Βικιπαίδεια

Κούκλα του σεξ

ανθρωπόμορφη σεξουαλική συσκευή

Η κούκλα του σεξ (επίσης φουσκωτή κούκλα, αγγλικά: sex doll) είναι τύπος ανθρωπόμορφου ερωτικου βοηθήματος σε μέγεθος και σχήμα σεξουαλικού συντρόφου. Η κούκλα του σεξ μπορεί να αποτελείται από ένα ολόκληρο σώμα ή απλώς ένα κεφάλι, λεκάνη ή άλλο μέρος του σώματος (κόλπος, πρωκτός, στόμα, πέος, στήθος) που προορίζεται για σεξουαλική διέγερση. Τα μέρη μερικές φορές δονούνται και μπορεί να είναι κινητά και ανταλλάξιμα. Οι κούκλες του σεξ υπάρχουν σε πολλές μορφές, αλλά συνήθως διακρίνονται από τα ρομπότ του σεξ, τα οποία είναι ανθρωπόμορφα δημιουργήματα που έχουν σχεδιαστεί για να μπορούν να συμμετέχουν σε πιο σύνθετες αλληλεπιδράσεις.

Μία από τις πρώτες της σύγχρονης γενιάς ρεαλιστικών κούκλων.

Ιστορία Επεξεργασία

Μερικές από τις πρώτες κούκλες του σεξ δημιουργήθηκαν από Γάλλους (dame de voyage) και Ισπανούς (dama de viaje) ναυτικούς τον 16ο αιώνα, οι οποίοι ήταν απομονωμένοι κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών.[1] Αυτές οι κούκλες αυνανισμού κατασκευάζονταν συχνά από ραμμένο ύφασμα ή παλιά ρούχα και ήταν άμεσος προκάτοχος των σημερινών κούκλων του σεξ.[2][3] Αργότερα, οι Ολλανδοί πούλησαν μερικές από αυτές τις κούκλες σε Ιάπωνες κατά την περίοδο Ρανγκάκου και ο όρος «Ολλανδές σύζυγοι» χρησιμοποιείται ακόμα μερικές φορές στην Ιαπωνία για να αναφέρεται σε κούκλες του σεξ.[1][4]

Μία από τις πρώτες καταγεγραμμένες εμφανίσεις κατασκευασμένων κούκλων του σεξ χρονολογείται το 1908, στο The Sexual Life of Our Time του Ίβαν Μπλοχ. Ο Μπλοχ έγραψε:

Σε σχέση με αυτό, μπορούμε να αναφερθούμε σε πορνευτικές πράξεις που επηρεάζονται με τεχνητές απομιμήσεις του ανθρώπινου σώματος ή μεμονωμένων μερών αυτού του σώματος. Υπάρχουν αληθινοί Βοκανσόν σε αυτή την επαρχία της πορνογραφικής τεχνολογίας, έξυπνοι μηχανικοί που, από καουτσούκ και άλλα πλαστικά υλικά, προετοιμάζουν ολόκληρα ανδρικά ή γυναικεία σώματα, τα οποία, ως «hommes» ή '«dames de voyage'», υπηρετούν πορνευτικούς σκοπούς. Πιο συγκεκριμένα είναι τα γεννητικά όργανα που αναπαρίστανται με τρόπο πιστό στη φύση. Ακόμη και η έκκριση του Βαρθολίνειου αδένα μιμείται, μέσω ενός «πνευματικού σωλήνα» γεμάτου με λάδι. Ομοίως, μέσω υγρού και κατάλληλης συσκευής, μιμείται η εκσπερμάτιση του σπέρματος. Τέτοια τεχνητά ανθρώπινα όντα προσφέρονται στην πραγματικότητα προς πώληση στον κατάλογο ορισμένων κατασκευαστών «παρισιανών ειδών από καουτσούκ».[5]

