Κάρολος Ερρίκος του Βωντεμόν
Ο Κάρολος-Ερρίκος, γαλλ. Charles Louis, (17 Απριλίου 1649 - 14 Ιανουαρίου 1743) από τον Οίκο της Λωρραίνης[1] ήταν πρίγκιπας του Βωντεμόν (Vaudémont) και του Κομερσύ (Commercy). Επίσης κόμης του Φάλκεσταϊν (Falkenstein).[2]
| Κάρολος-Ερρίκος | |
|---|---|
| πρίγκιπας του Κομερσύ | |
 | |
πρίγκιπας του Βωντεμόν | |
| Γέννηση | 17 Απριλίου 1649 Βρυξέλλες |
| Θάνατος | 14 Ιανουαρίου 1723 (73 ετών) Σατώ ντε Κομερσύ, Λωρραίνη |
| Σύζυγος | Άννα-Ελισάβετ Λωρραίνης-Ελμπέφ |
| Επίγονοι | Κάρολος-Θωμάς |
| Οίκος | Λωρραίνης |
| Πατέρας | Κάρολος Δ΄ |
| Μητέρα | Βεατρίκη ντε Κουζάνς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες και ήταν ο μόνος γιος του Καρόλου Δ΄ δούκα της Λωρραίνης και της δεύτερης συζύγου του Βεατρίκης ντε Κουζάνς, κόρης του Κλαύδιου-Φραγκίσκου βαρώνου του Μπελβουάρ.[3]
Ο πατέρας του είχε πρώτα νυμφευτεί την εξαδέλφη του Νικόλ το 1621 για λόγους διαδοχής: όταν το 1624 απεβίωσε ο πρωτότοκος Ερρίκος Β΄ το μόνο τέκνο του, η Νικόλ, ανακηρύχθηκε δούκισσα. Το επόμενο έτος ο δευτερότοκος Φραγκίσκος Β΄ ισχυρίστηκε ότι το δουκάτο πηγαίνει μόνο σε άρρενες απογόνους και έγινε δούκας. Παραιτήθηκε έπειτα από 6 ημέρες υπέρ του γιου του Καρόλου Δ'. Η Νικόλ όμως δεν ήθελε να είναι δούκισσα με τον σύζυγό της, αλλά μόνη της. Ο Κάρολος Δ΄ το 1631 ζήτησε ακύρωση του γάμου του κατηγορώντας τον ιερέα που τέλεσε το γάμο για μαγεία. Επειδή δεν υπήρχαν αποδείξεις, η Αγία Έδρα δεν ακύρωσε το γάμο. Έπειτα ο Κάρολος Δ΄ νυμφεύτηκε τη Βεατρίκη και έκανε τον Κάρολο-Εμμανουήλ, αλλά ως τέκνο μη κανονικού γάμου (εθεωρείτο νόθος) δεν είχε δικαίωμα διαδοχής. Με Γαλλική παρέμβαση ο νεότερος αδελφός του πατέρα του, ο Νικόλαος Β΄ Φραγκίσκος έγινε δούκας της Λωρραίνης και ο ίδιος εξορίστηκε, όπως είχε εξοριστεί και ο πατέρας του.
Υπηρέτησε στον Ισπανο-Αψβουργικό στρατό εναντίον της Γαλλίας σε πολλές μάχες. Το 1675 έγινε ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Πολέμησε στον Εννεαετή Πόλεμο (1688-97) στη Φλάνδρα υπό τον Γουλιέλμο Γ΄ πρίγκιπα της Οράγγης.
Σχετιζόταν με το περιβάλλον του Λουδοβίκου μεγάλου δελφίνου, γιου του Λουδοβίκου ΙΔ΄ από τις κόρες της αδελφής του Άννας, τη Βεατρίκη-Ιερωνύμη και την Ελισάβετ-Θηρεσία. Η Άννα είχε παντρευτεί τον τέταρτο ξάδελφο του πατέρα της, τον Φραγκίσκο-Μάριο δούκα του Ζουαγιέζ.
