Κόμο

Το Κόμο (ιταλικά: Como, λατινικά: Comum ή Novum Comum), παλαιότερα γνωστό στα ελληνικά ως Κώμον, είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Κόμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας. Είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της ιταλικής Επαρχίας του Κόμο. Το 2010, το Κόμο είχε 84.876 κατοίκους. Είναι κτισμένο στο νοτιοδυτικό άκρο της λίμνης Κόμο, σε υψόμετρο 200 μέτρων, στις όχθες του ποταμού Κοζία. Απέχει από το Μιλάνο περίπου 40 χιλιόμετρα.

Κόμο
Σημαία Έμβλημα
Κόμο 45°48′37″N 9°5′10″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Επαρχία του Κόμο
Προστάτης	Αμπούντιος του Κόμο
Διοίκηση
• Δήμαρχος	Alessandro Rapinese
Έκταση	37,12 km²
Υψόμετρο	201 μέτρα
Πληθυσμός	83.184 (1  Ιανουαρίου 2023)
Ταχ. κωδ.	22100
Τηλ. κωδ.	031
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Εξαιτίας της εγγύτητάς του στη λίμνη Κόμο και στις Άλπεις, το Κόμο είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Η πόλη διαθέτει πολυάριθμα έργα τέχνης, εκκλησίες, κήπους, θέατρα, πάρκα και παλάτια. Από αυτά ξεχωρίζουν, το Ντουόμο (Καθεδρικός), η βασιλική Σαντ'Αμπόντιο, η Βίλα Όλμο, οι δημόσιοι κήποι με το Τέμπιο Βολτιάνο, το Τεάτρο Σοσιάλ, το Μπρολέττο (το μεσαιωνικό δημαρχείο της πόλης) και η Κάζα ντελ Φάτσιο.

Ιστορία

Η περιοχή του Κομό κατοικείται τουλάχιστον από την εποχή του Χαλκού από μια Κελτική φυλή γνωστή ως Ορόμπι. Αρχαιολογικές έρευνες από τον 19ου αιώνα έχουν βρει ευρήματα της πρώτης χιλιετίας π.Χ., που δείχνουν ότι στη περιοχή λίγο νότια του Κόμο από τον 7ο αιώνα π.Χ. μέχρι την εισβολή των Γαλατών τον 4ο αιώνα π.Χ. τοποθετείται ο πολιτισμός της Γκολασέτσα που εκτεινόταν από το Μπέργκαμο μέχρι το ποταμό Τιτσίνο. Το ίδιο το Κόμο ήταν ενδιαμέσος εμπορικός σταθμός για το εμπόριο με τις φυλές στις Άλπεις, ενώ υπήρχε εκεί μια νεκρόπολη.

Μετά τον 4ο αιώνα, το Κόμο παρήκμασε, καθώς με την εισβολή των Γαλατών έχασε τη σημασία που είχε ως θέση. Τελικά, το Κόμο κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 196 π.Χ. με επικεφαλής τον Μάρκο Κλαύδιο Μαρκέλο. Η πόλη λεηλατήθηκε το 89 π.Χ. από τους Ραιτούς και με εντολή του Πομπήιου Στράβωνα η πόλη ξαναχτίστηκε και σε αυτήν, μέχρι το 77 π.Χ., είχαν μεταναστεύσει περίπου 3.000 χωρικοί και στρατιώτες. Το 59 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας έδωσε εντολή να μετακινηθεί στη σημερινή θέση της, αναγνωρίζοντας τη στρατηγική της θέση για μια πιθανή επέκταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βόρεια των Άλπεων και μετέφερε σε αυτό 5.000 κατοίκους, ανάμεσα σε αυτούς και 500 Έλληνες που τους έδωσε τη Ρωμαϊκή υπηκοότητα και γι' αυτό κάποια ονόματα της περιοχής έχουν ελληνική καταγωγή, π.χ. Κορένο (Κόρινθος), Λέμνο και Λέμνα (Λήμνος) και Νέσο (Νάξος). Το 49 π.Χ. έγινε κοινότητα. Η ανάπτυξη της πόλης κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. βοηθήθηκε από δωρεές του Πλινίου του Πρεσβύτερου και του Πλινίου του Νεότερου, αμφότεροι από το Κόμο.

Κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους, το Κόμο κατακτήθηκε από τους Λομβαρδούς και τους Γότθους και το 951 έγινε πάλι μέρος της Ιταλίας υπό του Όθωνα Α΄ και ανέκτησε την χαμένη του αίγλη. Το 1127 το Κόμο έχασε ένα πόλεμο που είχε με το Μιλάνο, με αποτέλεσμα την καταστροφή της πόλης και την φυγή των κατοίκων του. Το Κόμο δεν ήταν τμήμα της Λίγκας της Λομβαρδίας η οποία ήταν αντίπαλη με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Με την βοήθεια του Φρειδερίκου Α΄ η πόλη ξαναχτίστηκε το 1158 και για ένα διάστημα διέμεινε στο Κόμο μαζί με την γυναίκα του και πήρε εκδίκηση με την καταστροφή του Μιλάνου το 1162. Στη συνέχεια, η ιστορία του Κόμο ακολούθησε αυτή του Δουκάτου του Μιλάνου, μέχρι τη διάλυσή του το 1797. Κατακτήθηκε από τον Ναπολέοντα Α΄ και μετά το Συνέδριο της Βιέννης πέρασε σε Αυστριακή κατοχή. Η πόλη απελευθερώθηκε από τον Τζουζέπε Γκαριμπάλντι το 1859 και έγινε μέρος της ενοποιημένης Ιταλίας. Ο Μπενίτο Μουσολίνι συνελήφθη και εκτελέστηκε κοντά στο Τζιουλίνο, 30 χιλιόμετρα από το Κόμο, τις 27 Απριλίου 1945, όταν προσπάθησε να διαφύγει στην Ελβετία.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Λεξιλογικός ορισμός του Κόμο στο Βικιλεξικό
• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Como στο Wikimedia Commons
• (Ιταλικά) Επίσημος ιστότοπος