Βικιπαίδεια

Κεφτριαξόνη

Η κεφτριαξόνη, που πωλείται με την επωνυμία Rocephin, είναι αντιβιοτικό τύπου κεφαλοσπορίνης που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ορισμένων βακτηριακών λοιμώξεων. Αυτές περιλαμβάνουν λοιμώξεις του μέσου ωτός, ενδοκαρδίτιδα, μηνιγγίτιδα, πνευμονία, λοιμώξεις οστών και αρθρώσεων, ενδοκοιλιακές λοιμώξεις, δερματικές λοιμώξεις, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, γονόρροια και πυελική φλεγμονώδη νόσο. Χρησιμοποιείται επίσης μερικές φορές πριν από τη χειρουργική επέμβαση και μετά από μια πληγή δαγκώματος για να προσπαθήσει να αποτρέψει τη μόλυνση.[2] Η κεφτριαξόνη μπορεί να χορηγηθεί με ένεση σε φλέβα ή σε μυ.[2]

Κεφτριαξόνη
Ονομασία IUPAC
(6R,7R)-7-{[(2Z)-2-(2-amino-1,3-thiazol-4-yl)->2-(methoxyimino)acetyl]amino}-3-{[(2-methyl-5,6-dioxo-1,2,5,6-tetrahydro-1,2,4-triazin-3-yl)thio]methyl}-8-oxo-5-thia-1-azabicyclo[4.2.0]oct-2-ene-2-carboxylic acid
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςRocephin, Epicephin, Wintriaxone, άλλες
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa685032
Δεδομένα άδειας
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: B1 [1]
  • US: B (Χωρίς κίνδυνο σε μελέτες σε μη-ανθρώπους) [1]
Οδοί
χορήγησης		ενδοφλεβίως, ενδομυϊκά
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότηταn/a
ΜεταβολισμόςΑμελητέος
Βιολογικός χρόνος ημιζωής5,8–8,7 ώρες
Απέκκριση33–67% νεφρά, 35–45% χολή
Κωδικοί
Αριθμός CAS73384-59-5 YesY
Κωδικός ATCJ01DD04
PubChemCID 5479530
IUPHAR/BPS5326
DrugBankDB01212 YesY
ChemSpider4586394 YesY
UNII75J73V1629 YesY
KEGGD07659 YesY
ChEBICHEBI:29007 YesY
ChEMBLCHEMBL161 YesY
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC18H18N8O7S3
Μοριακή μάζα554,57 g·mol−1
  (verify)

Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν πόνο στο σημείο της ένεσης και αλλεργικές αντιδράσεις.[2] Άλλες πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν διάρροια που σχετίζεται με το C. difficile, αιμολυτική αναιμία, νόσο της χοληδόχου κύστης και επιληπτικές κρίσεις. Δεν συνιστάται σε εκείνους που είχαν αναφυλαξία στην πενικιλίνη, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε εκείνους που είχαν ήπιες αντιδράσεις.[2] Η ενδοφλέβια μορφή δεν πρέπει να χορηγείται με ενδοφλέβιο ασβέστιο. Υπάρχουν προσωρινές ενδείξεις ότι η κεφτριαξόνη είναι σχετικά ασφαλής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Είναι μια κεφαλοσπορίνη τρίτης γενιάς που δρα αποτρέποντας την κατασκευή του κυτταρικού τοιχώματος των βακτηρίων.[2]

Η κεφτριαξόνη κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1978 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση το 1982.[3] Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[4] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο.[2]

Ιατρική χρήση Επεξεργασία

Η κεφτριαξόνη και άλλα αντιβιοτικά τρίτης γενιάς χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία οργανισμών που τείνουν να είναι ανθεκτικοί σε πολλά άλλα αντιβιοτικά.[5] Λόγω της εμφάνισης αντοχής, η κεφτριαξόνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για τη θεραπεία λοιμώξεων από Enterobacter. Πριν χρησιμοποιήσετε την κεφτριαξόνη, είναι σημαντικό να προσδιορίσετε την ευαισθησία των βακτηρίων.[6] Στην περίπτωση σήψης, μπορεί να ξεκινήσει ως εμπειρική θεραπεία πριν από τον προσδιορισμό ευαισθησίας.