Το 1918, ο Αυστριακός καλλιτέχνης Όσκαρ Κοκόσκα παρήγγειλε μια κούκλα σε φυσικό μέγεθος της Άλμα Μάλερ (με την οποία ήταν ερωτευμένη ο Κοκόσκα) στη Γερμανίδα κατασκευάστρια κουκλών Χερμίνε Μος, ενώ βρισκόταν στη Δρέσδη.[1] Αν και είχε σκοπό να προσομοιώσει την Άλμα και να λάβει τη στοργή του, η «κούκλα Άλμα» δεν ικανοποίησε τον Κοκόσκα και την κατέστρεψε κατά τη διάρκεια ενός πάρτι.[6]

Ο Γερμανός σουρεαλιστής καλλιτέχνης Χανς Μπέλμερ έχει περιγραφεί ως «η πατρική φιγούρα της σύγχρονης κούκλας του σεξ» για τις σεξουαλικές μαριονέτες του στη δεκαετία του 1930, τα πιο ρεαλιστικά μοντέλα των οποίων μετακίνησαν τις κούκλες του σεξ πιο μακριά στο μέλλον.[2][1] Ο Μπέλμερ έφτιαξε τρεις κούκλες, όλο και πιο εκλεπτυσμένες στο σχεδιασμό, οι οποίες έκαναν επίσης πάταγο στη διεθνή καλλιτεχνική κοινότητα.[2][1]

Μια αναφορά ότι, ως μέρος του Προγράμματος Borghild, η Ναζιστική Γερμανία έφτιαχνε κούκλες σεξ για στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν έχει επαληθευτεί από αξιόπιστες πηγές και θεωρείται πλέον απάτη.[7] Λέγεται ωστόσο ότι η εμπορική κούκλα του σεξ έχει τις ρίζες της στη Γερμανία, ειδικά από τη δημιουργία της κούκλας Bild Lilli τη δεκαετία του 1950, η οποία με τη σειρά της ήταν η έμπνευση για τη δημιουργία της διάσημης κούκλας Barbie.[1][3]

Η παραγωγή ανθρώπινων προσομοιωτών για να αντικαταστήσει τους ανθρώπινους σεξουαλικούς συντρόφους έκανε αρκετά τεχνολογικά άλματα προς τα εμπρός στα τέλη του 20ού αιώνα. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, το πολυβινυλοχλωρίδιο, το λάτεξ και η σιλικόνη είχαν γίνει τα υλικά που χρησιμοποιούνταν συχνότερα στην κατασκευή κούκλων του σεξ. Η σιλικόνη, ειδικότερα, επέτρεπε μεγαλύτερο βαθμό ρεαλισμού.[8]

Μια απόπειρα εισαγωγής του 1982 μιας παρτίδας κούκλων του σεξ στη Βρετανία είχε ως ακούσια συνέπεια τον τερματισμό του νόμου κατά της εισαγωγής «άσεμνων» αντικειμένων που δεν ήταν παράνομη να πωληθούν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχοντας κατασχέσει τις κούκλες από τους τελωνειακούς υπαλλήλους της Αυτής Μεγαλειότητας, η Conegate Ltd. του Ντέιβιντ Σάλιβαν οδήγησε την υπόθεση μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και κέρδισε την υπόθεση το 1987.[9] Η Βρετανία αναγκάστηκε να άρει τις αυστηρές της απαγορεύσεις εισαγωγής που χρονολογούνταν από το 1876, επειδή για τις εισαγωγές από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα αποτελούσαν εμπόδιο στο ελεύθερο εμπόριο σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Ρώμης.

Ο Σιν Τακάγκι, ιδρυτής της εταιρείας Trottla, κατασκευάζει ρεαλιστικές παιδικές κούκλες του σεξ με την πεποίθηση ότι κάτι τέτοιο παρέχει μια ασφαλή και νόμιμη διέξοδο για τους άνδρες που εκφράζουν παιδεραστικές επιθυμίες.[10] Αυτό έχει αμφισβητηθεί από τον ερευνητή της παραφιλίας Δρ. Πίτερ Φάγκαν, ο οποίος υποστηρίζει ότι η επαφή με τα προϊόντα θα είχε πιθανώς ενισχυτικό αποτέλεσμα, αυξάνοντας τον κίνδυνο ανάληψης παιδεραστίας. Από το 2013, Αυστραλοί αξιωματούχοι έχουν κατασχέσει εισαγόμενες αποστολές κούκλων σεξ ανηλίκων που νόμιμα ταξινομούνται ως υλικό εκμετάλλευσης παιδιών.[11]

