Κάρολος Ζοννάρ
| Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Κάρολος Ζοννάρ (1857-1927) ήταν Γάλλος πολιτικός, γόνος αστικής οικογένειας, που τ΄ όνομά του συνδέθηκε κυρίαρχα σε μια τραγική περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που υποκίνησε και δυναμίτισε ο ίδιος, με τους διπλωμάτες της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα.[εκκρεμεί παραπομπή] Το δε πλήρες όνομά του εξελληνισμένα ήταν Κάρολος Σελέστιος Ζοννάρ Αύγουστος ή Αυγουστής (Charles Selestan Jonnart Auguste).
| Σαρλ Ζοννάρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 27 Δεκεμβρίου 1857[1][2][3] Φλεσέν |
| Θάνατος | 30 Σεπτεμβρίου 1927[1][2][3] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2][4] |
| Σπουδές | Νομική Σχολή Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[5] διπλωμάτης νομικός[6] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Δημοκρατική Συμμαχία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης Γερουσιαστής της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας[5] Υπουργός Εξωτερικών και Διεθνούς Ανάπτυξης της Γαλλίας πρέσβης της Γαλλίας στην Αγία Έδρα (1921–1923) πρόεδρος (1920–1923, Δημοκρατική Συμμαχία) d:Q36400770 Κυβερνήτης της Αλγερίας (1903–1911) 19η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1923–1927)[7] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Κ. Ζοννάρ γεννήθηκε στη περιοχή του Καλαί το 1857 όπου ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο Παρίσι αρχικά εισήλθε στις δημόσιες υπηρεσίες αποικιών με θέση που ανέλαβε στην Αλγερία. Την περίοδο 1892 - 1894 χρημάτισε υπουργός δημοσίων έργων. Το 1900 ανέλαβε διοικητής (κυβερνήτης) της Αλγερίας, που τελούσε τότε προτεκτοράτο της Γαλλίας. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1911. Στη συνέχεια υπό την κυβέρνηση του Μπριάν, το 1913, ανέλαβε υπουργός των Εξωτερικών της Γαλλίας διαδεχθείς τον Ρεϋμόνδο Πουανκαρέ.
Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και κατά τη διάρκεια αυτού, ήταν μέλος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της γαλλικής γερουσίας. Από την θέση και την ιδιότητά του αυτή, μετά την πανωλεθρία που υπέστησαν οι δυνάμεις της ΄Αντάντ, το 1915, στη περιβόητη μάχη της Καλλίπολης, - που από στρατηγικής άποψης κρίθηκε απείρως ανόητη, με εγκλωβισμό στρατευμάτων πάνω στην ομώνυμη χερσόνησο της Α. Θράκης και μέσα στο βεληνεκές του οθωμανικού πυροβολικού, στην οποία υπόψη μάχη την τελευταία στιγμή αποτράπηκε η συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων, λόγω απειλής του Τσάρου -, ο Ζοννάρ προβάλλοντας αήθη ψεύδη σε βάρος της Ελλάδας υπέδειξε την αναγκαιότητα της εκκαθάρισης των σχέσεων της Αντάντ με την Ελλάδα επικαλούμενος αφενός την ουδετερότητά της, αλλά και τον εσωτερικό διχασμό σε βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς που ο ίδιος και οι Γάλλοι διπλωμάτες της Αθήνας είχαν στο μεταξύ υποκινήσει.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η άποψη αυτή του Ζοννάρ υιοθετήθηκε τελικά και από τον Άγγλο πρωθυπουργό Λόυντ Τζωρτζ, στη συνάντηση που είχε στο Λονδίνο με τον Γάλλο ομόλογό του Ριμπώ, στις 16 (π.ημερολ) / 28 Μαΐου (νέο ημερολ), του 1917, σαφώς αγνοώντας το γαλλικό παρασκήνιο, όπου και αποφασίστηκε διμερώς, χωρίς την παρουσία Ρώσου επιτετραμμένου, η ενεργός επέμβαση - εισβολή - των στρατευμάτων της Αντάντ (στην Ελλάδα), όχι πλέον για την διευκρίνηση των ελληνικών προθέσεων, αλλά της απομάκρυνσης του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Κατόπιν αυτού ο Κ. Ζοννάρ ορίσθηκε ύπατος Αρμοστής της Ελλάδας με ελευθερία δράσης και εκπρόσωπος των "Προστάτιδων Δυνάμεων", επικαλούμενος τις συνθήκες ίδρυσης του ελληνικού κράτους (επιχείρημα που χρησιμοποιούσε και ο Βενιζέλος κατά την περίοδο του διχασμού).
