Βικιπαίδεια

Κερασίτσα Αρκαδίας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 37°27′05″N 22°24′32″E / 37.451457°N 22.408990°E / 37.451457; 22.408990

Η Κερασίτσα είναι οικισμός του νομού Αρκαδίας της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011 ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 317 μόνιμους κατοίκους,[2] οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τις αγροτικές εργασίες και με το εμπόριο.[3]

Κερασίτσα Αρκαδίας
Η πλατεία Γρηγορίου Λαμπράκη
Κερασίτσα Αρκαδίας is located in Greece
Κερασίτσα Αρκαδίας
Κερασίτσα Αρκαδίας
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
ΔήμοςΤρίπολης, Δημοτική Κοινότητα Κερασίτσης Αρκαδίας
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΑρκαδίας
Υψόμετρο691 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος285
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας220 12
Τηλ. κωδικός271
δεδομένα

Τοποθεσία Επεξεργασία

Η Κερασίτσα είναι κτισμένη στον κάμπο της Τεγέας σε υψόμετρο 691 μέτρων και βρίσκεται 10 χλμ νότια από την, πρωτεύουσα του νομού, Τρίπολη.[3] Γεωγραφικά βρίσκεται εντός των ορίων της αρχαίας Τεγέας. Επιπλέον υποστηρίζεται πως στην περιοχή του σημερινού χωριού βρισκόταν η πηγή Λευκώνιο, την οποία αναφέρει ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας.[4]

Γενικά και ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία

Το χωριό καταγράφεται το 1700 από τις βενετικές αρχές της Πελοποννήσου με 17 οικογένειες και 71 κατοίκους.[5] Κατά τη διάρκεια της ύστερης Τουρκοκρατίας η Κερασίτσα ήταν γνωστή ως βοσκότοπος για τα κοπάδια Οθωμανών αγάδων. Άνδρες της Κερασίτσας συνδέθηκαν από το 1770 μέχρι το 1786 με τη δράση του κλέφτη Μάντζαρη από το γειτονικό Πιαλί[6] και αργότερα, ένοπλοι του χωριού συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση.[7] Μετά την ανεξαρτησία πολλές οικογένειες εγκαταστάθηκαν στους Καλλιανούς της ορεινής Κορινθίας.[8]

Το 1851, σύμφωνα με τη στατιστική που είχε στη διάθεσή του ο Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, ο πληθυσμός της ανερχόταν στους 321 κατοίκους (69 οικογένειες), οι οποίοι ασχολούνταν με τη γεωργία.[9] Τα επόμενα χρόνια, παρά τη γειτνίασή της με την Τρίπολη, η Κερασίτσα βρισκόταν σε απομόνωση μέχρι το 1888, έτος κατά το οποίο ξεκίνησε η κατασκευή του δρόμου Τριπόλεως - Σπάρτης που έδωσε ώθηση στην κοινωνική και οικονομική ζωή του χωριού. Την ίδια χρονική περίοδο (συγκεκριμένα το 1887) το χωριό απέκτησε δημοτικό σχολείο.[10] Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού παρατηρήθηκε σημαντικό μεταναστευτικό ρεύμα προς τις ΗΠΑ.[11]

Στις πολεμικές συγκρούσεις της Μικρασιατικής Εκστρατείας σκοτώθηκαν πέντε στρατιώτες προερχόμενοι από την Κερασίτσα.[12] Το 1928 το χωριό διέθετε πληθυσμό 545 κατοίκων και δημοτικό σχολείο,[13] ενώ στις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε 558 κατοίκους.[14] Κατά τον Πόλεμο του 1940-1941 και την Κατοχή που ακολούθησε έχασαν τις ζωές τους 9 κάτοικοι της Κερασίτσας.[12]

Το 1998 η Κερασίτσα κηρύχθηκε (από κοινού με άλλα χωριά της ευρύτερης περιοχής) ως παραδοσιακός οικισμός.[15]

Διοικητικά, το 1835 προσαρτήθηκε στον δήμο Τεγέας όπου παρέμεινε μέχρι το 1914[16], όταν κηρύχτηκε έδρα κοινότητας της επαρχίας Μαντινείας. Το 1997 υπήχθη στον καποδιστριακό δήμο Τεγέας, ενώ από το 2011 υπάγεται στον δήμο Τρίπολης.[2] Εκκλησιαστικά ανήκει στη μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας. Ο κεντρικός ναός του χωριού, κτισμένος σε σχέδια του Αναστασίου Ορλάνδου[17], είναι αφιερωμένος στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και διαθέτει αγιογραφίες του Φώτη Κόντογλου.[18]