Οι πωλήσεις κούκλων του σεξ αυξήθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19.[12]

Νομικοί περιορισμοί και ζητήματα Επεξεργασία

Γενικά Επεξεργασία

Το 2019, τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ένα περιστατικό όπου μια ευρωπαϊκή εταιρεία κούκλων του σεξ δημιούργησε μια κούκλα βασισμένη σε Ισραηλινή μοντέλο, την Γιόελ Κοέν Άρις, χωρίς την άδειά της.[13] Το 2020, η ίδια ιστορία ερευνήθηκε περαιτέρω και αναφέρθηκε από το Playboy,[14] όπου αναφέρθηκε σε σχέση με το Deepfake.

Η εισαγωγή κούκλων του σεξ για άνδρες έχει απαγορευτεί στη Μποτσουάνα σύμφωνα με το Άρθρο 178 του Ποινικού Κώδικα της Μποτσουάνα. Ο νόμος καταργεί περαιτέρω το δικαίωμα «κατοχής, δανεισμού, συναλλαγής, εξαγωγής, εισαγωγής ή/και έκθεσης άσεμνων αντικειμένων ή οποιoνδήποτε αντικειμένων που τείνουν να διαφθείρουν τα ήθη στη Μποτσουάνα», το οποίο περιλαμβάνει κούκλες του σεξ.[15]

Αυστρία Επεξεργασία

Καθώς η πορνεία νομιμοποιείται και ρυθμίζεται, δεν υπάρχουν νομικοί περιορισμοί σχετικά με τις σεξουαλικές κούκλες στην Αυστρία και πολλοί οίκοι ανοχής προσφέρουν κούκλες του σεξ σε πελάτες. Αν και οι κούκλες του σεξ άρχισαν να εμφανίζονται στην Αυστρία γύρω στο 1980, κέρδισαν δημοτικότητα το 2017 όταν ένας οίκος ανοχής άρχισε να προσφέρει υπηρεσίες κούκλας του σεξ σε πελάτες.[16] Αυτό μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι οι κούκλες έχουν γίνει πιο ρεαλιστικές τα τελευταία χρόνια.

Εκτός από τη δυνατότητα να έχουν σεξουαλική επαφή με την κούκλα του σεξ, ορισμένα μέρη επιτρέπουν στους πελάτες να αγοράζουν κούκλες του σεξ για τον εαυτό τους. Ένας από τους μεγαλύτερους οίκους ανοχής στη Βιέννη προσφέρει σεξ με κούκλες δίπλα σε αληθινές γυναίκες.

Σύμφωνα με ιδιοκτήτες οίκων ανοχής που προσφέρουν κούκλες του σεξ, οι κούκλες καθαρίζονται σωστά μετά από κάθε συνεδρία. Επιτρέπεται επίσης το σεξ χωρίς προστασία με κούκλες του σεξ, αλλά δεν συνιστάται καθώς δεν υπάρχει εγγύηση ότι οι κούκλες καθαρίζονται μετά από κάθε πελάτη.[17]

Νότια Κορέα Επεξεργασία

Το 2018, το Ανώτατο Δικαστήριο της Νότιας Κορέας αποφάσισε να νομιμοποιήσει την πώληση κούκλων του σεξ. Το θέμα παραμένει ακόμη αμφιλεγόμενο στη χώρα.[18]

Κίνα Επεξεργασία

Στην Κίνα, δεν είναι παράνομο να αγοράζεις και να χρησιμοποιείς κούκλες του σεξ. Τον περασμένο χρόνο, σε πολλές πόλεις της Κίνας εμφανίστηκαν αίθουσες εμπειρίας με κούκλες του σεξ.[19]

