Βικιπαίδεια

Κονσταντίν Ντανίλ

Σέρβος ζωγράφος

Ο Κονσταντίν Ντανίλ (σερβικά κυριλλικά: Константин Данил‎‎, 1798-1873) ήταν Σέρβος ζωγράφος του 19ου αιώνα. Είναι πιο γνωστός για τα πορτρέτα και τη θρησκευτική ζωγραφική του. Ο Ντανίλ θεωρείται ο σημαντικότερος Σέρβος ζωγράφος της Μπίντερμαϊερ[5] (μια χρονική περίοδος στην Κεντρική Ευρώπη μεταξύ 1815 και 1848 κατά τη διάρκεια της οποίας η μεσαία τάξη μεγάλωσε σε αριθμό και οι τέχνες έκαναν έκκληση σε κοινές ευαισθησίες).[6][7]

Κονσταντίν Ντανίλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1793 ή 1798[1]
Λούγκοζ
Θάνατος25  Μαΐου 1873[2]
Ζρένιανιν
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚροατικά[3][4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Σύμφωνα με τον Φίληξ Κάνιτζ, γεννήθηκε σε μια σερβική οικογένεια ως Ντανίλο Πετρόβιτς.[8] Άλλες πηγές δηλώνουν ότι η καταγωγή και η γενέτειρά του είναι ασαφής.[9] Γεννήθηκε είτε στο Λούγκοτζ είτε στην Έτσκα.[10] Στην ηλικία των δεκατριών, έφυγε από το Λούγκοτζ για την Τιμισοάρα, ​​όπου πραγματοποίησε ένα σχέδιο που εξασφάλισε την είσοδό του στη Σχολή του Αρσενίτζε Τεοντορόβιτς.[11] Ο Τεοντορόβιτς ήταν διευθυντής μιας σχολής ζωγραφικής, και μέσω αυτού επηρεάστηκε μια ολόκληρη νέα γενιά νεότερων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων μερικών που τον ανταγωνίστηκαν. Ένας από αυτούς ήταν ο Κονσταντίν Ντανίλ. Εκεί ο Κονσταντίν Ντανίλ μελέτησε για αρκετά χρόνια και παρήγαγε, μεταξύ άλλων έργων, μια εικόνα του Αγίου Σάββα που προσέλκυσε μεγάλη προσοχή. Ο Σέρβος δάσκαλος έδωσε κάθε ενθάρρυνση στον νεαρό Κονσταντίν Ντανίλ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Οι καλλιτέχνες είχαν ήδη αρχίσει να καλούν τον Κονσταντίν Ντανίλ Γκριγκορόβιτς, ο οποίος σχεδίαζε διαρκώς κάθε είδους αντικείμενα στην τέχνη και στη φύση, με το όνομα του πατέρα του, Ντανίλ.[12] Ο Κονσταντίν Ντανίλ μέχρι στιγμής είχε αποκτήσει τόση γνώση της τεχνικής ζωγραφικής που οι δημιουργίες του ήταν σχεδόν διακριτές από τις δημιουργίες του Τεοντορόβιτς.

Στην ηλικία των δεκαεπτά, έφυγε από τον Τεοντορόβιτς και πήγε στο ατελιέ ενός από τους τρεις Βιεννέζους ακαδημαϊκούς και στη συνέχεια εργαζόταν στη Τιμισοάρα. Ο Ντανίλ πήρε επίσης μαθήματα από πλανόδιους ζωγράφους και στη συνέχεια εισήλθε ως φοιτητής στην Ακαδημία Τεχνών στη Βιέννη και στο Μόναχο. Ήταν στη Βιέννη και στο Μόναχο, όπου επηρεάστηκε για λίγο από τα έργα των κλασικών γερμανών ζωγράφων Άσμους Τζέικομπ Κάρστενς, Γιοακίμ Κρίστιαν Ράινχαρτ, Πίτερ Φέντι, Τζόζεφ Άντον Κοχ, Γκότλιμπ Σικ και Μποναβεντούρα Τζενέλι. Ταξίδεψε και ζωγράφισε σε ολόκληρο το Βανάτο και τη Ερντέλτζ (σημερινή Τρανσυλβανία). Ο Ντανίλ είχε δοκιμάσει την ικανότητά του σε κάθε είδος, όπως πορτραίτα, τοπίο, ζωγραφική λουλουδιών, σκηνές της σύγχρονης ζωής. Από το Μόναχο, ο Ντανίλ επέστρεψε στη Βέλικι Μπέτσκερεκ (σύγχρονη Ζρένιανιν), όπου επανέλαβε το ύφος του Τεοντορόβιτς, και λίγο αργότερα η Βέλικι Μπέτσκερεκ έγινε η πόλη μόνιμης κατοικίας του.[9]