Στην Κερασίτσα γεννήθηκαν οι πολιτικοί Γρηγόρης Λαμπράκης και Θεόδωρος Λαμπράκης (αδελφός του προηγούμενου) και ο ποιητής Μήτσος Κατσίνης (1918 - 2000).[19][20]

Απογραφές πληθυσμού Επεξεργασία

Απογραφή 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 545[13] 558[14] 489[14] 443[14] 345[14] 324[14] 316[14] 312[16] 317[2]

Εικόνες Επεξεργασία

  •  
    Άποψη της Κερασίτσας και της ευρύτερης περιοχής της.
  •  
    Δρόμος του χωριού.
  •  
    Ο πολυχώρος μνήμης και μελέτης «Γρηγόρης Λαμπράκης».
  •  
    Πέτρινο σπίτι του χωριού.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Κερασίτσα (η) Δήμου Τρίπολης Τοπική Κοινότητα Κερασίτσης. Αρκαδία – Πελοπόννησος». dhmos.gr. Δήμοι, πόλεις και χωριά Ελλάδας. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  3. ↑ 3,0 3,1 «Κερασίτσα». arcadia.ceid.upatras.gr. University of Patras - The Arcadia Project and Portal. 13 Ιουλίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2016. 
  4. ↑ Γεωργία Δάλκου, Τεγέα η αειθαλής, Κοινωφελές Ίδρυμα Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλος-Βιοχάλκο, Τρίπολη 2022, τόμος Α΄, σελ. 64.
  5. ↑ Δάλκου, 2022, Α΄, σελ. 158-159.
  6. ↑ Νικολάου Δ. Μωραΐτη, Ιστορία της Τεγέας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς. της Αρκαδίας γενικώς, της αρχαίας Τεγέας, των μεσαιωνικών Νυκλίου και Μουχλίου, των νεωτέρων Τριπολιτσάς και Τεγέας, Νέα Ελληνική Ηώς, Εν Αθήναις 1932, σελ. 533.
  7. ↑ Δάλκου, 2022, Α΄, σελ. 218-220.
  8. ↑ Αρχείον Κορινθιακών Μελετών, τόμος 1ος, Ένωσις Κορινθίων, 1971, σελ. 415.
  9. ↑ Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά. ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 714 - 715.
  10. ↑ Μωραΐτη, 1932, σελ. 526.
  11. ↑ Γεωργία Δάλκου, Τεγέα η αειθαλής, Κοινωφελές Ίδρυμα Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλος-Βιοχάλκο, Τρίπολη 2022, τόμος Β΄, σελ. 80.
  12. ↑ 12,0 12,1 Δάλκου, 2022, Β΄, σελ. 71.
  13. ↑ 13,0 13,1 Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, έκδοσις πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., Αθήναι, τόμος 14ος, σελ. 526.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 Μιχαήλ Σταματελάτος; Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001, σελ. 340.
  15. ↑ Αλεξάνδρα Λάππα, Διαχείριση πολιτισμικής κληρονομιάς: η περίπτωση των μεταβυζαντινών και νεότερων κοσμικών μνημείων στην Αρκαδία, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2016, σελ. 260.
  16. ↑ 16,0 16,1 «Κερασίτσα». settlements-tripolis.gr. Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών - Οι οικισμοί της Τρίπολης. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2024. 
  17. ↑ Δάλκου, 2022, Α΄, σελ. 120.
  18. ↑ Δάλκου, 2022, Β΄, σελ. 84.
  19. ↑ Ειρήνη Σαββίδου, Τα πουλιά στην ελληνική ποίηση. Από τον Όμηρο μέχρι σήμερα, εκδόσεις Κρήνη, Αθήνα, 1991, σελ. 509.
  20. ↑ Γιαννικόπουλος, Ηλίας. «Η Συμβολή των Αρκάδων στη Νεοελληνική Ποίηση». arcadians.gr. Αρκάδες εσμέν. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2016. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κερασίτσα_Αρκαδίας&oldid=10455781"