Εύδης Δ΄ της Βουργουνδίας
Ο Εύδης Δ΄ της Βουργουνδίας (Eudes IV de Bourgogne, 1295 - 3 Απριλίου 1349) μέλος του Οίκου της Βουργουνδίας ήταν Δούκας της Βουργουνδίας (1315 - 1349), Κόμης της Βουργουνδίας και Κόμης του Αρτουά (1330 - 1347) χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του Ιωάννας. Ο Εύδης Δ΄ της Βουργουνδίας ήταν δεύτερος γιος του Ροβέρτου Β΄ της Βουργουνδίας και της Αγνής της Γαλλίας. Διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ούγο Ε΄ της Βουργουνδίας που πέθανε πρόωρα χωρίς απογόνους. Υπεράσπισε τα δικαιώματα της ανιψιάς του Ιωάννας της Ναβάρας μετά το θάνατο του Λουδοβίκου Ι' (1316) από τον άλλο θείο της Φίλιππο τον Ψηλό. Αργότερα συμμάχησε με τον Φίλιππο τον Ψηλό όταν έγινε βασιλιάς της Γαλλίας (1318) και παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη κόρη του Ιωάννα Γ΄ της Βουργουνδίας. [5]
| Εύδης Δ΄ της Βουργουνδίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1295[1][2] |
| Θάνατος | 3 Απριλίου 1350[2] Σανς |
| Αιτία θανάτου | πανώλη |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Σιτώ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωάννα Γ΄ της Γαλλίας (από 1318)[3][4] |
| Τέκνα | Φίλιππος της Βουργουνδίας[3] |
| Γονείς | Ροβέρτος Β΄ της Βουργουνδίας[3] και Αγνή της Γαλλίας[3] |
| Αδέλφια | Μαργαρίτα της Βουργουνδίας[3] Ιωάννα της Βουργουνδίας[3] Λευκή της Βουργουνδίας, κόμισσα της Σαβοΐας Λουδοβίκος της Βουργουνδίας Ούγος Ε΄ της Βουργουνδίας[3] Marie of Burgundy |
| Οικογένεια | Οίκος της Βουργουνδίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρίγκιπας της Αχαΐας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Κληρονόμος του Αρτουά Επεξεργασία
Με τον θάνατο του αδελφού του Λουδοβίκου της Βουργουνδίας κληρονόμησε τα δικαιώματα του στο βασίλειο της Θεσσαλονίκης (1316). [6] Ο Εύδης διαμαρτυρήθηκε στον πάπα για τον σφετερισμό των δικαιωμάτων του στη Θεσσαλονίκη απο το πριγκιπάτο της Αχαΐας που διοικείτο από τον Φίλιππο του Τάραντα των Ανδεγαυών (1320) αλλά τα πούλησε τελικά στον Λουδοβίκο Α΄ του Μπουρμπόν κόμη του Κλερμόν του Μποβενσί. Ο Εύδης Δ΄ κληρονόμησε από τη μητέρα του την κομητεία του Αρτουά και την κομητεία της Βουργουνδίας (1330). Τα κληρονομικά του δικαιώματα στο Αρτουά αμφισβητήθηκαν από τον Ροβέρτο Γ΄ του Αρτουά που ήταν στενός φίλος και σύμβουλος του Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας, η διαμάχη έληξε τελικά τον Δεκέμβριο του 1330 όταν αποδείχτηκε ότι τα έγγραφα που χρησιμοποίησε ο Ροβέρτος ήταν πλαστά. [7]
Ισχυρός σύμμαχος του Γάλλου βασιλιά Επεξεργασία
Υποστήριξε με πάθος τον γαμπρό του Φίλιππο Βαλουά, όταν έγινε βασιλιάς της Γαλλίας ως Φίλιππος ΣΤ΄ ο Εύδης έγινε από τους στενότερους συμβούλους του, πολέμησε στο πλευρό του σε πολλές μάχες στις Κάτω Χώρες, τη Βρετάνη και την Ακουιτανία και τραυματίστηκε από τους Φλαμανδούς στη μάχη του Κασσέλ (1328).[8] Ο Ροβέρτος του Αρτουά εξοργισμένος από τη στάση του βασιλιά Φιλίππου στράφηκε εναντίον του, κατέφυγε στον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας και τον προκάλεσε να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Γαλλίας για να διεκδικήσει τον θρόνο λόγω των δικαιωμάτων της μητέρας του, αυτό ήταν η αφορμή για την έναρξη του Εκατονταετούς Πολέμου. Το 1340 ο Εύδης πολέμησε στο Αινώ, [9] κατέλαβε την πόλη του Αντουάγκ και υπερασπίστηκε το Σαν Ομέρ σε μάχη εναντίον του Ροβέρτου Γ΄ του Αρτουά. Το καλοκαίρι του 1340 η Γαλλική αυγή έμαθε τα σχέδια για τη συμμαχία Άγγλων και Φλαμανδών με στόχο την επίθεση στο Σαν Ομέρ υπό την ηγεσία του Ροβέρτου του Αρτουά. Ο Εύδης εισήλθε στην πόλη στις 15 Ιουλίου με χιλιάδες άνδρες ξεκινώντας τις προετοιμασίες για την άμυνα της πόλης από τον Ροβέρτο, η αργοπορία του Αγγλικού στρατού τον βοήθησαν να συγκεντρώσει περισσότερες ενισχύσεις με τον Ιωάννη Α΄, κόμη του Αρμανιάκ. [10] Στις 26 Ιουλίου 1340 ο Ροβέρτος του Αρτουά επιτέθηκε στη φρουρά της Φλάνδρας αλλά αποκρούστηκε επιτυχώς απο τον Εύδη και τον Ιωάννη του Αρμανιάκ, ο Ροβέρτος αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει στη Φλάνδρα. [11]
