Ερρίκος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Ο Ερρίκος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας o Πληθωρικός (Exuberant), (Heinrich II., Βαυαρία, 6 Μαΐου 973[9] – Γκέτινγκεν, 13 Ιουλίου 1024[9]), γνωστός επίσης ως Άγιος Ερρίκος (Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου), ήταν αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους από το 1014 μέχρι το τέλος του το 1024. Ήταν το τελευταίο μέλος της δυναστείας των Οθωνιδών. Ο Ερρίκος Β΄ έγινε βασιλιάς της Γερμανίας μετά τον αιφνίδιο θάνατο του δεύτερου εξαδέλφου του Όθωνα Γ΄ το 1002 και στέφθηκε αυτοκράτορας το 1014. Έγινε δούκας της Βαυαρίας ως Ερρίκος Δ΄ (995-1004) και δούκας της Καρινθίας (995-1005).
| Ερρίκος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Heinrich II der Heilige (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 6 Μαΐου 973[1] Bad Abbach |
| Θάνατος | 13 Ιουλίου 1024[1] Grone[2] |
| Τόπος ταφής | καθεδρικός ναός του Μπάμπεργκ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία[3] |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 13 Ιουλίου[4] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας αυτοκράτορας[5] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κουνιγούνδη του Λουξεμβούργου[6] |
| Γονείς | Ερρίκος Β΄ ο Εριστικός[7][1][8] και Γκιζέλα της Βουργουνδίας |
| Αδέλφια | Μπρούνο του Άουγκσμπουργκ Γκίζελα της Ουγγαρίας Brigitta of Bavaria |
| Συγγενείς | Ερρίκος Ε΄ της Βαυαρίας (sibling-in-law) και Ροδόλφος Γ΄ της Βουργουνδίας (θείος) |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Οθωνιδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1014–1024) Βασιλιάς της Ιταλίας (1004–1024) Βασιλιάς των Ρωμαίων (1002–1024) δούκας της Βαυαρίας (995–1004) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γιος του δούκα της Βαυαρίας Ερρίκου Β΄, και της συζύγου του Γκίζελα της Βουργουνδίας, ο αυτοκράτορας Ερρίκος Β΄ ήταν δισεγγονός του Ερρίκου Α΄ βασιλιά της ανατολικής Φραγκίας και μέλος της Βαυαρικής δυναστείας των Οθωνιδών. Δεδομένου ότι ο πατέρας του είχε εξεγερθεί εναντίον δύο προηγούμενων αυτοκρατόρων, ο Ερρίκος ο νεότερος ήταν συχνά στην εξορία. Αυτό τον οδήγησε να στραφεί προς την Εκκλησία σε νεαρή ηλικία, πρώτα βρίσκοντας καταφύγιο στην επισκοπή του Φράιζινγκ και αργότερα με το να εκπαιδευθεί στη σχολή του καθεδρικού ναού του Χίλντεσχαϊμ.[10] Διαδέχτηκε τον πατέρα του ως δούκας της Βαυαρίας το 995 (σαν Ερρίκος Δ΄). Ως δούκας της Βαυαρίας, προσπάθησε να ενταχθεί στο πλευρό του δεύτερου εξαδέλφου του Όθωνα Γ΄, συμμετέχοντας στην καταστολή μίας εξέγερσης κατά της αυτοκρατορικής κυριαρχίας στην Ιταλία το 1002. Πριν όμως ο Ερρίκος Β΄ φτάσει εκεί, ο Όθων Γ΄ πέθανε από πυρετό, χωρίς να αφήσει κάποιον κληρονόμο. Μετά από διαμάχη με πολλούς άλλους διεκδικητές του θρόνου, ο Ερρίκος Β΄ στέφθηκε Βασιλιάς της Γερμανίας στις 9 Ιουλίου 1002, και βασιλιάς της Λομβαρδίας ("Ιταλίας") στις 15 Μαΐου 1004 στην Παβία.[11]
