Ιωάννης Αβράμιος
Ο Ιωάννης Αβράμιος (Βενετία 1670 – Βιέννη 1718) ήταν Έλληνας λόγιος, ιατρός, δάσκαλος και διορθωτής ελληνικών βιβλίων και ιερωμένος κρητικής καταγωγής.[1] Οι σπουδές του αφορούσαν τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Έγραψε, καθώς και διόρθωσε αρκετά κείμενα, φιλοτεχνώντας και πολλές μεταφράσεις. Έργα του γνωστά, πρέπει να θεωρούνται: Απανθίσματα ποιητικά, Πολιτικόν θέατρον, Λόγοι, κ.ά.[2]
| Ιωάννης Αβράμιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1670 Βενετία |
| Θάνατος | 1718 Βιέννη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός καθηγητής χριστιανός ιερέας λόγιος |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Αβράμιος διετέλεσε εφημέριος της ελληνικής εκκλησίας της Βενετίας, καθώς επίσης εργάστηκε σε διάφορα τυπογραφεία της πόλης, όπου είχε τον ρόλο του διορθωτή εκκλησιαστικών βιβλίων. Επιπλέον, υπήρξε και διδάσκαλος στη Ζάκυνθο[1] όπως επίσης και στην κοινοτική σχολή της Βενετίας, έως ότου εκδιώχθηκε από τον Μελέτιο Τυπάλδο, τον μητροπολίτη.[2]
Μετά τον διωγμό του κατέφυγε στο Βουκουρέστι, όπου έτυχε της προστασίας και της φιλίας του Ιωάννη Κωνσταντίνου Βασσαραβά, ηγεμόνα της Ουγγαροβλαχίας.[3] Εκεί, η εκδοτική και διδακτική του δράση υπήρξε έντονη.
Το 1716, έλαβε μέρος στη συνωμοσία εναντίον του Μαυροκορδάτου. Η συμμετοχή του αυτή τον οδήγησε στο να φυλακιστεί στο μοναστήρι Σβαγκόβ. Οταν παρήλθε ο καιρός και απελευθερώθηκε, κατευθύνθηκε στη Βιέννη, όπου και πέθανε το 1718.[2]