Επικονδυλίτιδα αγκώνα
Η επικονδυλίτιδα του αγκώνα (αγγλικά λέγεται Epicondylitis, ή Tennis elbow) είναι συχνή πάθηση με πόνο στον αγκώνα που αντανακλά στον πήχη και στο βραχίονα. Οφείλεται είτε σε βίαιη καταπόνηση είτε σε σταδιακή επαναλαμβανόμενη καταπόνηση του χεριού σε χειρωνακτικό έργο.[1]. Η ανατομική βλάβη είναι μικροσκοπική αποκόλληση ινών των εκτεινόντων τενόντων (πού τεντώνουν τον καρπό και τα δάκτυλα), στον έξω επικόνδυλο του βραχιονίου οστού (παρακονδύλια απόφυση). Επειδή η πάθηση είναι συνηθισμένη στους τενίστες, αποκαλείται διεθνώς και Tennis Εlbow (νόσος των τενιστών), όμως εμφανίζεται και σε μη τενίστες.[1]. Η διάγνωση της παθήσεως είναι πολύ εύκολη και δεν χρειάζεται κάποια ειδική εξέταση. αφού διαγιγνώσκεται με την ψηλάφηση και μόνο.[2][1]
| Επικονδυλίτις Αγκώνος | |
|---|---|
 Ανατομική της επικονδυλίτιδος | |
| Ειδικότητα | φυσική ιατρική και αποκατάσταση |
| Ταξινόμηση | |
| ICD-10 | M77.1 |
| ICD-9 | 726.32 |
| DiseasesDB | 12950 |
| eMedicine | orthoped/510 pmr/64 sports/59 |
| MeSH | D013716 |
Επιδημιολογία και στατιστική Επεξεργασία
Κάθε χρόνο το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού προσβάλεται από επικονδυλίτιδα. Οι ερευνητές Gruchow, William, Douglas και Pelletier βρήκαν ότι "σε τενίστες το 39,7% αυτών ανέφεραν παρόντα ή προηγηθέντα συμπτώματα στον αγκώνα τους. Το 24% από τους αθλητές αυτούς ηλικίας κάτω των 50 ετών, ανέφεραν ότι είχαν σοβαρά συμπτώματα που τους εμπόδιζαν στο παίξιμο. Στις ηλικίες παικτών άνω των 50 ετών, το ποσοστό προβλημάτων αγκώνα ανέβαινε στο 42%. Οι γυναίκες (36%) υπερτερούσαν των ανδρών (24%)"[3].
Συναντάται μεγαλύτερη συχνότητα στην ηλικία 40-50 ετών
Η έξω επικονδυλίτιδα είναι 5 φορές συχνότερη σε σχέση με την έσω.
Συχνότερα προσβάλλονται αθλητές, ξυλουργοί, υδραυλικοί, ζωγράφοι, μάγειρες, ελαιοχρωματιστές, χτίστες, ηλεκτρολόγοι (επαναλαμβανόμενη χρήση κατσαβιδιού), κομμωτές, μουσικοί, μασέρ και γενικά άτομα που κάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις του αντιβραχίου στην καθημερινότητά τους.
Τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται περιπτώσεις επικονδυλίτιδας σε παιδιά που χρησιμοποιούν πολύ υπολογιστή ή ηλεκτρονικά παιχνίδια και σε εργαζόμενους σε γραφεία, που χρησιμοποιούν υπολογιστή και πληκτρολογούν εντατικά για πολλές ώρες.
Πού οφείλεται Επεξεργασία
- Ακαριαίος τραυματισμός λόγω πρόσκρουσης (π.χ. πτώση, χτύπημα)
- Σταδιακός τραυματισμός (επαναλαμβανόμενοι μικροί τραυματισμοί)
- Ανάπτυξη υπερβολικής έντασης στους τένοντες, λόγω μιας απότομης κίνησης, η οποία συνοδεύεται από υπέρμετρο βάρος.
