Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
Ακολουθεί ένας κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας, από την πρώτη αναφορά μίας μεσαιωνικής πολιτείας που βρίσκεται μεταξύ των Νοτίων Καρπαθίων και του Δούναβη μέχρι την ένωση με τη Μολδαβία το 1859, που οδήγησε στη δημιουργία της Ρουμανίας.
Σημειώσεις Επεξεργασία
Η δυναστική κυριαρχία είναι δύσκολο να αποδοθεί, δεδομένου του χαλαρού παραδοσιακού ορισμού της άρχουσας οικογένειας. Κατ' αρχήν, οι πρίγκιπες επιλέγονταν από οποιονδήποτε κλάδο της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων των νόθων γιων ενός προηγούμενου ηγεμόνα, που ορίστηκαν ως από το μεδούλι του βοεβόδα (os de domn), ή ως κληρονομικοί (heregie, από το λατινικό hereditas). Στα άτομα που ήταν επιφορτισμένα με τις εκλογές, στα οποία κυριαρχούσαν οι βογιάροι, είχαν κυμαινόμενους βαθμούς επιρροής. Το ίδιο το σύστημα αμφισβητήθηκε από σφετεριστές και κατέστη παρωχημένο με την εποχή των Φαναριωτών, όταν οι κυβερνήτες διορίζοντο από τους σουλτάνους των Οθωμανών. Μεταξύ 1821 και 1878 (ημερομηνία της ανεξαρτησίας της Ρουμανίας), εφαρμόστηκαν στην πράξη διάφορα συστήματα, που συνδύαζαν την εκλογή και τον διορισμό. Οι ηγεμόνες της Βλαχίας, όπως και οι ηγεμόνες της Μολδαβίας, έφεραν τους τίτλους του πρίγκιπα (voivode) ή/και του άρχοντα (hospodar). Όταν γράφουμε στα ρουμανικά, χρησιμοποιείται ο όρος κύριος (domn[itor], από το λατινικό dominus).
Οι περισσότεροι κυβερνήτες δεν χρησιμοποίησαν τη μορφή του ονόματος με το οποίο αναφέρονται, και αρκετοί χρησιμοποίησαν περισσότερες από μία μορφές του δικού τους ονόματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο ηγεμόνας αναφέρεται μόνο σε ξένες πηγές. Τα πλήρη ονόματα είναι είτε σύγχρονες εκδοχές, είτε βασισμένα σε αναφορές σε διάφορα χρονικά.
Κατάλογος Επεξεργασία
Πρώιμοι ηγεμόνες Επεξεργασία
Οίκος του Μπασάραμπ Επεξεργασία
Ηγεμόνας | Πορτρέτο | Έτη | Οίκος | Γάμος | Σημειώσεις |
---|---|---|---|---|---|
Ράντου Νέγκρου | π. 1290 – 1310 | άγνωστο | Ο Ράντου Νέγκρου είναι ο θρυλικός βοϊβόντε της Βαλαχίας. Μερικοί ιστορικοί θεωρούν ότι είναι παρωνύμιο του Τοκομερίου ή τού Μπασάραμπ Α΄. | ||
Μπασάραμπ Α΄ ο Ιδρυτής (Basarab I Întemeietorul) |
π. 1310 – 1352 | Μπασάραμπ | Μαργαρίτα 2 παιδιά |
γιος του Τοκομερίου, πρώτος μη θρυλικός ηγεμόνας της Βαλαχίας. | |
Νικολάε Αλεξάντρου | 1352–1364 | Μπασάραμπ | Μαρία Λάκφυ 5 παιδιά. Κλάρα Ντομποκάι 2 τέκνα. Μαργκαρέτα Νταμπκάι άτεκνος. |
