Κενβάλ του Ουέσσεξ
Ο Κενβάλ του Ουέσσεξ (Coenwalh, ... - 672) βασιλιάς του Ουέσσεξ (642 - 645 και 648 - 672) από τον Οίκο του Ουέσσεξ ήταν γιος και διάδοχος του Κίνεγκιλς του Ουέσσεξ. Ο πατέρας του σύμφωνα με τον Βέδα ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Ουέσσεξ που βαπτίσθηκε χριστιανός από τον αρχιεπίσκοπο Βιρίνο, ήταν επίσης δισέγγονος του Κέρντικ.[2] Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει διάφορα γενεαλογικά δέντρα σχετικά με τους απογόνους του Κίνεγκιλς ωστόσο η συγγενική σχέση του με τον Κενβάλ θεωρείται από πολλούς αβέβαιη.[3] Το όνομα του δείχνει να έχει περισσότερο γηγενή Αγγλική καταγωγή παρά Αγγλοσαξονική,[4] ο Βέδας αναφέρει σχετικά με τον Κενβάλ :
| Κενβάλ του Ουέσσεξ | |
|---|---|
.jpg){kind=small} | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7ος αιώνας |
| Θάνατος | 672 |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός του Ουίντσεστερ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολεμιστής |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Σίξμπερ του Ουέσσεξ[1] unnamed daughter of Pybba of Mercia[1] |
| Γονείς | Κινεγκίλς του Ουέσσεξ |
| Αδέλφια | Σέντγουιν του Ουέσσεξ |
| Οικογένεια | Οίκος του Ουέσσεξ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | King of Wessex (648–672) King of Wessex (642–645) |
"Ο Κένβαλ μετά την εξορία του βρήκε καταφύγιο στον χριστιανό βασιλιά Άννα της Ανατολικής Αγγλίας και βαπτίστηκε στην εξορία αλλά ο χρόνος του στην εξορία είναι αβέβαιος, ο Βέδας αναφέρει ότι κράτησε τρία χρόνια αλλά δεν αναφέρει τις ημερομηνίες".[5] Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει οτι παραχώρησε τα εδάφη στο Άσντοοου σε έναν ευγενή με το όνομα Κάθρεντ, αν πραγματικά η ημερομηνία θανάτου του Κάθρεντ ήταν το 661 πιθανότατα να ήταν γιος του Κουίκχελμ αν πραγματικά ήτα γιος του Κίνεγκιλς.
Εξορία απο τον Πέντα της Μερκίας Επεξεργασία
Κανένας από τους ιστορικούς των Σαξόνων δεν δίνει σαφείς ημερομηνίες σχετικά με την περίοδο της εξορίας του Κενβάλ αλλά υπό την προϋπόθεση ότι ο βασιλιάς Άννας σκοτώθηκε από τον Πέντα της Μερκίας (654) ο Κενβάλ ήταν εξόριστος στην Ανατολική Αγγλία από το 651 άρα η εξορία του δεν έγινε αργότερα απο το 648. Ο Κενβάλ βαπτίστηκε χριστιανός από τον Άγιο Φελίξ (647) ενώ χώρισε την αδελφή του Πέντα όταν ο Πέντα σκότωσε τον Όσβαλντ της Νορθουμπρίας στο Μάσερφελντ (642). Ο Όσβαλντ έγινε ο νονός του Κίνεγκιλς, σύζυγος της αδελφής του Κίνεμπουργκ και συνεπώς ο προστάτης της παραμονής της οικογένειας του Κίνεγκιλς στον θρόνο του Ουέσσεξ.[6] Ο Πέντα σκοτώθηκε στις 15 Νοεμβρίου 655 στην μάχη του Βινβάντ, η Μπάρμπαρα Γιόρκ αναφέρει ότι η επιστροφή του Κένβαλ πραγματοποιήθηκε το 648.[7] Όταν επέστρεψε ο Κένβαλ τοποθέτησε επίσκοπο στο Ντόρτσεστερ τον Φράγκο Άτζιλμπερτ. Ο Βέδας γράφει σχετικά :
"Στο διάστημα της βασιλείας του δεν γνώριζε ο Κενβάλ άλλη γλώσσα απο αυτή των Σαξόνων, έφερε στην πατρίδα του έναν άλλο Σάξονα αρχιεπίσκοπο τον Βίνι τον οποίο τοποθέτησε στην νέα επισκοπή που ίδρυσε, την αρχιεπισκοπή του Ουίντσεστερ η οποία θα γίνει η καρδιά του βασιλείου του Ουέσσεξ."[8]
Τελική επικράτηση στην Μερκία Επεξεργασία
