τρικούπη. Συνεπώς, κατά την άποψη αυτή, πρώτος κοινοβουλευτικός Πρωθυπουργός ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης.
Αποτελέσματα Επεξεργασία
- Εκλογικό Σύστημα : Πλειοψηφικό με στενή περιφέρεια.Η ψηφοφορία έγινε με ψηφοδέλτιο.
- Εκλογικός Νόμος :
- Εκλογικές περιφέρειες :
- Σύνολο υποψηφίων :
| Κόμματα | Αρχηγοί | Ψήφοι | Έδρες | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αριθμός | % | +− % | Αριθμός | +− | |||
| 1 | Ρωσικό κόμμα (Ναπαίοι) |
Ανδρέας Μεταξάς | 55 | ||||
| 2 | Αγγλικό κόμμα (Μπαρλαίοι) |
Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος | 28 | ||||
| 3 | Γαλλικό κόμμα (Μοσχομαγκίτες) |
Ιωάννης Κωλέττης | 20 | ||||
Βουλευτές που εκλέχθηκαν στις βουλευτικές εκλογές του 1844 Επεξεργασία
| Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Άνδρου Επεξεργασία
Αττικής Επεξεργασία
Γόρτυνος (Καρυταίνης) Επεξεργασία
Ευρυτανίας Επεξεργασία
Θήρας Επεξεργασία
- Νικόλαος Ιακ. Δελένδας
- Άγγελος Ζάννες ή Άγγελος Γ. Τσάνος
Καλαβρύτων Επεξεργασία
- Νικόλαος Ανδρικόπουλος (ή Ανδρίκου)
Καλαμών Επεξεργασία
Λακεδαίμονος Επεξεργασία
Λοκρίδος Επεξεργασία
Μαντινείας Επεξεργασία
Μεσσήνης Επεξεργασία
Νάξου Επεξεργασία
Ναυπλίας Επεξεργασία
Ολυμπίας Επεξεργασία
Πανεπιστημίου-Όθωνος Επεξεργασία
Πατρών Επεξεργασία
- Δημήτριος Κουμανιώτης - Γαλλικό κόμμα[2]
- Κωνσταντίνος Τσερτίδης - Γαλλικό κόμμα[2]
- Αντώνιος Καλαμογδάρτης - Γαλλικό κόμμα[2]
Σκιάθου και Σκοπέλου Επεξεργασία
Σύρου Επεξεργασία
Τήνου Επεξεργασία
Ύδρας Επεξεργασία
Φθιώτιδος Επεξεργασία
Ψαρρών Επεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Μπέλσης, Κωνσταντίνος. «Ο Δήμος Ειδυλλίας (Βιλλίων) στις αρχές της περιόδου της Συνταγματικής Μοναρχίας (1844)» (PDF). Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ), Πάντειο Παν/μιο.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Νίκος Μπακουνάκης, Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα στον 19ο αιώνα, Αθήνα: Καστανιώτης, 1995 (2η έκδοση), ISBN 960-03-0000-3 (1η έκδοση: 1988).