γιος του Μπασάραμπ Α΄ | |
Βλάντισλαβ Α΄ Βλάικου βόντα |
π. 1364 – 1377 | Μπασάραμπ | άγνωστο | γιος του Νικολάε Αλεξάντρου | |
Ράντου Α΄ | π. 1377 – 1383 | Μπασάραμπ | Άννα 1 παιδί. Καλινικία π.1354 ή 1355 2 παιδιά. |
γιος του Νικολάε Αλεξάντρου | |
Νταν Α΄ | π. 1383 – 1386 | Ντανέστι | Mαρία της Σερβίας ένα τέκνο |
γιος του Ράντου Α΄ | |
Μίρτσεα ο Μέγας (Mircea I cel Bătrân) |
1386–1394 1397–1418 |
Μπασάραμπ | Maria Tolmay έξι τέκνα Anca χωρίς τέκνα |
Γίος του Ράντου Α΄. Η εξουσία της Βλαχίας κορυφώθηκε. Καθαιρέθηκε από έναν σφετεριστή, τον Βλαντ. | |
Βλαντ Α΄ ο Σφετεριστής (Vlad I Uzurpatorul) |
1394–1397 | Ντανέστι | άγνωστο | γιος του Νταν Α΄, σφετερίστηκε το θρόνο | |
Ξανά ο Μίρτσεα Α΄ ο Μέγας | |||||
Μιχαΐλ Α΄ | 1418–1420 | Μπασάραμπ | άγνωστο δύο τέκνα |
Γιος του Μίρτσεα του Μέγα, συγκυβέρνησε με τον πατέρα του από το 1415. | |
Ράντου Β΄ (Radu II Praznaglava) |
1420–1422 1426–1427 |
Μπασάραμπ | άγνωστο | Γιος του Μίρτσεα του Μέγα | |
Νταν Β΄ | 1422–1426 1427–1431 |
Dănești | άγνωστο πέντε τέκνα |
Γιος του Νταν Α΄, μέλος του Τάγματος του Δράκου | |
Aλεξάντρου Α΄ | 1431–1436 | Μπασάραμπ | άγνωστο | Γιος του Μίρτσεα του Μέγα | |
Βλαντ Β΄ ο Δράκος (Vlad II Dracul) |
1436–1442 1443–1447 |
Ντρακουλέστι | άγνωστο ένα τέκνο Cneajna of Moldavia τρία τέκνα |
Νόθος γιος του Μίρτσεα του Μέγα. μέλος του Τάγματος του Δράκου (εκ τούτου Ντρακούλ). Όσο ήταν σε διαπραγματεύσεις εκτός της Βλαχίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ο γιός του Μιρτσέα ονομάστηκε πρίγκηπας. Επέστρεψε στο θρόνο το 1443, νικώντας τον Ιωάννη Ουνιάδη, και εκθρονίζοντας τον Μπασάραμπι Β΄. Δολοφονήθηκε το 1447. | |
Μιρτσέα Β' ο Νεότερος (Mircea al II-lea cel Tânăr) |
1442 1446–1447 |
Ντρακουλέστι | άγαμος | γιος του Βλαντ Β' Ντρακούλ. ορισμένες φορές δεν προσμετράται. κυβέρνησε ενώ ο πατέρας του ήταν απών ενώ πήγαινε να πληρώσει υποτέλεια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. εκθρονίστηκε από τον Ιωάννη Ουνυάδη. επέστρεψε το 1446, συγκυβερνώντας με τον πατέρα του. Τυφλώθηκε και θάφτηκε ζωντανός από τον Ουνιάδη το 1447. | |
Μπασαράμπ Β΄ | 1442–1443 | Ντανέστι | Mαρία (Ντόμπρα) δύο τέκνα |
γιος του Νταν Β΄. Τοποθετήθηκε στο θρόνο από τον Ιωάννη Ουνυάδη. Σε πόλεμο με τον Βλαντ Β΄. | |
Βλάντισλαβ Β΄ | 1447–1448 1448–1456 |
Ντανέστι | Neacşa ένα τέκνο |