Ηνωμένες Πολιτείες Επεξεργασία

Οι κούκλες του σεξ που μοιάζουν με παιδιά έχουν απαγορευτεί στη Φλόριντα, στο Κεντάκι και στο Τενεσί.[20]

Ηνωμένο Βασίλειο Επεξεργασία

Οι κούκλες του σεξ που μοιάζουν με παιδιά είναι παράνομες να εισάγονται και φέρουν έως και 7 χρόνια[21] φυλάκιση βάσει πολλών πράξεων, μία από τις οποίες είναι ένας τελωνειακός νόμος εισαγωγής του 1876 για άσεμνα αντικείμενα.[22] Ωστόσο, ο νόμος δεν είναι άμεσα συγκεκριμένος για το τι συνιστά παιδική κούκλα και ως εκ τούτου όλες οι κούκλες του σεξ είναι τεχνικά παράνομες έως ότου αποφασιστεί διαφορετικά από έναν συνοριακό πράκτορα κατά την εισαγωγή και την επιθεώρηση, οι μόνες οδηγίες που γνωρίζουν οι πωλητές είναι να εξασφαλίσουν ότι η κούκλα είναι ψηλότερη από 140 εκατοστά και αυτό μπορεί να παρατηρηθεί σε ιστότοπους του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς δεν υπάρχουν κούκλες κάτω από αυτό το ύψος. Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την έκβαση μιας περίπτωσης θα είναι πιθανότατα το μέγεθος του μαστού και η υποκειμενική γνώμη για την ηλικία του προσώπου.

Μιανμάρ Επεξεργασία

Στη Μιανμάρ, επικρίθηκε έντονα δημόσια στις 22 Οκτωβρίου 2022, όταν οι άνθρωποι προσκύνησαν δύο κούκλες του σεξ από σιλικόνη που κατασκευάζονται από την Κίνα ως τις δύο θεές Τουρατάντι και Τίρι Ντέβι στην Χρυσή Παγόδα. Οι κούκλες ανήκουν σε έναν αλχημιστή που ονομάζεται Inn Weizzamo. Αγόρασε τις κούκλες από την Κίνα για 2.400 δολάρια η καθεμία και τις προσκύνησε φορώντας τους βασιλικά ρούχα. Την ίδια μέρα, συνελήφθη για φερόμενη πρόκληση βλάβης στον Βουδισμό.[23]