Οι ιατρικές χρήσεις περιλαμβάνουν:[6]

Η κεφτριαξόνη είναι επίσης φάρμακο επιλογής για τη θεραπεία της βακτηριακής μηνιγγίτιδας που προκαλείται από πνευμονιόκοκκους, μηνιγγιτιδόκοκκους, Haemophilus influenzae και "ευαίσθητα αρνητικά κατά γραμ εντεροβακτήρια, αλλά όχι Listeria monocytogenes."[7]

Σε συνδυασμό με δοξυκυκλίνη ή αζιθρομυκίνη, η κεφτριαξόνη συνιστάται από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών (CDC) για τη θεραπεία της γονόρροιας. Από μόνο τη, δεν συνιστάται λόγω της δυνατότητας ανάπτυξης αντίστασης.[8]

Διαθέσιμες φόρμες Επεξεργασία

Η κεφτριαξόνη διατίθεται για χορήγηση μέσω της ενδομυϊκής ή της ενδοφλέβιας οδού.[6] Τα αραιωτικά που περιέχουν ασβέστιο δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ανασύσταση της κεφτριαξόνης και δεν πρέπει να χορηγούνται σε ενδοφλέβιες γραμμές που περιέχουν άλλα διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο, καθώς μπορεί να σχηματιστεί ένα ίζημα κεφτριαξόνης-ασβεστίου.

Συγκεκριμένοι πληθυσμοί Επεξεργασία

Η κεφτριαξόνη εντάσσεται στην κατηγορία εγκυμοσύνης Β.[6] Δεν έχει παρατηρηθεί ότι προκαλεί γενετικές ανωμαλίες σε μελέτες σε ζώα, αλλά υπάρχει έλλειψη ελεγχόμενων μελετών σε έγκυες γυναίκες.

Τα νεογνά με υπερχολερυθριναιμία αντενδείκνυνται να λάβουν κεφτριαξόνη.[6] Μπορεί να ανταγωνιστεί τη χολερυθρίνη και να την αντικαταστήσει από τη δέσμευση στη λευκωματίνη, αυξάνοντας τον κίνδυνο εγκεφαλοπάθειας της χολερυθρίνης.

Σύμφωνα με το ένθετο του πακέτου, οι κλινικές μελέτες δεν έδειξαν διαφορές στην αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της κεφτριαξόνης στη γηριατρική σε σύγκριση με τους νεότερους ασθενείς, αλλά «δεν μπορεί να αποκλειστεί η μεγαλύτερη ευαισθησία ορισμένων ηλικιωμένων ατόμων».[6]

Παρενέργειες Επεξεργασία

Αν και είναι γενικά καλά ανεκτή, οι πιο συχνές παρενέργειες που σχετίζονται με την κεφτριαξόνη είναι αλλαγές στον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων, τοπικές αντιδράσεις στο σημείο χορήγησης, εξάνθημα και διάρροια.[9]

Επίπτωση παρενεργειών μεγαλύτερη από 1%:

Μερικές λιγότερο συχνά αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες (συχνότητα <1%) περιλαμβάνουν φλεβίτιδα, κνησμό, πυρετό, ρίγη, ναυτία, έμετο, αυξήση χολερυθρίνης, αύξηση κρεατινίνης, κεφαλαλγία και ζάλη.[9]

Η κεφτριαξόνη μπορεί να καθιζάνει στη χολή, προκαλώντας λάσπη χοληδόχου, ψευδολιθίαση και χολόλιθους, ειδικά στα παιδιά. Η υποπροθρομβιναιμία και η αιμορραγία είναι συγκεκριμένες παρενέργειες. Αναφέρεται αιμόλυση.[10][11][12] Έχει επίσης αναφερθεί ότι προκαλεί νεφρική ανεπάρκεια στα παιδιά.[13] Όπως και άλλα αντιβιοτικά, η χρήση κεφτριαξόνης μπορεί να οδηγήσει σε διάρροια που <i id="mw4w">σχετίζεται</i> με το <i id="mw4w">Clostridium difficile, που</i> κυμαίνεται από ήπια διάρροια έως θανατηφόρα κολίτιδα.[9]

Αντενδείξεις Επεξεργασία

Η κεφτριαξόνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε άτομα με αλλεργία στην κεφτριαξόνη ή σε οποιοδήποτε συστατικό του σκευάσματος. Αν και υπάρχει αμελητέα διασταυρούμενη αντιδραστικότητα μεταξύ πενικιλλίνης και κεφαλοσπορινών τρίτης γενιάς,[7][14] θα πρέπει να χρησιμοποιείται ακόμη προσοχή κατά τη χρήση κεφτριαξόνης σε ασθενείς με ευαισθησία στην πενικιλλίνη.[9] Προσοχή πρέπει να δίνεται σε άτομα που είχαν προηγουμένως σοβαρές αλλεργίες στην πενικιλίνη. Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε νεογνά με ίκτερο, ιδιαίτερα σε άτομα που είναι πρόωρα επειδή η κεφτριαξόνη αναφέρεται ότι εκτοπίζει τη χολερυθρίνη από τις θέσεις σύνδεσης λευκωματίνης, προκαλώντας δυνητικά εγκεφαλοπάθεια της χολερυθρίνης. Η ταυτόχρονη χρήση με ενδοφλέβια διαλύματα / προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο σε νεογνά (≤28 ημέρες) αντενδείκνυται[15] ακόμη και αν χορηγείται μέσω διαφορετικών γραμμών έγχυσης λόγω σπάνιων θανατηφόρων περιπτώσεων καθίζησης ασβεστίου-κεφτριαξόνης στους νεογνικούς πνεύμονες και νεφρά.[16]