γιος του Νταν Β'. Υποστηριζόταν από τον Ιωάννη Ουνυάδη. Βασίλευσε την Ουγγαρία. Ο τρόπος με τον οποίο ανήλθε στο θρόνο είναι συζητήσιμος, αλλά ο πιο αποδεκτός είναι ότι σκότωσε τον Βλαντ Β' και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε στον θρόνο από τον Ουνυάδη. Επέστρεψε το 1448, αφότου καθαίρεσε τον Βλαντ τον Παλουκωτή, και κυβέρνησε ξανά μέχρι το θάνατό του σε μια μάχη σώμα με σώμα εναντίον του Βλαντ Γ', ο οποίος ανέλαβε τον θρόνο | |
Βλαντ Γ΄ ο Παλουκωτής (Vlad al III-lea Țepeș) |
1448 1456–1462 1476 |
Ντρακουλέστι | Justina Szilágyi Between 1475 and 1476 |
son of Vlad II Dracul, invaded Wallachia while Vladislav was away, in battle against the Ottomans; Deposed in the next year by Hunyadi. Returned in 1456, after killing Vladislav II in battle. Deposed again in 1462. | |
Radu III the Fair (Radu cel Frumos) |
1462–1473 1473–1474 1474 1474–1475 |
Ντρακουλέστι | Maria ένα τέκνο |
γιος του Βλαντ Β΄ Ντράκουλ; From 1473 in war with Basarab III. | |
Μπασάραπ Γ΄ Laiotă the Old (Basarab Laiotă cel Bătrân) |
1473 1474 1474 1475–1476 1476–1477 |
Dănești | Unmarried | γιος του Νταν Β΄; In war against Radu III;1st rule | |
Basarab IV The Younger, The Little Impaler (Basarab IV Țepeluș cel Tânăr) |
1477–1481 1481–1482 |
Ντανέστι | Mαρία ένα τέκνο |
γιος του Μπασάραμπ Β΄ | |
Mίρκεα (Γ΄) | 1481 | Ντρακουλέστι | άγαμος | νόθος γιος του Βλαντ Β΄ Ντρακούλ | |
Βλαντ Δ΄ ο Μοναχός (Vlad Călugărul) |
1481 1482–1495 |
Ντρακουλέστι | Rada Smaranda Before 1460 τέσσερα τέκνα Maria Palaiologina 1487 ένα τέκνο |
son of Vlad II Dracul | |
Ράντου Δ΄ ο Μέγας (Radu cel Mare) |
1495–1508 | Ντρακουλέστι | Catherine of Zeta έξι τέκνα |
son of Vlad Călugărul | |
Mihnea I the Bad (Mihnea cel Rău) |
1508–1509 | Ντρακουλέστι | Smaranda χωρίς τέκνα Voica τρία τέκνα |
son of Vlad III Țepeș | |
Mircea III (IV) Miloș | 1509–1510 | Ντρακουλέστι | Maria of Serbia 1519 δύο τέκνα |
son of Mihnea cel Rău | |
Βλαντ Ε΄ the Younger (Vlad cel Tânăr) |
1510–1512 | Ντρακουλέστι | Anca of Zeta Before 1508 ένα τέκνο |
son of Vlad Călugărul; also known as Vlăduț | |
Neagoe Basarab V | 1512–1521 | Κραϊοβέστι | Milica of Serbia 1505 έξι τέκνα |
possibly son of Pârvu Craiovescu or Basarab IV; The most accepted theory is that he claimed the throne as a son of Basarab IV, being in fact son of Pârvu. Cultural zenith in Wallachia. | |
Milica of Serbia (Regent) | 1521–1522 | Branković/ Craiovești | Neagoe Basarab V 1505 έξι τέκνα |
