Ο καρχαρίας λεοπάρδαλη (επιστημονική ονομασία Triakis semifasciata - Τριάκις[1] η ημιζωνωτή) είναι ένα είδος καρχαρία το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Τριακίδων, την ίδια με το γαλέο. Απατάνται στις ακτές στον Ειρηνικό της Βόρειας Αμερικής, από το Όρεγκον μέχρι το Μαζατλάν στο Μεξικό. Συνήθως έχουν μήκος από 1,2 έως 1,5 μέτρα. Έχει λεπτό σώμα καί αναγνωρίζεται εύκολα από το εντυπωσιακό μοτίβο των μαύρων σελόμορφων σχεδίων και τα μεγάλα σημεία στην πλάτη του, από το οποίο προέρχεται το όνομά του. Τα μεγάλα κοπάδια καρχαριών λεοπαρδάλεις είναι κοινό θέαμα σε κόλπους και εκβολές ποταμών, κολύμποντας σε αμμώδη ή λασπώδη πεδία ή περιοχές με βράχουν κοντά σε λαμινάριες και υφάλους. Συχνάζουν κοντά στις ακτές, σε βάθος μικρότερο από 4 m.

Καρχαρίας λεοπάρδαλη
Καρχαρίας λεοπάρδαλη
Καρχαρίας λεοπάρδαλη
Κατάσταση διατήρησης

Ελαχίστης Ανησυχίας
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Υπερομοταξία: Χονδριχθύες (Chondrichthyes)
Υφομοταξία: Ελασμοβράγχιοι (Elasmobranchii)
Τάξη: Καρχαρινόμορφα (Carcharhiniformes)
Οικογένεια: Τριακίδες (Triakidae)
Γένος: Τριάκις (Triakis)
Είδος: T. semifasciata
Διώνυμο
Triakis semifasciata (Τριάκις η ημιζωνωτή)
Girard, 1854

Ενεργά αρπακτικά, ομάδες καρχαρίων λεοπαρδάλεις συχνά ακολουθούν τα ρεύματα σε παλιρροιακές ελώδεις περιοχές για να αναζητήσουν τροφή, κυρίως μύδια, εχίουρα, καβούρια, γαρίδες, οστεϊχθύες, αυγά και ψάρια. Οι περισσότεροι καρχαρίες λεοπάρδαλεις έχουν την τάση να παραμένουν μέσα σε μια συγκεκριμένη περιοχή και να μην απομακρύνονται από αυτή, γεγονός το οποίο έχει οδηγήσει σε γενετικές διαφορές μεταξύ των πληθυσμών των καρχαριών που ζουν σε διαφορετικές περιοχές. Αυτό το είδος είναι ωοζωοτόκος, πράγμα που σημαίνει ότι το νεαρό εκκολάπτεται μέσα στη μήτρα και τρέφονται από το κρόκο. Από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο, το θηλυκό γεννά μέχρι και 37 μικρά μετά από μια περίοδο κύησης 10-12 μηνών. Αναπτύσσονται σχετικά αργά και απαιτούνται πολλά χρόνια για να ωριμάσουν.

Ακίνδυνος για τον άνθρωπο, ο καρχαρίας λεοπάρδαλη πιάνεται μέσω εμπορικής και ψυχαγωγικής αλιείας για τρόφιμα και ως ψάρι ενυδρείου. Αυτό το είδος ως επί το πλείστον αλιεύεται στα ύδατα στα ανοικτά της Καλιφόρνιας, όπου, μετά από μια περίοδο μείωσης του πληθυσμού στη δεκαετία του 1980, νέοι κανονισμοί αλιείας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μείωσαν την αλειία σε βιώσιμα επίπεδα. Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης αξιολόγησε αυτό το είδος ως ελαχίστης σημασίας, ενώ σημειώνει ότι τα τοπικά αποθέματα μπορούν εύκολα να γίνουν αντικείμενο υπερεκμετάλλευσης, λόγω της αργής ανάπτυξης του καρχαρία και της περιορισμένης μετανάστευσης.

Πηγές Επεξεργασία