Μηχανισμός δράσης Επεξεργασία

Η κεφτριαξόνη είναι ένα αντιβιοτικό τρίτης γενιάς από την οικογένεια αντιβιοτικών κεφαλοσπορίνης.[5] Είναι στην οικογένεια των αντιβιοτικών της β-λακτάμης. Η κεφτριαξόνη αναστέλλει επιλεκτικά και ανεπανόρθωτα τη σύνθεση των βακτηριακών κυτταρικών τοιχωμάτων μέσω δέσμευσης σε τρανσπεπτιδάσες, που ονομάζονται επίσης τρανσαμιδάσες, οι οποίες είναι πρωτεΐνες δέσμευσης πενικιλλίνης (PBPs) που καταλύουν τη διασταύρωση των πεπτιδογλυκανών πολυμερών που σχηματίζουν το βακτηριακό κυτταρικό τοίχωμα.[17] Το κυτταρικό τοίχωμα πεπτιδογλυκάνης αποτελείται από μονάδες πενταπεπτιδίου που συνδέονται με ραχοκοκαλιά πολυσακχαρίτη με εναλλασσόμενες μονάδες Ν-ακετυλογλυκοζαμίνης και Ν-ακετυλολουραμικού οξέος.[18][19] Τα PBPs δρουν σε ένα τερματικό τμήμα D-αλανυλ-ϋ-αλανίνης σε μια μονάδα πενταπεπτιδίου και καταλύουν το σχηματισμό ενός πεπτιδικού δεσμού μεταξύ της προτελευταίας D-αλανίνης και μιας μονάδας γλυκίνης σε ένα γειτονικό κλώνο πεπτιδογλυκάνης, απελευθερώνοντας την τερματική μονάδα D-αλανίνης. Η δομή της κεφτριαξόνης μιμείται το τμήμα D-αλανυλ-ϋ-αλανίνης και η PBP προσβάλλει τον δακτύλιο βήτα-λακτάμης στην κεφτριαξόνη σαν να ήταν το κανονικό υπόστρωμα D-αλανυλο-ϋ-αλανίνης. Η διασυνδετική δραστηριότητα της πεπτιδογλυκάνης διασυνδέσεως δραστικότητα του PBPs είναι ένας μηχανισμός κατασκευής και επισκευής που κανονικά συμβάλλει στη διατήρηση της ακεραιότητας του βακτηριακού κυτταρικού τοιχώματος, έτσι ώστε η αναστολή των PBPs οδηγεί σε βλάβες και καταστροφή του κυτταρικού τοιχώματος και τελικά στην κυτταρική λύση.

Φαρμακοκινητική Επεξεργασία

Απορρόφηση: Η κεφτριαξόνη μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλεβίως και ενδομυϊκά και το φάρμακο απορροφάται πλήρως.[6][20] Δεν είναι διαθέσιμη από το στόμα.[21][22]

Κατανομή: Η κεφτριαξόνη διαπερνά καλά τους ιστούς και τα σωματικά υγρά, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφαλονωτιαίου υγρού για τη θεραπεία λοιμώξεων του κεντρικού νευρικού συστήματος.[6][23] Ο μέσος όγκος κατανομής σε ενήλικες είναι 5,8–13,5 λίτρα.

Μεταβολισμός: Το 33-67% της κεφτριαξόνης απεκκρίνεται νεφρικά ως αμετάβλητο φάρμακο, αλλά δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης στη νεφρική δυσλειτουργία με δόσεις έως 2 γραμμάρια την ημέρα.[6] Τα υπόλοιπα απεκκρίνονται στη χολή ως αδρανείς ενώσεις από το μεταβολισμό της ηπατικής και της εντερικής χλωρίδας.[24][25]

