Καταιγισμός ιδεών
Ο καταιγισμός ιδεών (ή ιδεοκαταιγισμός ή ιδεοθύελλα) είναι τεχνική δημιουργικής επίλυσης προβλημάτων μέσω ανταλλαγής ιδεών στο πλαίσιο μίας άτυπης συγκέντρωσης.
Ετυμολογία Επεξεργασία
Ο όρος ιδεοκαταιγισμός προέρχεται από την μετάφραση του αντιστοίχου αγγλικού "brainstorming" ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Alex Faickney Osborn, αντιπρόεδρο της Αμερικανικής διαφημιστικής εταιρίας BBDO, το 1953.[1] Ο Osborn χρησιμοποιούσε αυτή τη μέθοδο για να βρίσκει νέα διαφημιστικά για τους πελάτες του.
Μέθοδος του νοητικού χάρτη Επεξεργασία
Μία αρκετά κοινή μέθοδος που ακολουθείται για να στηρίξει τον ιδεοκαταιγισμό είναι η δημιουργία ενός νοητικού χάρτη (mind map). Αυτή η μέθοδος προϋποθέτει την ύπαρξη ενός συντονιστή ο οποίος θα τοποθετήσει τις ανοργάνωτες ιδέες των συμμετεχόντων πάνω σε ένα χαρτί ή πίνακα ανάλογα με την ομάδα στην οποία ανήκουν κατηγοριοποιώντας τις.
Χρήση Επεξεργασία
Σήμερα ο ιδεοκαταιγισμός χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλούς χώρους και για πολλά θέματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παιδαγωγική μέθοδος από δασκάλους για να διδάξουν τα νέα παιδιά πως να κατηγοριοποιούν τις σκέψεις τους πριν τις εκφράσουν [2]. Επίσης, για επιμορφωτικούς σκοπούς, ο ιδεοκαταιγισμός χρησιμοποιείται και με ενήλικες. Η πρακτική αυτή είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην οργάνωση εργαστηρίων (workshops) στο πλαίσιο σεμιναρίων [3].
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Osborn, A.F. (1963) Applied imagination: Principles and procedures of creative problem solving (Third Revised Edition). New York, NY: Charles Scribner’s Sons.
- ↑ «Πανεπιστήμιο Αιγαίου» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 25 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ http://www.oepek.gr/pdfs/t-Odigos.pdf, σελ.6.