Στην ελληνική μυθολογία η Κυάνη ήταν μία Νύμφη (πιο συγκεκριμένα μια Ναϊάδα) από τη Σικελία, σύζυγος του Ανάπου. Από αυτή πήρε το όνομά της περίφημη πηγή στις Συρακούσες. Σύμφωνα με την παράδοση, η Κυάνη ήταν συμπαίκτρια της Περσεφόνης και κατά τη στιγμή της αρπαγής της προσπάθησε ανεπιτυχώς να εμποδίσει τον Πλούτωνα. Η Κυάνη από την οδύνη της για την απώλεια της φίλης της μεταμορφώθηκε στην παραπάνω πηγή (Οβιδίου Μεταμορφώσεις, 412 κ.ε.). Σύμφωνα όμως με άλλη εκδοχή, ο Πλούτων άνοιξε το έδαφος για να ανεβεί στον επάνω κόσμο και από τη σχισμή αυτή άρχισε να αναβλύζει η πηγή Κυάνη. Στις Συρακούσες υπήρχε ιερό της Κυάνης. Ο Διόδωρος Σικελιώτης γράφει ότι στην πηγή Κυάνη τελούσαν ετήσια εορτή, κατά την οποία βύθιζαν μέσα στο νερό θυσιασμένα ζώα (συνήθως ένα ταύρο), που ίσως αντικαθιστούσαν παλαιότερα ανθρώπινα θύματα. Η εορτή γινόταν προς τιμή της θεάς Δήμητρας, της Περσεφόνης και της Κυάνης, ενώ απέδιδαν την ίδρυσή της στον Ηρακλή. Η Κυάνη εικονίζεται πάνω σε ψηφιδωτά και αγγεία.

Με το όνομα Κυάνη αναφέρονται και δύο άλλα μυθικά πρόσωπα της ίδιας περιοχής (Μεγάλη Ελλάδα), που όμως ταυτίζονται μερικώς με το παραπάνω. Συγκεκριμένα, αναφέρεται μία κόρη του Κυανίππου από τις Συρακούσες, η οποία σκότωσε τον πατέρα της. Επίσης, μία κόρη του βασιλιά των Αυσόνων Λιπάρου, σύζυγος του Αιόλου, ο οποίος πήρε ως προίκα γι' αυτό το γάμο ένα μέρος από το βασίλειο του πατέρα της. Επίσης, στην ψευδομυθολογική τηλεοπτική σειρά «Ζήνα» επαναλαμβάνεται το όνομα «Κυάνη» ως όνομα Αμαζόνων οι οποίες αποτελούν διαδοχικές μετενσαρκώσεις του ίδιου προσώπου.



Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia
  • Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969