Ηλεκτροακουστική μουσική

Ο όρος ηλεκτροακουστική μουσική έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει διαφορετικά μουσικά είδη και τεχνικές. Παρόλο που γενικά θεωρείται κλάδος της ηλεκτρονικής μουσικής, δεν υπάρχει ομοφωνία για τον ορισμό και τα χαρακτηριστικά της. Για κάποιους, οποιοσδήποτε ήχος ακούγεται μέσω (μη φυσικών) ηχείων είναι ηλεκτροακουστικός, ενώ για άλλους, ο όρος προϋποθέτει αισθητικά κριτήρια.

Το ηλεκτροακουστικό Moodswinger είναι ένα δωδεκάχορδο ηλεκτρικό σαντούρι

Εκτός από ήχους κλασικών οργάνων και ήχους παρμένους από το περιβάλλον, χρησιμοποιούνται ήχοι τεχνητοί. Συχνά οι συνθέτες της ηλεκτροακουστικής μουσικής δεν ενδιαφέρονται τόσο ενεργά για τις παραδοσιακές παραμέτρους της μουσικής όπως τη μελωδία, την αρμονία, τον ρυθμό, δίνοντας έτσι έμφαση σε άλλα χαρακτηριστικά του ήχου, όπως τον χώρο (νοητό ή πραγματικό), το φάσμα, την υφή.

Η ηλεκτροακουστική μουσική περιλαμβάνει έργα για μαγνητοταινία (tape), έργα με ζωντανά ηλεκτρονικά (live electronics) και μεικτά έργα (mixed). Ο όρος «μαγνητοταινία» έχει μείνει παραδοσιακά από την εποχή που μαγνητοταινίες χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή ηλεκτροακουστικού ήχου. Χαρακτηρίζει έργα προηχογραφημένα, χωρίς ζωντανή παραγωγή ήχων, αλλά συνήθως με ζωντανή μίξη ή αλλιώς «ζωντανή διάχυση» (live diffusion) του ήχου στα ηχεία που περιβάλλουν το κοινό. Έργα με ζωντανά ηλεκτρονικά λέγονται αυτά στα οποία γίνεται χρήση μέσων παραγωγής ηλεκτρονικών ήχων, ζωντανής επεξεργασίας ακουστικών ή ηλεκτρονικών ήχων. Το μεικτό έργο χαρακτηρίζει μια σύνθεση όπου, εκτός του ηλεκτροακουστικού μέσου, χρησιμοποιούνται και ακουστικά όργανα.

Όροι που είτε είναι συνώνυμοι με την ηλεκτροακουστική μουσική είτε περιγράφουν κάποια ιδιαιτερότητα τεχνική ή αισθητική είναι η ηχητική τέχνη (sonic art/audio art), η μουσική υπολογιστών (computer music), η ηλεκτρονική μουσική (electronic music), η συγκεκριμένη μουσική (musique concrète), κ.ά.