Café de Flore
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το Καφέ ντε Φλορ (Café de Flore) βρίσκεται στο διάσημο βουλεβάρτο Σαιν - Ζερμαίν (172, Blvd Saint – Germain) στην Αριστερή Όχθη (Rive Gauche) του Παρισιού, όπου συγκεντρώνονται πολλά από τα πιο ιστορικά και φημισμένα καφέ της γαλλικής πρωτεύουσας. Είναι πολύ κοντά στη μεσαιωνική Εκκλησία Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε (St. Germain-des-Pres), την αρχαιότερη εκκλησία του Παρισιού.
| Καφέ ντε Φλορ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | καφετέρια και εστιατόριο |
| Αρχιτεκτονική | Αρ Ντεκό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°51′14″N 2°19′57″E |
| Διοικητική υπαγωγή | 6ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Χώρα | Γαλλία |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία Επεξεργασία
Το Καφέ ντε Φλορ ιδρύθηκε το 1865 στο πολύβουο Μπουλβάρ Σαιν – Ζερμαίν, στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, και αποτελούσε από την ίδρυσή του τόπο συνάντησης συγγραφέων, καλλιτεχνών, εκδοτών και διανοούμενων. Το όνομα του καφενείου προέρχεται από το άγαλμα της θεάς Φλώρας, θεότητας της βλάστησης και των λουλουδιών, που υπήρχε κάποτε στην είσοδό του. Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, το Καφέ ντε Φλορ αναπαλαιώθηκε σε ρυθμό Αρ Ντεκό. Στο εσωτερικό του, οι Γάλλοι διανοούμενοι στα μεταπολεμικά χρόνια συζητούσαν τις νεόφερτες φιλοσοφικές ιδέες.
Διάσημοι θαμώνες Επεξεργασία
Το Καφέ ντε Φλορ ήταν ανέκαθεν, όπως και σήμερα, προσφιλής χώρος ανθρώπων των γραμμάτων, των τεχνών και της διανόησης. Από τα τέλη ακόμη του 19ου αιώνα, ανάμεσα στους τακτικούς θαμώνες του συγκαταλέγονταν οι συγγραφείς Ρεμύ ντε Γκουρμόν (Remy de Gourmont, 1858 – 1915) και Υυσμάν (Huysmans, 1848 – 1907). Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο συγγραφέας και πολιτικός Σαρλ Μωρράς (1868 – 1952) και οι βασιλόφρονες φίλοι του έκαναν το Καφέ ντε Φλορ δεύτερο σπίτι τους. Ο Γάλλος σουρεαλιστής ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ (Guillaume Apollinaire, 1880 – 1918) ίδρυσε εδώ το φιλολογικό περιοδικό “Les Soirees de Paris”.
Στη δεκαετία του ’30, ο Πικάσο συναντούσε τα βράδια στο Καφέ ντε Φλορ το φίλο του ζωγράφο Μαρκ Σαγκάλ (Marc Chagall), ενώ ο ποιητής Ζακ Πρεβέρ (Jacques Prevert, 1900 – 1977) έγραφε εδώ τα ποιήματά του πάνω σε καταλόγους φαγητού, σε χαρτί τουαλέτας και χαρτοπετσέτες.
Μετά το τέλος του πολέμου και κυρίως στη δεκαετία του ’50, το Καφέ ντε Φλορ ήταν το φιλολογικό στρατηγείο των υπαρξιστικών κινημάτων, με καθοδηγητές το Γάλλο φιλόσοφο Ζαν-Πωλ Σαρτρ και τη σύντροφό του Σιμόν ντε Μποβουάρ, οι οποίοι συναντούσαν εδώ τους στενούς φίλους τους, αναπτύσσοντας τη θεωρία του υπαρξισμού. Εδώ σύχναζε και ο ηγέτης του σουρεαλιστικού κινήματος στη λογοτεχνία Αντρέ Μπρετόν (Andre Breton, 1896 – 1966).
Σήμερα, το Καφέ ντε Φλορ αποτελεί προσφιλές στέκι για συγγραφείς, εκδότες, μουσικούς, τραγουδιστές, ηθοποιούς και σχεδιαστές μόδας. Στους θαμώνες του καφέ κατά τις τελευταίες δεκαετίες περιλαμβάνονται ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus, 1913 - 1960), ο ποιητής Μπορίς Βιάν (Boris Vian, 1920 – 1959), η τραγουδίστρια και ηθοποιός Ζυλιέτ Γκρεκό (Juliette Greco), η ηθοποιός Λωρήν Μπακόλ (Lauren Bacall), ο Ιταλός μεγιστάνας και πρόεδρος της FIAT Τζιάνι Ανιέλι (Gianni Agnelli, 1921 – 2003) κ.ά.
Πηγές Επεξεργασία
- Noel Riley Fitch: "The Grand Literary Cafes of Europe", pp. 48 – 49 Café de Flore, New Holland Publishers (UK) Ltd, London, 2006.
- "ΠΑΡΙΣΙ" (Οδηγοί του Κόσμου), σελ. 139 “Καφέ ντε Φλορ” & 142 "Τα πιο διάσημα καφενεία του Παρισιού", Εκδόσεις Καθημερινή/Dorling Kindersley Ltd (ελληνική έκδοση), Αθήνα, 1998.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Café de Flore στο Wikimedia Commons