Παντρεύτηκε τη Γερμανίδα ευγενή Σοφία Ντελί το 1827.[13] Ο Ντανίλ ζωγράφισε τον τοπικό ευγενή Καρακσόνι, και όταν ο Καρακσόνι έγινε αντιβασιλέας του Βανάτου, η δημοτικότητα του Ντανίλ αυξήθηκε.[14]

Έχοντας περάσει πολύ χρόνο στα στρατιωτικά σύνορα, και έχοντας υπάρξει μαζί με τα αυστριακά στρατεύματα σε πραγματικό πόλεμο, ανέλαβε να ζωγραφίσει τους στρατιωτικούς στα σύνορα, αξιωματικούς και συνοριακούς. Ταυτόχρονα, δημιούργησε μια σειρά σχεδίων της ιστορίας της Παλαιάς Διαθήκης.

Από το 1834 έως το 1873 ο Ντανίλ έριξε τον εαυτό του στην Μπίντερμαϊερ και στην ιερή ζωγραφική της Ναζαρηνής Σχολής που βασίστηκε στη Σχολή της Βιέννης[15] και έγινε ένας από τους περιφερειακούς ηγέτες της. Δούλεψε στο δικό του ατελιέ στην οδό Τσαρ Ντουτσάν 37 στη Βέλικι Μπέτσκερεκ,[16] όπου μαθήτευσαν αρκετοί Σέρβοι καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένου του ποιητή-ζωγράφου Ντούρα Τζακσίκ και του καλλιτέχνη Λαζάρ Νικόλιτς, ο οποίος έγραψε μια βιογραφία του δασκάλου του.[16][17]

Ο Ντανίλ ήταν Σέρβος Ορθόδοξος Χριστιανός.[9] Το 1872, η σύζυγός του, η Σοφία Ντέλι, πέθανε, και ένα χρόνο αργότερα (1873), ο Ντανίλ πέθανε στη Βέλικι Μπέτσκερεκ (Ζρένιανιν) στις 13 Μαΐου.[13]

Έργο Επεξεργασία

 
Γιουγκοσλαβικό γραμματόσημο που δείχνει τον Πάβελ Γιαγκόντιτς, με την επιγραφή "Κονσταντίν Ντανίλ" (1802-1873), από τη σειρά "Γιουγκοσλαβικά πορτρέτα".

Οι κυριότερες εικόνες του είναι η Μαντόνα, το Πορτραίτο Αρσενικού, η Νεκρή Ζωή, ο Στάνκι Ντέλι (ο πεθερός του), ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, η κα Βέγκλινγκ, η κα Τετεσί και πιο γνωστά έργα από όλα, τα Στρατηγός Στεβάν Κνιτσάνιν και Πορτρέτο της Μαρίας (1872). Τα πορτρέτα της συζύγου του Σοφία Ντέλι (1840), Πέταρ Τζάγκοντι και Μία Κυρία με Έναν Σταυρό είναι από τα καλύτερα επιτεύγματά του σε αυτήν την κλάση.[18] Ο Ντανίλ ζωγράφισε διάφορα πορτρέτα της πλούσιας οικογένειας Γιάγκοντιτς.[19]

Το πορτρέτο του καπετάνιου Κλτζουνόβιτς και της συζύγου του εντυπωσίασε έναν Σέρβο Ορθόδοξο ιερέα με το όνομα Αρσένοβιτς, ο οποίος επέλεξε τον Ντανίλ για να διακοσμήσει τους τοίχους, τον τρούλο και το τέμπλο μιας νέας Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Πάντσεβο με μορφές αγίων. Με την ολοκλήρωση της δουλειάς του το 1833 ο Ντανίλ έλαβε τιμητήριο 4.000 ασημένιων φλωρινιών.[19] Οι εικόνες που ζωγράφισε ο Ντανίλ μπορούν επίσης να βρεθούν στις Τιμισοάρα, Ούζντιν, Ντόμπρικα και Τζάρκοβακ.[20][21][22]

Δημόσιες συλλογές Επεξεργασία

Το έργο του βρίσκεται στις ακόλουθες δημόσιες συλλογές:

Κληρονομιά Επεξεργασία

Ο Ντανίλ έχει μείνει στην ιστορία ως «αφέντης τεχνικής» και τα πορτρέτα του αποκαλύπτουν μια εξαιρετική μελέτη για τους χαρακτήρες των θεμάτων του.[23] Ωστόσο, για αρκετό καιρό μετά το θάνατό του το όνομά του ξεχάστηκε σχεδόν από το κοινό, και μόνο τον 20ο αιώνα του παραχωρήθηκε η θέση μεταξύ των δασκάλων της σύγχρονης Σερβικής Σχολής.