Regent in behalf of her son | |
Tεοντοσίε | Κραϊοβέστι | unmarried | under regency of his mother Milica Despina | ||
Ράντου Ε΄ | 1522–1523 1524 1524–1525 1525–1529 |
Ντακουλέστι | Voica of Bucsani τρία τέκνα Ruxandra of Wallachia After 1525 χωρίς τέκνα |
illegitimate son of Radu cel Mare; allied with Craiovești | |
Βλαντίσλαβ Γ΄ | 1523 1524 1525 |
Ντανέστι | άγνωστο | ανιψιός του Βλάντισλαβ Β΄ | |
Ράντου ΣΤ΄ Bădica | 1523–1524 | Ντρακουλέστι | άγνωστος | γιος του Ράντου Δ΄ ο Μέγας. | |
Μπασαράμπ ΣΤ΄ | 1529 | άγνωστο | μη δυναστικός; γιος του Μεχμέτ-μπέη | ||
Mοϊσέ | 1529–1530 | Ντανέστι | άγνωστο | γιος του Βλάντισλαβ Δ΄. Τελευταίος των Ντανέστι. | |
Βλαντ ΣΤ΄ ο Πνιγμένος (Vlad Înecatul) |
1530–1532 | Ντρακουλέστι | Άννα της Μολδαβίας 1531 χωρίς τέκνα |
γιος του Βλαντ σελ Τανάρ | |
Βλαντ Ζ΄ Vintilă de la Slatina | 1532–1535 | Ντρακουλέστι | Ζαμφίρα 1 τέκνο Rada ένα τέκνο |
son of Radu cel Mare | |
Ράντου Ζ΄ Paisie | 1535–1545 | Ντρακουλέστι | Στάνα 3 τέκνα Ruxandra of Wallachia c.1541 3 τέκνα |
son of Vlad Vintilă de la Slatina | |
Mίρκεα Δ΄ (Ε΄) ο Βοσκός (Mircea Ciobanul) |
1545–1552 1553–1554 1558–1559 |
Ντρακουλέστι | Chiajna of Moldavia June 1546 επτά τέκνα |
γιος του Ράντου Δ΄. | |
Ράντου Η΄ Ηλίε the Cowherd (Radu Ilie Haidăul) |
1552–1553 | Ντρακουλέστι | άγνωστο | γιος του Ράντου de la Afumați | |
Πατράσκου ο Καλός (Pătrașcu cel Bun) |
1554–1558 | Ντρακουλέστι | Voica of Slatioare τέσσερα τέκνα |
γιος του Ράντου Paisie | |
Chiajna of Moldavia (regent) | 1559–1564 | Ντρακουλέστι | Mίρκεα Δ΄ (Ε΄)br />June 1546 επτά τέκνα |
αντιβασιλιάς στο όνομα του γιου του. | |
Πέτρου Α΄ ο Νεότερος (Petru cel Tânăr) |
1564–1568 | Ντρακουλέστι | Γιελένα Crepovic of Transylvania 22 August 1563 ένα τέκνο |
γιος του Μίρτσεα Κιομπάνουλ | |
Αλεξάντρου Β΄ Μίρτσεα | 1568–1574 1574–1577 |
Ντρακουλέστι | Κατερίνε Σαλβαρέσο 1558 Πέραν ένα τέκνο |
Son of Mircea III Dracul; popularly called Oaie Seacă (Barren Sheep); in 1574 was expelled by Vintilă, but returned in that same year to the throne. | |
Βιντίλα | 1574 | Ντρακουλέστι | άγνωστο | γιος του Πέτρου Πατράσκου σελ Μπουν | |
Κατερίνε Σαλβαρέσο (αντιβασίλισσα) | 1577–1583 | Σαλβάρέσo/Ντρακουλέστι | Αλεξάντρου Β΄ Mίρκεα 1558 Πέραν ένα τέκνο |
Αντιβασίλισσα για τον γιο της Μίνεα Β΄. Εκτοπίστηκε από τον Πέτερ Β΄ | |
Πέτρου Β΄ of the Earring (Petru Cercel) |
1583–1585 | Ντρακουλέστι | άγαμος | γιος του Πέτρου Πατράσκου σελ Μπουν | |