- Συχνό φαινόμενο αποτελεί η έναρξη της πάθησης να συνδυάζεται με την επανασυμμετοχή του ασθενή σε αθλητική δραστηριότητα, την οποία είχε διακόψει για μεγάλο χρονικό διάστημα
- Ανεπαρκής ή κακή προθέρμανση
- Κακή αποκατάσταση από προηγούμενο θλαστικό τραύμα σε κοντινή περιοχή
- Λάθος τεχνική αθλήματος Π.χ. Παίκτες του τένις που το ανάστροφο χτύπημά τους είναι αδύναμο έχουν συχνά την τάση να αντισταθμίσουν την κακή τεχνική τους με μια απότομη υπερέκταση του καρπού, προκειμένου να προλάβουν την μπαλιά. Αυτό καταπονεί τον τένοντα του κοινού εκτείνοντα (βρίσκεται στην έξω μεριά του αντιβράχιου) καθώς και τον βραχυονοκερκιδικό.
Συμπτώματα και κλινική εικόνα Επεξεργασία
- Πόνος ψηλαφητός ( ή και Οξύς ) κατά τη πίεση στον έξω ή και έσω επικόνδυλο (παρακονδύλιος απόφυση) του αγκώνος. Ο πόνος συχνά επεκτείνεται κατά μήκος του αντιβραχίου μέχρι και τα δάκτυλα.
- Δυσκολία στο σφίξιμο γροθιάς ή και στην έκταση των δακτύλων. Ο ασθενής πονάει στην χειραψία ενός προσώπου, βάζοντας το κλειδί στην πόρτα, ή στο κράτημα ενός φλυτζανιού καφέ
- Πρωϊνή δυσκολία στις κινήσεις του αγκώνα και του καρπού.[4],[1].
Απεικονιστικές εξετάσεις Επεξεργασία
Υπό ομαλές συνθήκες, οι ασθενείς με επικονδυλίτιδα δεν χρειάζονται καμία απεικονιστική εξέταση. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις, όπου ψηλαφίζεται έντονη σχετικά διόγκωση στον έξω επικόνδυλο, η απλή ακτινογραφία μπορεί να δείξει ασβεστοποιήσεις επί του οστού, ενώ η Μαγνητική Τομογραφία (MRI) απεικονίζει ευκρινώς το ινώδες οζίδιο της "επούλωσης" της βλάβης των εκτεινόντων τενόντων.[1]
Θεραπεία της Επικονδυλίτιδος Επεξεργασία
Στην διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει πληθώρα δημοσιεύσεων σχετικά με την επικονδυλίτιδα.
Στην κλινική πράξη είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ακόμα και χωρίς καμία θεραπεία η επικονδυλίτιδα αυτοθεραπεύεται με ξεκούραση, αλλά αργεί πολύ, μπορεί να κάνει 9-12 μήνες. Γι’ αυτό επεμβαίνουμε θεραπευτικά αν το θέλει ο ασθενής. Σήμερα, υπάρχουν οι εξής διαθέσιμες θεραπείες:[1]
- (1) Μέθοδος 1: ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ: Διακοπή γυμναστικής ή χειρωνακτικής καταπόνησης + Τοπικές Χειρομαλάξεις κυκλικές (μασάζ) με τοπική αλοιφή Sensocaps, ή Pennsaid ή Difend, ή Biofreeze + Νάρθηκας φορετός επικονδυλίτιδος + παυσίπονα Αντιφλεγμονώδη φάρμακα+: Ως μέθοδος αργεί πολύ να φέρει αποτέλεσμα. Έχει ποσοστό επιτυχίας 50%-80%. Εφαρμόζεται κυρίως στις ελαφρές περιπτώσεις.[1].
- (2) Μέθοδος 2: ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: Διακοπή γυμναστικής ή χειρωνακτικής καταπόνησης + Τοπικές φυσικοθεραπείες με Laser + Υπέρηχα κύματα: Εχει επίσης μικρό ποσοστό επιτυχίας 30-50%. Εφαρμόζεται επίσης στις ελαφρές περιπτώσεις.