Το Βουδιστικό Πανεπιστήμιο είπε ότι «η πράξη της λατρείας δύο κούκλων του σεξ από σιλικόνη με τη μορφή δύο ευγενών θεών είναι προσβολή για τη θρησκεία. Είναι πραγματικά ντροπή».[23]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Ferguson, Anthony. The Sex Doll: A History. McFarland, 2010. p. 9–23. (ISBN 978-0-7864-4794-7)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 A History of Sex Dolls Αρχειοθετήθηκε 2023-09-21 στο Wayback Machine. DollsClub.com. 29 January 2019. Retrieved 22 February 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 A (Straight, Male) History of Sex Dolls The Atlantic. 6 August 2014. Retrieved 22 February 2019.
  4. ↑ 9 Insane Facts About Sex Dolls, Cosmopolitan
  5. ↑ Bloch, Iwan (2015) [1910]. The Sexual Life of Our Time in its Relations to Modern Civilization. σελ. 660. ISBN 978-1-4510-0357-4. 
  6. ↑ «ALMA : History». www.alma-mahler.com. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019. 
  7. ↑ «Nazi sex doll story: das ist bogus - Boing Boing». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  8. ↑ , Ferguson, Anthony. The Sex Doll: A History. McFarland, 2010. p 31. (ISBN 978-0-7864-4794-7)
  9. ↑ Conegate v Commissioners of Customs and Excise (No 121/85) Queen's Bench (1987) 254.
  10. ↑ Esposito, Brad (April 15, 2016). «These Child Sex Dolls Will Not Be Allowed Into Australia». BuzzFeed. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 28, 2017. https://web.archive.org/web/20170528010138/https://www.buzzfeed.com/bradesposito/abf-trottla. «Takagi believes the sex dolls can help aid paedophiles in Australia by stopping them from acting on their desires.» 
  11. ↑ Donelly, Beau (August 14, 2016). «'I am an artist': Man who makes child sex dolls for paedophiles». Sydney Morning Herald. http://www.smh.com.au/national/i-am-an-artist-man-who-makes-child-sex-dolls-for-paedophiles-20160812-gqr1ew.html. 
  12. ↑ Butler, Gavin (August 11, 2020). «COVID-19 Lockdowns Have Led to a Huge Spike in Sex Doll Sales». Vice Media. https://www.vice.com/en_us/article/7kpmpb/covid-19-lockdowns-have-led-to-a-huge-spike-in-sex-doll-sales. 
  13. ↑ Disturbing: Israeli model found a [https://www.jsdolls.com/ sex doll] that is based on her mako.co.il.
  14. ↑ A Sex Doll Stole My Identity Playboy.com.
  15. ↑ Ngwira, Robert (5 February 2018). «Sex dolls banned in Botswana». Face of Malawi. http://www.faceofmalawi.com/2018/02/sex-dolls-banned-in-botswana/. Ανακτήθηκε στις 7 February 2018. 
  16. ↑ «Brothel in Vienna started using Sex Dolls». 25 Αυγούστου 2017. 
  17. ↑ «Sex doll brothels becoming more popular». Brothels in Vienna. 22 Νοεμβρίου 2019. 
  18. ↑ «Are 'real dolls' more than a toy?: Debate over lifelike sex objects stirs controversy». Korea JoongAng Daily. 23 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2020. 
  19. ↑ «China's sex doll experience hall is popular all over the country». Acesexdoll. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2023. 
  20. ↑ Ogles, Jacob (10 Σεπτεμβρίου 2020). «Lauren Book endorses Vern Buchanan legislation to ban childlike sex dolls». Florida Politics - Campaigns & Elections. Lobbying & Government. (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «The Obscure Law Governing Importation of a Childlike Sex Doll». VHS Fletchers Solicitors (στα Αγγλικά). 27 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2022. 
  22. ↑ «Sex Dolls - Childlike | The Crown Prosecution Service». www.cps.gov.uk. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «လိင်ဖျော်ဖြေရေး အရုပ်မများကို မယ်တော်၂ပါးအသွင် အသက်သွင်းကိုးကွယ်မှု လုပ်ရပ်သည် သာသနာကို စော်ကားခြင်းဖြစ်ဟု ဝေဖန်မိန့်ကြား». Mizzima Myanmar News and Insight (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2022. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Alexandre, Elisabeth. Des Poupées et des hommes — enquete sur l'amour Artif . (2005).(ISBN 2-84271-252-8) ISBN 2-84271-252-8 (Το βιβλίο είναι στα γαλλικά - «Κούκλες και άντρες — Έρευνα στον τεχνητό έρωτα»).
  • Ντόρφμαν, Ελάνα. Still Lovers (2005).(ISBN 0-9766708-1-X) ISBN 0-9766708-1-X . (Γυναίκα φωτογράφος τέχνης/μόδας φωτογραφίζει άντρες και τις κούκλες τους).
  • Άντρες και κούκλες: Τέχνη, επιστήμη, μόδα και σχέσεις. Βασιλικό Περίπτερο, Βιβλιοθήκες και Μουσεία. (2005). (κατάλογος 102 σελίδων μιας μεγάλης έκθεσης στο Μουσείο και Γκαλερί Τέχνης του Μπράιτον, Αγγλία).
  • Moya, Cynthia Ann. (2006) «Τεχνητοί κόλποι και σεξουαλικές κούκλες: Μια ερωτολογική έρευνα.» Dissertation, San Francisco, CA: Institute for Advanced Study of Human Sexuality. Διαθέσιμο σε έντυπη μορφή Αρχειοθετήθηκε 2012-12-08 at Archive.is, Αρχείο ή CD-ROM Αρχειοθετήθηκε 2012-12-09 at Archive.is, Αρχείο

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κούκλα_του_σεξ&oldid=10500168"