Μιχνέα ο Τούρκος(Mihnea Turcitul) | 1585–1591 | Ντρακουλέστι | Νεάγκα ντε Κισλάου Ιούνιος 1582 3 παιδιά |
Πλήρωσε για την δολοφονία του σφετεριστή του. Επέστρεψε και κυβέρνησε μόνος. |
Οίκος Μπογκντάν-Μουσάτ Επεξεργασία
Κυβερνήτης | Πορτρέτο | Χρόνια | Οίκος | Σημειώσεις |
---|---|---|---|---|
Στέφαν Α΄ Surdul (Στέφανος ο Κωφός) |
1591–1592 | |||
Aλεξάντρου Γ΄ κελ Ράου (Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέσος) |
1592–1593 | κυβέρνησε επίσης τη Μολδαβία (1592) |
Οίκοι Μπασάραμπ και Μοβιλά Επεξεργασία
Ηγεμόνας | Πορτρέτο | Έτη εξουσίας | Οίκος | Σημειώσεις |
---|---|---|---|---|
Μιχαήλ Β΄ Βιτεαζούλ (Μιχαήλ Β΄ ο Γενναίος) |
</img> | 1593–1600 | Ντρακουλέστι | Σύμφωνα με ορισμένους ήταν ο νόθος γιος του Πέτρου Πατράσκου κελ Μπουν. Κυβέρνησε επίσης την Τρανσυλβανία (1599–1600) και τη Μολδαβία (1600), εντάσσοντας για λίγο τα τρία πριγκιπάτα σε μια προσωπική ένωση. |
Nικολάε Πατράσκου | </img> | 1599–1600 | Ντρακουλέστι | Γιος του Μιχαήλ Β΄, συγκυβέρνησε με τον πατέρα του από το 1599. |
Σιμιόν Μοβιλά | </img> | 1600–1601 1602 |
Mοβιλέστι | |
Ράντου Θ΄ Μίνεα | </img> | 1601–1602 1611 1611–1616 |
Ντρακουλέστι | γιος του Μίνεα Β΄ Tουρκιτούλ. 1η φορά |
Ράντου Ι΄ Σερμπάν | </img> | 1602–1610 1611 |
Ανιψιός του Νεαγκόε Μπασάραμπ Ε΄. 1η φορά | |
Τρανσυλβανική κατοχή: άμεση κυριαρχία του Γκμπριέλ Μπατόρυ (1611) | ||||
Γκαμπριέλ Μοβιλά | 1616 | Mοβιλέστι | γιος του Σιμιόν Μοβιλά. 1η φορά |
Διάφορες δυναστείες Επεξεργασία
Ηγεμόνας | Πορτρέτο | Έτη εξουσίας | Οίκος | Σημειώσεις |
---|---|---|---|---|
Αλεξάντρου Δ΄ Ιλίας | 1616–1618 | 1η φορά | ||
Γκαμπριέλ Β΄ Μοβιλά | 1618–1620 | Mοβιλέστι | 2η φορά | |
Ράντου Θ΄ Μίνεα | 1620–1623 | Ντρακουλέστι | 4η φορά | |
Aλεξάντρου Ε΄ Κοκονούλ (Αλέξανδρος το Παιδί-Πρίγκηπας) |
1623–1627 | Ντρακουλέστι | γιος του Ράντου Μίνεα | |
Aλεξάντρου Δ Ιλίας | 1627–1629 | 2η φορά | ||
Λέων Τόμσα | 1629–1632 | |||
Ράντου Θ΄ Ιλίας | 1632 | |||
Mατέι Μπασάραμπ | 1632–1654 | Μπρανκοβενέστι | ||
Κονσταντίν Α΄ Σερμπάν | 1654–1658 | νόθος γιος του Ραντού Σερμπάν | ||
Μίχνεα Γ΄ | 1658–1659 | |||
Γεώργιος Α΄ Γκίκας | 1659–1660 | Γκίκα | ||
Γρηγόριος Α΄ Γκίκας | 1660–1664 | Γκίκα | 1η φορά | |
Ράντου ΙΒ΄ Λέων | 1664–1669 | |||
Aντονίε βόντα ντιν Ποπέστι | 1669–1672 | |||
Γρηγόριος Α΄ Γκίκας | 1672–1673 | Γκίκα | 2η φορά | |
Γεώργιος Β΄ Δούκας | 1673–1678 | |||
Σερμπάν Καντακουζηνός | 1678–1688 | Καντακουζηνού | ||