Έναρξη εχθροπραξιών με τους Άγγλους Επεξεργασία
Πήρε μέρος στον Πόλεμο της Βρετανικής Διαδοχής σαν οπαδός του Καρόλου του Μπλουά ο οποίος ήταν σύμβουλος του δελφίνου Ιωάννη, δούκα της Νορμανδίας κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στη Βρετάνη το φθινόπωρο του 1341. Το καλοκαίρι του 1344 συνόδευσε τον Ιωάννη και τον καγκελάριο της Γαλλίας Γουίλιαμ Φλότ στην Αβινιόν προκειμένου να κλείσουν ειρήνη με τους Άγγλους απεσταλμένους. Η συνάντηση υπονομεύτηκε από την Αγγλική αντιπροσωπεία του Ερρίκου του Λάνκαστερ ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν γνωρίζει τίποτα για την αποστολή και δεν έχει οδηγίες. Κλήθηκε στην Γκιέν να αντιμετωπίσει τους Άγγλους (1346), την άνοιξη του ίδιου έτους η Γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει έναν ισχυρό στρατό στα νοτιοδυτικά, ο Εύδης ακολούθησε τον Ιωάννη με έναν σημαντικό αριθμό ευγενών από τον βορά όπως ο Ραούλ Β της Βριέννης, κόμης του Έ και Κοντόσταυλος της Γαλλίας. Αποφάσισαν να πολιορκήσουν την πόλη του Αγκιλιόν που βρισκόταν στη συμβολή ανάμεσα στον ποταμό Λο και τον Γαρούνα. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ο Ιωάννης ανακλήθηκε επειγόντως στη Νορμανδία ύστερα από την επίθεση του Εδουάρδου Γ της Αγγλίας, η εκστρατεία του 1346 κατέληξε τελικά σε ολοκληρωτική αποτυχία.
Τελευταία χρόνια Επεξεργασία
Τον Σεπτέμβριο του 1346 ενώ ο Εδουάρδος Γ΄ πολιορκούσε το Καλαί ο δούκας Εύδης ήρθε σε σύγκρουση με τον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο ΣΤ΄ για την κομητεία του Αρτουά την οποία κυβερνούσε για λογαριασμό της συζύγου του, ο Φίλιππος απαιτούσε τη διοίκηση της κομητείας με τους δικούς του αξιωματούχους. Στις 19 Μαΐου 1342 ο Εύδης Δ΄ ήταν παρόν στη στέψη του νέου πάπα Κλήμη ΣΤ΄. Ο Εύδης ήταν προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, υποστήριξε πολλούς νέους καλλιτέχνες. Ο γιος του Φίλιππος πέθανε πρόωρα πριν από αυτόν και ο Εύδης όρισε διάδοχο του τον 4χρονο εγγονό του επίσης Φίλιππο. Ο Εύδης Δ΄ πέθανε στο Σενς από την επιδημία βουβωνικής πανώλης στις 3 Απριλίου 1349 ενώ κάποιες πηγές λένε ότι επέζησε μέχρι το 1350.
Οικογένεια Επεξεργασία
Με τη σύζυγο του Ιωάννα Γ΄ των Καπετιδών κόμισσα της Βουργουνδίας, κόρη του Φιλίππου Ε΄ της Γαλλίας, απέκτησε:
- Φίλιππος 1323-1346, κόμης του Ωβέρν.
- Τέσσερις γιοι, απεβίωσαν σε βρεφική ηλικία
Πρόγονοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11363.htm#i113624. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00013792.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 «Kindred Britain»
- ↑ p11363.htm#i113624. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Guida Myrl Jackson-Laufer, Women Rulers throughout the Ages: An Illustrated Guide, (ABC-CLIO, 1999), 200.
- ↑ The Morea:1311-1364, Peter Topping, A History of the Crusades: The Fourteenth and Fifteenth Centuries, Vol. III, ed. Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1975), 115.
- ↑ Jonathan Sumption, Trial by Battle:The Hundred Years War I, 170.
- ↑ Jonathan Sumption, Trial by Battle:The Hundred Years War I, (Faber & Faber Ltd., 1990), 414.
- ↑ Jonathan Sumption, Trial by Battle:The Hundred Years War I, 313.
- ↑ Jonathan Sumption, Trial by Battle:The Hundred Years War I, 339-341.
- ↑ Jonathan Sumption, Trial by Battle:The Hundred Years War I, 343.
Πηγές Επεξεργασία
- Anne-Lise Courtel, "La chancellerie et les actes d'Eudes IV, duc de Bourgogne (1315–1349)", Bibliothèque de l'école des chartes, 135, 1 (1977): 23–71.
- Anne-Lise Courtel, "La chancellerie et les actes d'Eudes IV, duc de Bourgogne (1315-1349) (second article)", Bibliothèque de l'école des chartes, 135, 1 (1977): 255–311.
- Guida Myrl Jackson-Laufer, Women Rulers throughout the Ages: An Illustrated Guide, (ABC-CLIO, 1999)
- Jonathan Sumption, Trial by Battle:The Hundred Years War I, (Faber & Faber Ltd., 1990)
- The Morea:1311-1364, Peter Topping, A History of the Crusades: The Fourteenth and Fifteenth Centuries, Vol. III, ed. Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1975)
