Εντουάρ Ντεμπά - Πονσάν
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Εντουάρ Ντεμπά – Πονσάν (γαλλικά: Edouard Debat–Ponsan, 25 Απριλίου 1847 – 1913) ήταν Γάλλος ζωγράφος της Ακαδημαϊκής Σχολής κι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Οριενταλιστικού κινήματος στη Γαλλία του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.
| Εντουάρ Ντεμπά - Πονσάν | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Édouard Debat-Ponsan (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 25 Απριλίου 1847[1][2][3] Τουλούζη |
| Θάνατος | 29 Ιανουαρίου 1913[4][5][3] Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Πασί[6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[7] |
| Σπουδές | Institut supérieur des arts de Toulouse |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[8] |
| Τέκνα | Jacques Debat-Ponsan και Jeanne Debat-Panson |
| Κίνημα | ακαδημαϊσμός |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | ακαδημαϊσμός |
| Σημαντικά έργα | Truth Leaving the Well, d:Q17493973 και Le massage |
| Βραβεύσεις | βραβείο της Ρώμης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Τουλούζη και ήταν πατέρας του διάσημου αρχιτέκτονα Ζακ Ντεμπά – Πονσάν (Jacques Debat – Ponsan) και παππούς του Μισέλ Ντεμπρέ (Michel Debré), πρωθυπουργού της Γαλλίας σε κυβέρνηση του Σαρλ ντε Γκωλ. Υπήρξε μαθητής του διάσημου ακαδημαϊκού ζωγράφου γυμνών Αλεξάντρ Καμπανέλ (Alexandre Cabanel). Πέθανε στο Παρίσι στις 27 Ιανουαρίου 1913.
Το πλαίσιο Επεξεργασία
Στα τέλη του 19ου αιώνα, που έδρασε ο Εντουάρ Ντεμπά – Πονσάν, ο Οριενταλισμός στην τέχνη συνδεόταν συχνά με τον ερωτισμό. Η αρχή είχε γίνει με τους μεγάλους προδρόμους του είδους – τον Τεοντόρ Σασεριώ, τον Ντελακρουά και πιο πολύ με τον Ενγκρ, με τη «Μεγάλη Οδαλίσκη» (1814) το «Τούρκικο Λουτρό» (1859 – 1863), που και τα δύο βρίσκονται στο Μουσείο του Λούβρου.
Με το θρίαμβο όμως της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, ο ερωτισμός αυτός αποκτά νέες διαστάσεις. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν τα τουρκικά λουτρά και τα χαρέμια ως καμβά σε ερωτικούς πίνακες, όπως ο Πωλ – Ντεζιρέ Τρουιγιεμπέρ (Trouillebert) με τη «Δούλα στο Χαρέμι» (1847, Μουσείο Καλών Τεχνών, Νίκαια Γαλλίας), ο Ζαν – Μπατίστ Υυσμάν (Jean – Baptiste Huysmans) με τη «Μάντισσα» (1875), ο Ζυλ Λεκόντ ντυ Νουί (Jules Lecomte du Nouy) με τη «Λευκή Σκλάβα» (1888, Μουσείο Καλών Τεχνών, Ναντ) και ο Πωλ-Λουί Μπουσάρ (Paul – Louis Bouchard) με τις «Αιγυπτιοπούλες χορεύτριες» (1893, Μουσείο Ορσέ, Παρίσι).
Το 1893, μια ομάδα 14 καλλιτεχνών ίδρυσαν την «Εταιρεία των Γάλλων Οριενταλιστών Ζωγράφων» (Societé des Peintres Orientalistes Francais), με πρόεδρο τον Leonce Benedicte, διευθυντή του Μουσείου Λουξεμβούργου. Οι ζωγράφοι αυτοί είχαν ιδιαίτερη αγάπη για τον αυθεντικό πολιτισμό και τις παραδόσεις της Ανατολής.
Το έργο του Επεξεργασία
Το έργο του Εντουάρ Ντεμπά – Πονσάν περιελάμβανε πορτρέτα εύπορων προσώπων και πολιτικών της παρισινής κοινωνίας, πίνακες με ιστορικά θέματα και σκηνές της αγροτικής ζωής. Στο απόγειο όμως της καλλιτεχνικής δράσης του κυριαρχεί στους πίνακές του το ερωτικό στοιχείο και η γοητεία της Ανατολής, όπως στο αριστούργημά του «Το Μασάζ: Σκηνή από τα τουρκικά λουτρά» (1883, Μουσείο των Αυγουστίνων, Τουλούζη). Στα πιο αξιόλογα έργα που φιλοτέχνησε σε διάφορες περιόδους της καριέρας του περιλαμβάνονται: «Η κόρη του Ιεφθάε» (1876), «Δρόμος στην Κωνσταντινούπολη» (1883), «Μια γωνιά στον αμπελώνα» (1886), «Η τουαλέτα της τσιγγάνας» (1896), « Το όργωμα» (1897) κ. ά.
Πολιτική δράση Επεξεργασία
Ο Ντεμπά – Πονσάν, ως ρεπουμπλικάνος και βετεράνος του πολέμου του 1870, αγωνίστηκε για την αποκατάσταση του λοχαγού Αλφρέ Ντρέυφους (Alfred Dreyfus, 1859 - 1935), εκθέτοντας στο Σαλόν του 1898 τον αλληγορικό πίνακα του «Η Αλήθεια εξερχόμενη από το πηγάδι» (1898), που αργότερα τον δώρισε στον Εμίλ Ζολά.
- Επιλογή έργων
-
Ένα πρωί στην πύλη του Λούβρου (Η Αικατερίνη των Μεδίκων την επομένη της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου), 1880, Κλερμόν-Φεράν, Musée d'art Roger-Quilliot -
Το μασάζ, 1883, Τουλούζη, Musée des Augustins -
Μια γωνιά του αμπελιού, 1886 -
Η τουαλέτα της τσιγγάνας, 1896
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /21225. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ «Edouard Bernard Debat-ponsan». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//677/16.
- ↑ 3,0 3,1 «Édouard Bernard Debat-Ponsan». (Αγγλικά) Debat-Ponsan, Édouard Bernard. 15 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb15016433k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Edouard Bernard Debat-Ponsan». (Ολλανδικά) RKDartists. 21225.
- ↑ 6,0 6,1 www
.landrucimetieres .fr /spip /spip .php?article2877. - ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /21225. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020. - ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /119422. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
Πηγές Επεξεργασία
- Gerard – Georges Lemaire: “The Orient in Western Art” (English edition), pp. 270 – 278, Koenemann, 2005.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Édouard Debat-Ponsan στο Wikimedia Commons