Κωνσταντίνος Β΄ Μπρανκοβεάνου | 1688–1714 | Μπρανκοβενέστι | ||
Στέφανος Β΄ Καντακουζηνός | 1714–1715 | Καντακουζηνού | ||
περίοδος Φαναριωτών (1715–1821) | ||||
Nικόλαος Μαυροκορδάτος | 1715–1716 | Μαυροκορδάτου | 1st rule | |
– Αψβουργική κατοχή | 1716 | |||
Ιωάννης Μαυροκορδάτος | 1716–1719 | Mαυροκορδάτου | ||
Nικόλαος Μαυροκορδάτος | 1719–1730 | Mαυροκορδάτου | 2η φορά | |
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος | 1730 | Mαυροκορδάτου | 1st rule | |
Μιχάιλ Ρακοβίτσα | 1730–1731 | Ρακοβίτσα | 1η φορά | |
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος | 1731–1733 | Mαυροκορδάτου | 2η φορά | |
Γρηγόριος Β΄ Γκίκας | 1733–1735 | Γκίκα | 1η φορά | |
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος | 1735–1741 | Mαυροκορδάτου | 3η φορά | |
Μιχάιλ Ρακοβίτσα | 1741–1744 | Ρακοβίτσα | 2ή φορά | |
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος | 1744–1748 | Mαυροκορδάτου | 4η φορά | |
Γρηγόριος Β΄ Γκίκας | 1748–1752 | Γκίκα | 2η φορά | |
Ματθαίος Γκίκας | 1752–1753 | Γκίκα | ||
Κονσταντίν Ρακοβίτσα | 1753–1756 | Ρακοβίτσα | 1η φορά | |
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος | 1756–1758 | Μαυροκορδάτου | 5η φορά | |
Σκαρλάτος Γκίκας | 1758–1761 | Γκίκα | 1η φορά | |
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος | 1761–1763 | Μαυροκορδάτου | 6η φορά | |
Κονσταντίν Ρακοβίτσα | 1763–1764 | Ρακοβίτσα | 2η φορά | |
Στέφαν Ρακοβίτσα | 1764–1765 | Ρακοβίτσα | ||
Σκαρλάτος Γκίκας | 1765–1766 | Γκίκα | 2η φορά | |
Αλέξανδρος Α΄ Γκίκας | 1766–1768 | Γκίκα | ||
– Ρωσική κατοχή | 1768 | |||
Γρηγόριος Γ΄ Γκίκας | 1768–1769 | Γκίκα | ||
– Ρωσική κατοχή | 1769–1770 | |||
Εμμανουήλ Γιάννη Ρουσέτ | 1770–1771 | Ροσέττι | επίσης καλείτο Mανώλη ή Mανωλάκη | |
Αλέξανδρος Υψηλάντης | 1774–1782 | Υψηλάντη | 1η φορά | |
Νικόλαος Καρατζάς | 1782–1783 | Καρατζά | ||
Mιχαήλ Σούτσος | 1783–1786 | Σούτσου | 1η φορά | |
Νικόλαος Μαυρογένης | 1786–1789 | Μαυρογένη | ||
– Αψβουργική κατοχή | 1789–1790 | στρατιωτικός διοικητής: Ιωσίας της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Ζάαλφελντ | ||
Mιχαήλ Σούτσος | 1791–1793 | Σούτσου | 2η φορά | |
Αλέξανδρος Μουρούζης | 1793–1796 | Μουρούζη | 1η φορά | |
Aλέξανδρος Υψηλάντης | 1796–1797 | Yψηλάντη | 2η φορά | |
Κωνσταντίνος Χαντζερής | 1797–1799 | Χαντζερή | ||
Αλέξανδρος Μουρούζης | 1799–1801 | Moυρούζη | 2η φορά | |