- (3) Μέθοδος 3: ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ: Παλιά, τα κλασσικά συγγράμματα συνιστούσαν σαν μοναδική θεραπεία για την Επικονδυλίτιδα τις τρεις συνεχόμενες τοπικές ενέσεις Κορτιζόνης, μία κάθε εβδομάδα [5] και [6]. Αυτό πλέον δεν ισχύει. Σήμερα, οι ενέσεις Κορτιζόνης, Celestone Chronodose (= Δεξαμεθαζόνη) ή Κenacort Retard (=Τριαμσινολόνη) γίνονται τοπικά 1/2-1 κάθε δύο μήνες περίπου, σε συνδυασμό με διακοπή γυμναστικής ή χειρωνακτικής καταπόνησης. Η μέθοδος είναι η πλέον δημοφιλής στους Ορθοπεδικούς παγκοσμίως, έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας (>90%), θεωρείται η πιο γρήγορη μέθοδος ως προς τα αποτελέσματα, αλλά η πάθηση ενίοτε υποτροπιάζει και η μέθοδος έχει κατηγορηθεί για τοπικές νεκρώσεις του τένοντα των εκτεινόντων. Η θεραπεία αυτή εφαρμόζεται σε σοβαρές περιπτώσεις, όπου ο πόνος επιμένει πάνω από ένα έως δύο μήνες.[2]. Τελευταία, η μέθοδος συνδυάζεται ταυτόχρονα με την μέθοδο (7) δηλαδή τοπικούς βελονισμούς [7],[1].
- (4) Μέθοδος 4: ΓΥΨΟΣ: Γύψος Βραχιονο-πηχεο-καρπικός για 30-45 μέρες. Εχει ποσοστό επιτυχίας σχεδόν 100% αλλά δύσκολα είναι αποδεκτή θεραπεία από τους ασθενείς. Θεωρείται η πλέον αποτελεσματική μέθοδος[1].
- (5) Μέθοδος 5: ΕΝΕΣΕΙΣ Botox: Τελευταία βρίσκεται υπό πειραματικό έλεγχο η θεραπεία με τοπική ένεση Botox, αλλά παρουσιάζει προβλήματα λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών[8],[1].
- (6) Μέθοδος 6: ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ: Είναι εύκολη και αποτελεσματική μέθοδος, αλλά σπάνια χρειάζεται.[9] ,[1].
- (7) Μέθοδος 7: «ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ» - Προλοθεραπεία (Prolotherapy): ΔΕΝ εννοούμε τον Κλασσικό Κινέζικο Βελονισμό (Accupuncture). Πρόκειται για τοπικούς «βελονισμούς» με λεπτή βελόνα (Needling) στον έξω επικόνδυλο υπό τοπική αναισθησία με Xylocaine, με σκοπό την διέγερση αναγέννησης του κολλαγόνου των εκτεινόντων τενόντων[1].[10]
Περίληψη Επεξεργασία
Η επικονδυλίτιδα είναι μια συχνή, ενοχλητική, αλλά εντελώς ακίνδυνη πάθηση στον αγκώνα, η οποία αυτοϊάται σε 9-12 μήνες. Ελαφρές περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με μασάζ, αλοιφές, νάρθηκα και υπομονή μέχρι την αυτοίαση, ενώ επίπονες περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται είτε με 3 ενέσεις κορτιζόνης , μία ανά δίμηνο, είτε με γύψο για 30 μέρες [1].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 Γκούβας Χαράλαμπος:"Συμπεράσματα από θεραπεία 960 ασθενών με επικονδυλίτιδα", Data on File "Tennis Elbow", Greece 2010
- ↑ 2,0 2,1 Appley Graham και Solomon Louis: "System of Orhopaedics, and Fractures", έκδοση 1993, London, New York
- ↑ Gruchow, William, and Douglas Pelletier. "An epidemiologic study of tennis elbow: Incidence, recurrence, and effectiveness of prevention strategies." American Journal of Sports Medicine. 7.4 (1979): 234-238. Print
- ↑ "Tennis Elbow - MayoClinic.com." Mayo Clinic Medical Information and Tools for Healthy Living - MayoClinic.com. 15 Oct. 2008. Web. 10 Oct. 2010
- ↑ Συμεωνίδης Παναγιώτης: Επίτομη Ορθοπεδική, Εκδόσεις University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996
- ↑ Harry Skinner: Textbook of Orthopedics, Appletton και Lange, USA, 1998
- ↑ University Clinic of Los Angeles(UCLA): Treatment of Epicondylitis, Official website
- ↑ R, Heidari P. et al: “Use of anatomic measurement to guide injection of botulinum toxin for the management of chronic lateral epicondylitis: a randomized controlled trial”, “Canadian Medical Association Journal” (CMAJ), April 2010
- ↑ Campbell's: Operative Orthopaedics, εκδόσεις Churchill Livingstone, USA, 1987
- ↑ Daniel Kulund: The Injured Athlet, Εκδόσεις Sawnders, USA, 1988