Το Ουέσσεξ δέχτηκε νέα σκληρή δοκιμασία απο την Μερκία αυτή την φορά με τον γιό του Πέντα Γούλφχερ της Μερκίας ο οποίος λεηλάτησε την κοιάδα την Ασντόου. Ο Γούλφχερ έφτασε μέχρι την Νήσο Γουάιτ, λεηλάτησε την κοιλάδα του Μέον και την έδωσε στον θετό γιο του Έθελβαλ βασιλιά των νότιων Σαξόνων, την ίδια εποχή ο πρίγκιπας της Μερκίας Φρίθγουλντ κυβερνούσε στο Σάρρεϋ και στο Μπέρκσαϊρ. Η ήττα του Βούλφχιρ απο τον Έκφριθ (674) ελευθέρωσε τα νότια βασίλεια από τον έλεγχο της Μερκίας τα οποία επανήλθαν στον Κενβάλ.[9] Το Αγγλοσαξωνικό Χρονικό αναφέρει μια μάχη ανάμεσα στον Κενβάλ και στους Βρετανούς στις αρχές του 658 : "Ο Κενβάλ πολέμησε στο Πέοννουμ εναντίον των Βάλας και τους ανάγκασε να δραπετεύσουν μέχρι το Πάρρετ". Οι σχέσεις του Κενβάλ με τους Βρετανούς δεν ήταν ωστόσο πάντοτε εχθρικές, αναφέρεται ότι ίδρυσε μοναστήρι στο Σέρμπορν στην περιοχή του Ντόρσετ, ο Άγιος Βονιφάτιος γεννήθηκε στο Ντέβον και εκπαιδεύτηκε σε μοναστήρι κοντά στο Έξετερ.[10] Είναι αβέβαιο αν ο Κενβάλ βασίλευσε μόνος του, νεώτερες πληροφορίες αναφέρουν ότι μοιράστηκε την εξουσία με τον Κένμπερχτ πατέρα του μελλοντικού βασιλιά Κεντβάλλα.[11] Το 665-668 ήρθε σε διαμάχη με τον επίσκοπο του Βίνι ο οποίος κατέφυγε στον βασιλιά της Μερκίας Γούλφχερ που τον καλοδέχτηκε, στην επισκοπή του Ντόρτσεστερ τοποθετήθηκε ο Άτλα απο την Μερκία [12]
Διαδοχή Επεξεργασία
Σύμφωνα με το Αγγλοσαξωνικό Χρονικό ο Κενβάλ πέθανε το 672, η χήρα του Σίξμπερ του Ουέσσεξ βασίλευσε για έναν χρόνο.[13][14] Δέν είναι γνωστό να άφησε απογόνους, ο βασιλιάς Κέντγουιν αναφέρεται οτι είναι αδελφός του αλλά ο Κίρμπι σημειώνει οτι αυτό δεν ισχύει.[15] Απόγονοι του Κενβάλ πιθανότατα βασίλευσαν τον 9ο αιώνα στο Κέντ και στην Μερκία, οι βασιλείς της Μερκίας Κέονγουλφ και Κέολγουλφ αναφέρονται ότι κατάγονται από έναν άγνωστο αδελφό του Πέντα και του Εόβα τον Κενβάλ, στην πραγματικότητα όμως ήταν γαμπρός και όχι αδελφός τους.[16]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 p15038.htm#i150371. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Bede, Ecclesiastical History of the English People, Book III, chapter 7.
- ↑ Kirby, D.P., The Earliest English Kings, pp. 51ff.; Yorke, B., Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England, pp. 131ff.
- ↑ Hills, C., (2003) Origins of the English, Duckworth. p. 105: "Records of the West Saxon dynasties survive in versions which have been subject to later manipulation, which may make it all the more significant that some of the founding 'Saxon' fathers have British names: Cerdic, Ceawlin, Cenwalh."
- ↑ Bede, III, 7.
- ↑ For these relationships see Bede, Historia Ecclesiastica III.7.
- ↑ Kirby, p. 51; Yorke, p. 136.
- ↑ Yorke, p. 136.
- ↑ Kirby, pp. 115–116; Yorke, pp. 105 & 136.
- ↑ Barry Cunliffe, Wessex to A.D. 1000 (The Longman Regional History of England), p. 297; Yorke, pp.136–137
- ↑ Kirby, pp. 49 & 119; Yorke, pp. 143–145. Cenberht died in the same year as Cuthred son of Cwichelm, circa 661 according to the Anglo-Saxon Chronicle.
- ↑ Kirby, p. 59.
- ↑ Kirby, p. 52.
- ↑ Barbara Yorke, Cenwalh, Oxford Online Dictionary of National Biography, 2004
- ↑ Kirby, p. 53.
- ↑ Williams, Ann, Kingship and Government in Pre-Conquest England, p. 29.
Πηγές Επεξεργασία
- Barbara Yorke, Cenwalh, Oxford Online Dictionary of National Biography, 2004
- Barry Cunliffe, Wessex to A.D. 1000 (The Longman Regional History of England), p. 297; Yorke,
- Bede, Ecclesiastical History of the English People, Book III, chapter 7.
- Hills, C., (2003) Origins of the English, Duckworth
- Kirby, D.P., The Earliest English Kings, pp. 51ff.; Yorke, B., Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England
- Williams, Ann, Kingship and Government in Pre-Conquest England