Στις 27 Μαΐου (π.ημ.) / 9 Ιουνίου (νέο ημ.) ο Κ. Ζοννάρ εμφανίσθηκε στον Πειραιά επικεφαλής συμμαχικού στόλου όπου και επέδωσε στη τότε ελληνική κυβέρνηση Ζαϊμη τελεσίγραφο με το οποίο ζητούνταν εγγυήσεις για την ασφάλεια του συμμαχικού στρατού στη Μακεδονία και πρωτίστως την αντικατάσταση του Βασιλέως Κωνστατίνου Α΄ εντός 24 ωρών. Στις δραματικές ημέρες - ώρες που ακολούθησαν, με υφιστάμενο τον αποκλεισμό του Πειραιά, την αποβίβαση αποικιακών σενεγαλέζικων στρατευμάτων, την κατάσχεση του ελληνικού στόλου και απειλής βομβαρδισμού της Αθήνας, ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος υποχρεώθηκε σε παραίτηση υπέρ του δευτερότοκου γιου του Αλεξάνδρου ο οποίος και ανήλθε στο θρόνο.
Ο Ε. Βενιζέλος σχημάτισε αμέσως κυβέρνηση, κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και των συμμάχων της. Στην ουσία η κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917 υπήρξε κυβέρνηση μαριονέτα[εκκρεμεί παραπομπή], ιδίως της Γαλλίας, σε όλη την περίοδο του λεγόμενου τότε Μεγάλου Πολέμου, ο δε ελληνικός στρατός τέθηκε υπό γαλλική διοίκηση, ενώ ο ελληνικός στόλος παρέμεινε υπό γαλλική κατοχή παροπλισμένος, εκτός των θωρηκτών ΑΒΕΡΩΦ και ΚΙΛΚΙΣ που συνέχισαν να φέρουν την ελληνική σημαία, υπό ελληνικά πληρώματα, αφαιρουμένων όμως των κλείστρων των πυροβόλων τους[εκκρεμεί παραπομπή].
Μετά τη λήξη του Α' Π.Π. ο Κ. Ζοννάρ διορίστηκε πρόεδρος της επιτροπής των επανορθώσεων και στη συνέχεια πρώτος πρέσβης της Γαλλίας στο Βατικανό, την περίοδο 1921-1923, μετά την αποκατάσταση των μεταξύ διπλωματικών σχέσεων που είχαν διακοπεί από το 1909. Το δε 1923 υπό θυελλώδη ψηφοφορία εκλέχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Πέθανε στο Παρίσι τέσσερα χρόνια μετά, στις 30 Σεπτεμβρίου το 1927.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.senat .fr /senateur-3eme-republique /jonnart _celestin0975r3 .html. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12517142d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0258684. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 (Γαλλικά) senat.fr. senateur-3eme-republique/jonnart_celestin0975r3. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0258684. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ (Γαλλικά) Γαλλική Ακαδημία. www
.academie-francaise .fr /les-immortels /charles-jonnart?fauteuil=19&election=19-04-1923. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2022.
Πηγές Επεξεργασία
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.8ος, σελ.748.
- Κ. Παπαρρηγόπουλος "Ιστορία τυ Ελληνικού Έθνους" τομ.8ος, σελ. 277, 278.
- Δ. Βρατσάνος "Ιστορία των Ελληνικών Επαναστάσεων 1824-1935" Εκδ. Αρίων - Αθήναι, σ.189.
- Στέφανος Σαράφης "Ιστορικές Αναμνήσεις" Εκδ. Επικαιρότητα, Αθήναι 1952, σελ. 130 κ.έ.
- Περικλής Ι. Αργυρόπουλος "Αναμνήσεις" (Το ζήτημα του Ναυτικού, η εξέγερση στο Γουδί, ο Διχασμός, 1900 - 1916) Εκδόσεις Αρσενίδη, Αθήνα 1996, (όλο το Β΄ μέρος, ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τη δράση των Γάλλων διπλωματών την εποχή εκείνη).
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Jean Claude Montant "Aspects de la propagande française en Grèce pendant la première Guerre Mondiale", La France et la Grèce dans la Grande Guerre: actes du colloque tenu en novembre 1989 à Thessalonique. (Θεσσαλονίκη 1992) σελ. 80, 86-87, σημείωση αρ. 70.
- S. Cosmin "Diplomatie et presse dans l'affaire grecque, 1914-1916" Paris (Παρίσι) 1921.
- Yannis G. Mourelos "L'Intervention de la Grèce dans la Grande Guerre (1916-1917) Αθήνα: Collection de l'Institut Français d'Athènes, 1983. σελ. 41-43.
- Γεώργιος Βεντήρης "Η Ελλάς του 1910 - 1920" τομ.Α΄ Αθήναι 1931.