Ο Ερρίκος Β΄ το 1004 βοήθησε τον Γιαρομίρ δούκα της Βοημίας σε βάρος των Πολωνών και έτσι ενσωματώθηκε οριστικά το δουκάτο της Βοημίας στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ο οποίος είχε επικεντρώσει την αυτοκρατορική προσοχή στην Ιταλία, ο Ερρίκος Β΄ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του με το να ασχολείται με την αυτοκρατορική επικράτεια βόρεια των Άλπεων. Κύριος στόχος του ήταν μια σειρά πολέμων κατά του πολωνού δούκα Μπολέσλαφ Α΄ του Γενναίου (μετέπειτα πρώτου βασιλιά της Πολωνίας).[12] Ο Ερρίκος Β΄, ωστόσο, οδήγησε τρεις εκστρατείες στην Ιταλία για να εξασφαλιστεί την αυτοκρατορική εξουσία πάνω στη χερσόνησο: δύο φορές για να καταστείλει τις αποσχιστικές εξεγέρσεις και μία φορά για να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στη Νότια Ιταλία.[13] Στις 14 Φεβρουαρίου 1014, ο Πάπας Βενέδικτος Η΄ έστεψε τον Ερρίκο Β΄ ως αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Η ηγεμονία του Ερρίκου Β΄ θεωρείται ως περίοδος κεντρικής εξουσίας σε ολόκληρη την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Εδραίωσε την κυρίαρχη εξουσία του με την καλλιέργεια προσωπικών και πολιτικών δεσμών με την Καθολική Εκκλησία. Έκανε επέκταση σε μεγάλο βαθμό την συνήθεια της δυναστείας των Οθωνιδών να χρησιμοποιεί κληρικούς ως αντίβαρο ενάντια στην κοσμική αριστοκρατία. Μέσα από τις δωρεές προς την Εκκλησία και τη δημιουργία νέων μητροπόλεων, ο Ερρίκος Β΄ ενίσχυσε τους πυλώνες της αυτοκρατορικής κυριαρχίας σε όλη την αυτοκρατορία και την αύξηση του αυτοκρατορικού ελέγχου επάνω στις υποθέσεις της Εκκλησίας. Τόνισε την διακονία της Εκκλησίας και προώθησε μοναστική μεταρρύθμιση. Για τις προσπάθειές του στην υποστήριξη της Εκκλησίας, ο Πάπας Ευγένιος Γ΄ τον έκανε άγιο το 1146, καθιστώντας τον Ερρίκο Β΄ ως τον μοναδικό Γερμανό μονάρχη στην ιστορία που αγιοποιήθηκε.
Ο Ερρίκος Β΄ νυμφεύτηκε την Κονιγούνδη του Λουξεμβούργου. Δεδομένου ότι από τον γάμο του έμεινε χωρίς παιδιά, ο Ερρίκος Β΄ ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της δυναστείας των Οθωνιδών.[14] Οι Γερμανοί ευγενείς εξέλεξαν τον Κορράδο Β΄, έναν δισεγγονό του Όθωνα Α΄ της Γερμανίας, για να διαδεχθεί τον Ερρίκο Β΄. Ο Κορράδος Β΄ ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας από την δυναστεία των Σαλίων ή της Φραγκονίας.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε την Αγία Κουνιγούνδη των Ατρντέν, κόρη του Ζίγκφριντ κόμη του Λουξεμβούργου. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Πινακοθήκη Επεξεργασία
.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Alfred Dove: «Heinrich II.» (Γερμανικά) 1880. σελ. 376–384.
- ↑ www
.angelfire .com /mi4 /polcrt /StHenry .html. - ↑ LIBRIS. 8 Ιανουαρίου 2013. libris
.kb .se /katalogisering /dbqtzvqx49z90jk. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ «Calendarium Romanum». (λατινική γλώσσα) Calendarium Romanum Generale (1969). Typis Polyglottis Vaticanis Publisher. Βατικανό. 1969. σελ. 28.
- ↑ 5,0 5,1 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ p13299.htm#i132987. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 7,0 7,1 «Генрих II Святой» (Ρωσικά)
- ↑ 8,0 8,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 9,0 9,1 Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (1911), τόμ. 13, σελ. 273.
- ↑ Catholic Encyclopedia: Henry II.
- ↑ Arnulf Archbishop of Milan, Liber gestorum recentium I. 14.
- ↑ S. Rosik (2001), Bolesław Chrobry i jego czasy.
- ↑ Sismondi, pg. 29.
- ↑ Martyrologium Romanum, entry for St. Henry on 13 July.
Πηγές Επεξεργασία
Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Henry II. "the Saint"» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press