Βάσει του πρώτου έργου τέχνης του στην Τεμισοάρα, ο Κονσταντίν Ντάνιλ διεκδικείται επίσης από τρία άλλα έθνη, τη Ρουμανία, την Αυστρία και την Ουγγαρία.[24]

Συμπεριλαμβάνεται στους 100 πιο εξέχοντες Σέρβους.[25]

Γκαλερί Επεξεργασία

  •  
    Προσωπογραφία του Πάβελ Κόνγκλεκα, 1832-1834
  •  
    Προσωπογραφία της Μαντάμ Τοτοσί,1835-1840
  •  
    Προσωπογραφία της συζύγου του Σογία Ντελί
  •  
    Προσωπογραφία της κυρίας Βέγκλινγκ
  •  
    Ντανίλ Γιαγκόντιτς, 1873
  •  
    Άντρας με Λευκά Γάντια, 1873

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Σλοβακικά, Τσεχικά, Αγγλικά) Web umenia. www.webumenia.sk/autor/1900. Ανακτήθηκε στις 16  Απριλίου 2022.
  2. ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00046564. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  3. ↑ plus.si.cobiss.net/opac7/conor/98795363.
  4. ↑ CONOR.SI. 98795363.
  5. ↑ Smith, Roberta (2006-12-01). «Crisp, Clean and Modern, Before Its Time» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2006/12/01/arts/design/01bied.html. Ανακτήθηκε στις 2021-04-07. 
  6. ↑ «Бидермајер». www.galerijamaticesrpske.rs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2020. 
  7. ↑ Поповић, Александра· Арђелан, Золтан (2019). Војвођански мозаик, цртице из културе националних заједница Војводине (PDF). Нови Сад: Покрајински секретаријат за образовање, прописе , управу и националне мањине – националне заједнице. 
  8. ↑ Kanitz, Felix Philipp (2007). Srbija: zemlja i stanovništvo od rimskog doba do kraja XIX veka (1. izd έκδοση). Beograd: Logos art. ISBN 978-86-7360-062-8. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Ђукић, Ђуро. «У потрази за гробом сликара». Politika Online. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  10. ↑ «Pancevac Online». www.pancevac-online.rs. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  11. ↑ «Arte - Konstantin Danil - Biografija». www.arte.rs. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Znameniti srbi XIX. veka ; (1800-1900) ; Urednik Andra Gavrilović: .... Godina (. Srpska Štamp. 1901. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «СОФИЈА, МОЈ АНЂЕО!». Политикин забавник. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Даниловић, Ј. «Велики мајстор кичице». Politika Online. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  15. ↑ Mitchell, Laurence (5 Σεπτεμβρίου 2017). Serbia. Bradt Travel Guides. ISBN 978-1-78477-056-3. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Arte - Konstantin Danil - Vesti». www.arte.rs. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  17. ↑ Nikolić, Lazar· Nikolić, Vladimir (1895). Srpski slikari: prilog kulturnoj povestnici srpskog naroda. Štamparija Jove Karamat. 
  18. ↑ «Konstantin Danil». www.artnit.net. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  19. ↑ 19,0 19,1 admin (8 Δεκεμβρίου 2017). «ДО ТАДА ЈЕ СЛИКАО ПОРТРЕТЕ УВАЖЕНИХ ГОСПОЈА». Start013 (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  20. ↑ «Srpska Pravoslavna Crkva u Rumuniji - Temisvar / Saborna crkva». www.rastko.rs. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  21. ↑ Blic. «Otvaranje Narodnog muzeja na "Blic" UČITELJ ĐURE JAKŠIĆA». Blic.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  22. ↑ Baedeker, Karl. Dalmatia & the Adriatic. Lulu.com. ISBN 978-0-244-97076-5. 
  23. ↑ Blic. «Otvaranje Narodnog muzeja na "Blic" UČITELJ ĐURE JAKŠIĆA». Blic.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 
  24. ↑ «Umro je slikar Konstantin Danil». MK Fondacija Srpski Legat. 25 Μαΐου 2018. 
  25. ↑ «100 najznamenitijih Srba». klasaknjiga.com (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2021. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Euphrosine, Nemzeti Újság, 1840
  • Pesti Hirlap, Temesvarer Wochenblatt (1841), 45, 1845. 49);
  • Lazar Nikolić, Srpski slikari, 1895
  • Dr. István Berkeszi, Temišvarski slikari, 1909
  • Sendrej-Sentivany, Leksikon ugarskih likovnih umjetnika, 1915
  • Petrović, Veljko (1927). «Konstantin Danil». Narodna enciklopedija. Zagreb: Bibliografski zavod. 
  • Adrian Negru, Constantin Daniel, Libertatea, Panciova;, 1996
  • Adrijan Negru, Slikarske radionice u Banatu u XVIII i XIX veku, Viša škola za obrazovanje vaspitača, Vršac, 2003


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κονσταντίν_Ντανίλ&oldid=9584027"