Το 1698 ορίστηκε κυβερνήτης του Μιλάνου. Το 1700 ο Κάρολος Β΄ της Ισπανίας απεβίωσε και ακολούθησε ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, όπου η περιοχή γύρω από το Μιλάνο ήταν από τα μεγαλύτερα πεδία μαχών του πολέμου. Τελικά βασιλιάς της Ισπανίας έγινε ο Φίλιππος Ε΄ των Βουρβόνων, γιος του Λουδοβίκου μεγάλου δελφίνου. Ο Κάρολος-Ερρίκος τον αποδέχθηκε ως επικυρίαρχο της Λομβαρδίας, αλλά φαίνεται πως περνούσε στρατιωτικές πληροφορίες στον εχθρό. Πράγματι ο γιος του Κάρολος-Θωμάς έγινε Αυστριακός διοικητής.
Μετά τη μάχη του Τορίνο το 1706 οι Γάλλοι και οι Ισπανοί αποσύρθηκαν από την Ιταλία και ο Κάρολος-Ερρίκος υπέγραψε συμφωνία με τον εκπρόσωπο της Αυστρίας, τον Ευγένιο πρίγκιπα της Σαβοΐας, όπου η Λομβαρδία ετίθετο υπό Αυστριακή διοίκηση.
Ο τίτλος του πρίγκιπα του Βωντεμόν δεν είχε εδαφικές εκτάσεις. Ο πατέρας του είχε αγοράσει το Καμερσύ στη βορειοανατολική Γαλλία. Το 1708 ο γιος του εξαδέλφου του, ο Λεοπόλδος δούκας της Λωρραίνης, του παραχώρησε τον τίτλο του πρίγκιπα του Κομερσύ. Ο Κάρολος-Ερρίκος ανέθεσε στον διάσημο αρχιτέκτονα Ζερμαίν Μποφράν το κτίσιμο του Σατώ ντε Κομερσύ.
Το 1704 απεβίωσε ο γιος του Κάρολος-Θωμάς, 34 ετών και το 1714 η σύζυγός του 65 ετών. Ο ίδιος το 1723 απεβίωσε στο Σατώ ντε Καμερσύ, σε ηλικία 73 ετών. Το μικρότατο πριγκιπάτο του περιήλθε στην Ελισάβετ-Καρλόττα χήρα του Λεοπόλδου, μετά στον Στανίσλαο Λεστσίνσκι και τέλος στο γιο της αδελφής του Άννας, τον Κάρολο-Φραγκίσκο δούκα του Ζουαγιέζ.
Οικογένεια Επεξεργασία
Το 1669 στο Μπαρ-λε-Ντυκ νυμφεύτηκε την 5η εξαδέλφη του Άννα-Ελισάβετ της Λωρραίνης-Γκιζ[4], κόρη του Καρόλου Γ΄ δούκα του Ελμπέφ. Η σύζυγός του ήταν ανιψιά του Φραγκίσκου-Μάριου, συζύγου της αδελφής του. Γιος τους ήταν ο:
- Κάρολος-Θωμάς 1670-1704, πρίγκιπας του Βωντεμόν.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Davies, Norman, Europe:A History, (Oxford University Press, 1996), p. 169. Κατά το Μεσαίωνα οι ευγενείς συσχετιζόταν με εκτάσεις (γαίες) και αναφερόταν σε αυτές: γαλλ. Charles de Lorraine, γερμ. Karl von Lotharingen, πολων. Karol Lotarinski
- ↑ van de Pas, Leo. «Charles Henri de Lorraine». Genealogics.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2010.
- ↑ Pange, Jean de (1966). L’Auguste Maison de Lorraine, Lyon, ,. éditions Dugast Rouillé. σελ. 225.
- ↑ Le grand dictionnaire historique, p. 411.