Κόμμα Ευημερίας

Το κόμμα Ευημερίας (Refah Partisi, RP) ήταν ισλαμικό πολιτικό κόμμα της Τουρκίας. Ιδρύθηκε από τον Νετσμετίν Ερμπακάν στην Άγκυρα το 1983, ως διάδοχο του απαγορευθέντος κόμματος της Εθνικής Σωτηρίας.

Κόμμα Ευημερίας Refah Partisi
Πρόεδρος	Νετσμετίν Ερμπακάν
Ίδρυση	19 Ιουλίου 1983
Διάλυση	16 Ιανουαρίου 1998
Προκάτοχος	Κόμμα Εθνικής Σωτηρίας
Διάδοχος	Κόμμα Αρετής
Έδρα	Άγκυρα
Ιδεολογία	Ισλαμισμός
Πολιτικό φάσμα	Δεξιά
Πολιτικό σύστημα Τουρκία Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Το κόμμα, αντίθετα με τα προηγούμενα κόμματα του Ερμπακάν, είδε την επιρροή του να αυξάνεται επί μια δεκαετία, φτάνοντας στην ακμή του στις γενικές εκλογές του 1995, όταν και ήρθε πρώτο σε ψήφους. Μετά την εκόγική νίκη ο Ερμπακάν ανέλαβε την Πρωθυπουργία στη κυβέρνηση συνασπισμού με το Κόμμα του Ορθού Δρόμου, το 1996. Το γεγονός της ανόδου μέχρι τη διακυβέρνηση του κράτους ενός ισλαμικού κόμματος, προκάλεσε πολιτικό σεισμό στην Τουρκία, ξεκινώντας τις αναζητήσεις για νέες (πιο συμπεριληπτικές) μορφές αλληλεπίδρασης μεταξύ κράτους και κοινωνίας.

Η συγκυβέρνηση προκάλεσε παρέμβαση του στρατού, με το πραξικόπημα του 1997, με αποτέλεσμα το κόμμα να τεθεί εκτός νόμου. Όταν αμφισβητήθηκε η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου για τον αποκλεισμό του, η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωσε την απόφαση του τουρκικού ανωτάτου δικαστηρίου. Η απόφαση του ΕΔΑΔ επικρίθηκε και αμφισβητήθηκε εντόνως αφού ήρθε σε διάσταση με προηγούμενες παρόμοιες αποφάσεις του.

Ιστορία του κόμματος

Μετά το πραξικόπημα του 1980, ο στρατός διέλυσε το Κόμμα Εθνικής Σωτηρίας , μαζί με όλα τα πολιτικά κόμματα, και καταδίκασε ποινικά τον Ερμπακάν και τους άλλους ηγέτες του κόμματος για παραβίαση του νόμου που απαγορεύει τη χρήση της θρησκείας για πολιτικούς σκοπούς. Με την εκ νέου νομιμοποίηση των πολιτικών κομμάτων, ο Ερμπακάν το 1983 ίδρυσε το Κόμμα Ευημερίας με μια πλατφόρμα παρόμοια με εκείνη που υποστήριζε το MSP. Οι κυβερνώντες στρατηγοί αντιλαμβάνονταν το Κόμμα Ευημερίας ως συνέχεια του Κόμματος Εθνικής Σωτηρίας, ως εκ τούτου αποκλείστηκε από τη συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές του 1983. Ωστόσο, το κόμμα υποστήριξε υποψηφίους στις δημοτικές εκλογές του 1984 και έκτοτε διεύρυνε σταθερά τη βάση υποστήριξής του.

Η δύναμη και η επιρροή του κόμματος ήταν ιδιαίτερη στις εργατικές και μικροαστικές συνοικίες των πόλεων καθώς και στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Αυτό φάνηκε κατ΄ αρχήν στις δημοτικές εκλογές του 1989, όταν οι υποψήφιοι του κόμματος κέρδισαν σε πέντε μεγάλες πόλεις και 100 μικρότερες. Οι κοινοβουλευτικές εκλογές του 1991 παρείχαν περαιτέρω στοιχεία για την αυξανόμενη δημοτικότητα του Κόμματος Ευημερίας και την ικανότητά του να εδραιώσει την εκλογική του βάση. Ενθαρρυνόμενοι από αυτά τα αποτελέσματα, μέλη του κόμματος , συμπεριλαμβανομένης μιας νέας γενιάς φοιτητών πανεπιστημίου, έκαναν εκστρατείες για να στρατολογήσουν νέους υποστηρικτές. Ως αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών, το μερίδιο του Κόμματος Ευημερίας στη συνολική ψήφο αυξήθηκε στο 19% στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου 1994. Ο Ταγίπ Ερντογάν, υποψήφιος του Κόμματος Ευημερίας για δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, και ο Μελίχ Γκοκτσέκ, υποψήφιος δήμαρχος της Άγκυρας, κέρδισαν τις δύο πόλεις. Επιπλέον, οι υποψήφιοι του Κόμματος Ευημερίας για δήμαρχοι κέρδισαν σε άλλες 27 πόλεις και σε 400 κωμοπόλεις, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν όλων των κουρδικών δήμων στα νοτιοανατολικά.

Η εκλογική απήχηση του κόμματος Ευημερίας φαινόταν να πηγάζει από την ελκυστικότητα των συνθημάτων του για επιστροφή στις παραδοσιακές αξίεςμ που ευρέως ερμηνεύονται ως η ισλαμική ηθική και συμπεριφορά. Τα μέλη του μοιράζονται ένα κοινό ενδιαφέρον για θρησκευτικές πρακτικές όπως οι καθημερινές προσευχές, η νηστεία κατά τη διάρκεια του ισλαμικού ιερού μήνα του Ραμαζανιού και η ανάγνωση του Κορανίου. Επιπλέον, η έμφαση του Κόμματος Ευημερίας στους κοινούς θρησκευτικούς δεσμούς τείνει να φέρει κοντά, αντί να διχάζει, τους τουρκόφωνους και τους κουρδόφωνους μουσουλμάνους.

Παραπομπές

Αυτό το λήμμα περιέχει ύλη από τη Βιβλιοθήκη Μελετών Χωρών του Κογκρέσου (Library of Congress Country Studies), που είναι κυβερνητικές εκδόσεις των ΗΠΑ στο κοινό κτήμα.