Αποβολή: Ο μέσος χρόνος ημιζωής σε υγιείς ενήλικες είναι 5,8-8,7 ώρες.[6] Σε άτομα με νεφρική δυσλειτουργία, ο μέσος χρόνος ημίσειας ζωής αποβολής αυξάνεται σε 11,4-15,7 ώρες.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 «Ceftriaxone (Rocephin) Use During Pregnancy». Drugs.com. 12 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Ceftriaxone Sodium Monograph for Professionals». Drugs.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2016. 
  3. ↑ Fischer, Jnos· Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery. John Wiley & Sons. σελ. 495. ISBN 9783527607495. 
  4. ↑ World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Katzung, Bertram· Masters, Susan (2012). Basic and Clinical Pharmacology. McGraw-Hill. σελίδες 797–801. ISBN 978-0-07-176402-5. 
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 «Ceftriaxone- ceftriaxone sodium injection, powder, for solution». DailyMed. 31 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Katzung, Bertram (2009). Basic and Clinical Pharmacology, Eleventh Edition. New York: McGraw-Hill. σελίδες 783–784. ISBN 978-0-07-160405-5. 
  8. ↑ Centers for Disease Control Prevention (CDC) (August 2012). «Update to CDC's Sexually transmitted diseases treatment guidelines, 2010: oral cephalosporins no longer a recommended treatment for gonococcal infections». MMWR. Morbidity and Mortality Weekly Report 61 (31): 590–4. PMID 22874837. https://www.cdc.gov/mmwr/pdf/wk/mm6131.pdf. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 «Rocephin Prescribing Information» (PDF). Roche. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2015. 
  10. ↑ «Pathogenesis of ceftriaxone-associated biliary sludge. In vitro studies of calcium-ceftriaxone binding and solubility». Gastroenterology 99 (6): 1772–8. December 1990. doi:10.1016/0016-5085(90)90486-K. PMID 2227290. https://archive.org/details/sim_gastroenterology_1990-12_99_6/page/1772. 
  11. ↑ «Ceftriaxone induced immune hemolytic anemia with disseminated intravascular coagulation». Indian Journal of Critical Care Medicine 17 (6): 394–5. November 2013. doi:10.4103/0972-5229.123465. PMID 24501497. 
  12. ↑ «Ceftriaxone-induced hemolysis». Indian Journal of Pharmacology 45 (5): 530–1. Sep–Oct 2013. doi:10.4103/0253-7613.117758. PMID 24130395. 
  13. ↑ «Ceftriaxone and acute renal failure in children». Pediatrics 133 (4): e917-22. April 2014. doi:10.1542/peds.2013-2103. PMID 24664092. 
  14. ↑ «The Use of Cephalosporins in Penicillin-allergic Patients». www.medscape.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2015. 
  15. ↑ «FDA Updates warning on Ceftriaxone-Calcium injection». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2009. 
  16. ↑ «Intravenous ceftriaxone and calcium in the neonate: assessing the risk for cardiopulmonary adverse events». Pediatrics 123 (4): e609-13. April 2009. doi:10.1542/peds.2008-3080. PMID 19289450. 
  17. ↑ Lemke, Thomas L., επιμ. (2013). Foye's Principles of Medicinal Chemistry (Seventh έκδοση). Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins. σελίδες 1093–1094, 1099–1100. ISBN 9781609133450. 
  18. ↑ «Formation of the glycan chains in the synthesis of bacterial peptidoglycan». Glycobiology 11 (3): 25R–36R. March 2001. doi:10.1093/glycob/11.3.25r. PMID 11320055. 
  19. ↑ «Bacterial cell wall synthesis: new insights from localization studies». Microbiology and Molecular Biology Reviews 69 (4): 585–607. December 2005. doi:10.1128/MMBR.69.4.585-607.2005. PMID 16339737. PMC 1306805. https://archive.org/details/sim_microbiology-and-molecular-biology-reviews_2005-12_69_4/page/585. 
  20. ↑ «Pharmacokinetic profile of ceftriaxone in man». The American Journal of Medicine 77 (4C): 17–25. October 1984. PMID 6093513. 
  21. ↑ Red Book: Pharmacy's Fundamental Reference (114th έκδοση). PDR Network, LLC. 2010. ISBN 9781563637513. 
  22. ↑ «DailyMed – Search Results for ceftriaxone». dailymed.nlm.nih.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2015. 
  23. ↑ «Penetration of drugs through the blood-cerebrospinal fluid/blood-brain barrier for treatment of central nervous system infections». Clinical Microbiology Reviews 23 (4): 858–83. October 2010. doi:10.1128/CMR.00007-10. PMID 20930076. 
  24. ↑ «Clinical pharmacokinetics of the third generation cephalosporins». Clinical Pharmacokinetics 10 (2): 101–43. 1985-04-01. doi:10.2165/00003088-198510020-00001. PMID 3888488. 
  25. ↑ Wilkins, Lippincott Williams & (7 Μαρτίου 2012). Nursing Pharmacology Made Incredibly Easy!. Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 496. ISBN 9781451146240. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κεφτριαξόνη&oldid=10303133"