Μιχαήλ Σούτσος | 1801–1802 | Σούτσου | 3η φορά | |
Αλέξανδρος Ν. Σούτσος | 1802 | Σούτσου | ||
Κωνσταντίνος Υψηλάντης | 1802–1806 | Yψηλάντη | ||
– Ρωσική κατοχή | 1806–1812 | |||
Ιωάννης Γεωργίου Καρατζά | 1812–1818 | Καρατζά | ||
καϊμακάμ Γκριγκόρε Μπρανκοβεάνου |
1818 | βοηθούμενος από τον βόρνικ Μπάρμπου Βακαρέσκου, βιστιέρ Γρηγόριος Δ΄ Γκίκας και λογοθέτη Σαμουρκάς | ||
Αλέξανδρος Ν. Σούτσος | 1818–1821 | Σούτσου | ||
καϊμακάμ Γκριγκόρε Μπρανκοβεάνου |
1821 | |||
Τούντορ Βλαντιμιρέσκου | 1821 | ηγέτης της αντι-Φαναριωτικής εξέγερσης | ||
Σκαρλάτος Καλλιμάχης | 1821 | Καλλιμάχη | ||
Γρηγόριος Δ΄ Γκίκας | 1822–1828 | Γκίκα | ||
– Ρωσική κατοχή | 1828–1834 | στρατιωτικοί διοικητές: Φιόντορ Πάλεν, Πιοτρ Ζελτούκιν και Πάβελ Κίσελεφ | ||
κυβέρνηση Οργανικού Καταστατικού (1832–1856) | ||||
Αλέξανδρος Β΄ Γκίκας | 1834–1842 | Γκίκα | ||
Γκεόργκε Μπιμπέσκου | 1842–1848 | Μπιμπέσκου / Στιρμπέι | ||
επαρχιακή κυβέρνηση | 1848 | μητροπολίτης Nεοφίτ Β΄, βοηθούμενος από τον Κριστιάν Τελ, Ίων Ηλιάδη Ραντουλέσκου, Στέφαν Γκολέσκου, Γκεόργκε Μαγκέρου, Γκεόργκε Σκούρτι | ||
Λοκοτενέντα domnească (αντιβασιλεία των τριών) |
1848 | Κριστιάν Τελ, Ίων Ηλιάδη Ραντουλέσκου, Νικολάε Γκουλέσκου | ||
μαζί Οθωμανική και Ρωσική κατοχή | 1848–1851 | στρατιωτικοί διοικητές: Oμάρ πασά και Αλεξάντερ φον Λύντερς | ||
Καϊμακάμ Κωνσταντίνος Καντακουζηνός |
1848 | Καντακουζηνού | ||
Μπάρμπου Στιρμπέι | 1848–1853 | Μπιμπέσκου/Στιρμπέι | 1η φορά | |
Ρωσική κατοχή | 1853–1854 | |||
Oθωμανική κατοχή | 1854 | |||
Aυστριακή κατοχή | 1854–1856 | στρατιωτικός διοικητής: Γιόχαν Κορονίνι-Κρόνμπεργκ | ||
Μπάρμπου Στιρμπέι | 1854–1856 | Μπιμπέσκου/Στιρμπέι | 2η φορά | |
Προτεκτοράτο που ιδρύθηκε από τη Συνθήκη του Παρισιού (1856–1859) | ||||
καϊμακάμ Aλέξανδρος Β΄ Γκίκας |
1856–1858 | Γκίκα | ||
καϊμακάμ των τριών | 1858–1859 | Ιωάν Μάνου, Εμανοΐλ Μπεάνκου, Ιωάν Α. Φιλιπέσκου | ||
Αλέξανδρος Κούζα | 1859–1862 | επίσης κυβερνησε τη Μολδαβία σε προσωπική ένωση | ||
Ενωμένα πριγκιπάτα της Μολδαβίας και της Βλαχίας από το 1862. | ||||
Αλέξανδρος Κούζα | 1862–1866 | επίσης κυβέρνησε τη Μολδαβία σε προσωπική ένωση | ||
Κάρολος Α΄ | 1866–1881 | Χόεντσολερν-Ζίγκμαρινγκεν | Ένα νέο σύνταγμα έγινε το 1866, δίνοντας στη χώρα το επίσημο όνομα Ρουμανία, και στις 14 Mαρτίου (O.S.) (26 Mαρτίου) 1881, έγινε το Βασίλειο της Ρουμανίας. | |
Για τους μετέπειτα ηγεμόνες, βλέπε βασιλείς της Ρουμανίας. |