Βικιπαίδεια

Λουίτζι ντι Μάιο

Ιταλός πολιτικός

Ο Λουίτζι Ντι Μάιο (ιταλικά: Luigi Di Maio) είναι ένας Ιταλός πολιτικός που υπηρετεί ως Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας από τις 5 Σεπτεμβρίου 2019. Προηγουμένως, από το 2018 έως το 2019, διατέλεσε Αντιπρόεδρος της Ιταλικής Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής, καθώς και Αντιπρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Από τον Σεπτέμβριο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2020, ήταν ο επικεφαλής του Κινήματος Πέντε Αστέρων, ενός αντισυστημικού κόμματος που ιδρύθηκε από τον Μπέπε Γκρίλο το 2009.[2][3]

Λουίτζι Ντι Μάιο
Luigi Di Maio
Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας
Περίοδος
5 Σεπτεμβρίου 2019 – 22 Οκτωβρίου 2022
ΠρωθυπουργόςΤζουζέπε Κόντε
Μάριο Ντράγκι
ΠροκάτοχοςΈντσο Μοαβέρο Μιλανέζι
ΔιάδοχοςΑντόνιο Ταγιάνι
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση06 Ιουλίου 1986 (1986-07-06) (37 ετών), Αβελλίνο, Ιταλία
Πολιτικό κόμμαΚίνημα Πέντε Αστέρων
ΣύντροφοςΒιρτζίνια Σάμπα[1]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Λουίτζι Ντι Μάιο γεννήθηκε στο Αβελλίνο της Καμπανίας στις 6 Ιουλίου 1986. Από τα δύο αδέλφια του είναι ο μεγαλύτερος ηλικιακά. Ο πατέρας του Αντόνιο ήταν ένας μεσίτης ακινήτων και τοπικός σύμβουλος του νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος (MSI), ενώ η μητέρα του ήταν δασκάλα ιταλικών και λατινικών.[4][5]

Ο Ντι Μάιο παρακολούθησε το Κλασικό Λύκειο και στη συνέχεια εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Φρειδερίκος Β΄ της Νάπολης για να σπουδάσει μηχανική, αλλά στη συνέχεια άλλαξε τομέα και ξεκίνησε σπουδές νομικών επιστημών. Ήταν μεταξύ των ιδρυτών των φοιτητικών συλλόγων και στις δύο σχολές. Ο Ντι Μάιο δεν αποφοίτησε ποτέ από το πανεπιστήμιο της Νάπολης.[6][7]

Το 2007 ξεκίνησε να εργάζεται ως μαθητευόμενος δημοσιογράφος και εργάστηκε περιστασιακά ως webmaster και ως μεταπωλητής ποτών στο Στάντιο Σαν Πάολο της Νάπολης.[8][9][10][11]

Πολιτική καριέρα Επεξεργασία

Το 2007, ο Ντι Μάιο ήταν μεταξύ των ιδρυτών της πολιτικής ομάδας «Φίλοι του Μπέπε Γκρίλο», που προηγήθηκε του Κινήματος Πέντε Αστέρων (M5S), το οποίο ιδρύθηκε από τον δημοφιλή κωμικό τον Οκτώβριο του 2009.[12]

Το 2010 έθεσε υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές για το Πομιλιάνο, λαμβάνοντας μόλις 59 ψήφους και αποτυγχάνοντας να εκλεγεί.[13]

Στις εκλογές του 2013, ορίστηκε ως υποψήφιος βουλευτής για το Κίνημα Πέντε Αστέρων με 189 ηλεκτρονικές ψήφους και κατάφερε να εκλεγεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Ιταλικού Κοινοβουλίου. Στις 21 Μαρτίου 2013, σε ηλικία 27 ετών, έγινε ο νεότερος Αντιπρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.[14][15][16]

Στις 12 Ιουλίου 2017, ο Ντι Μάιο κατηγορήθηκε για δυσφήμηση μετά από καταγγελία της Μαρίκας Κασιμάτη, πρώην υποψήφιας δημάρχου του M5S στη Γένοβα.[17] Λίγες ημέρες αργότερα, στις 28 Ιουλίου 2017, η δημοσιογράφος Έλενα Πολυδώρη υπέβαλε και εκείνη καταγγελία εναντίον του για δυσφήμηση. Ο Ντι Μάιο επικαλέστηκε την βουλευτική του ασυλία, παρότι προηγουμένως είχε επικρίνει αυτό το προνόμιο και δεσμεύτηκε να μην κάνει ποτέ χρήση του.[18]

Το 2017, ο Μπέπε Γκρίλο ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιούσε την προεκλογική εκστρατεία για τις εκλογές του 2018, αλλά εξέφρασε την πρόθεσή του να αποσυρθεί από την ηγεσία του κόμματος. Ο Ντι Μάιο θεωρήθηκε ως ο πιθανότερος αντικαταστάτης του για την ηγεσία του κόμματος. Ο ίδιος είχε συχνά χαρακτηριστεί ως ο πιο πραγματιστής και «θεσμικός», αλλά και ο λιγότερο λαϊκιστής πολιτικός του Κινήματος των Πέντε Αστέρων. Θεωρούνταν ακόμη ο ηγέτης της μετριοπαθούς και «κυβερνητικής» παράταξης του κινήματος. Κανένα άλλο ηγετικό μέλος του κόμματος, όπως ο Αλεσάντρο ντι Μπατίστα και ο Ρομπέρτο Φίτσο, δεν εξέφρασαν την πρόθεση να διεκδικήσουν την ηγεσία.[19][20][21][22]

Αντίπαλοι του Ντι Μάιο ήταν η γερουσιαστής Έλενα Φατόρι (αντιπρόεδρος της 9ης Μόνιμης Επιτροπής της Γερουσίας) και έξι δημοτικοί σύμβουλοι.[23] Πολλοί από αυτούς δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστοί, κάτι που οδήγησε κόμματα της αντιπολίτευσης να θεωρήσουν την εσωκομματική διαδικασία ως ανούσια και με μόνο στόχο την ανάδειξη του Ντι Μάιο ως επικεφαλής του M5S.[24][25]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Chi è Virginia Saba, la nuova fidanzata di Di Maio, www.dilei.it
  2. ↑ «Italy Challenges the Postwar Order - Alessandra Bocchi». First Things. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  3. ↑ «Di Maio candidato premier M5S con quasi 31mila voti». Il Sole 24 ORE. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  4. ↑ «Di Maio, ecco la foto di papà e lo strano segreto svelato: "Sapete con chi sta?" / Foto». Liberoquotidiano.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  5. ↑ «M5s, i due padri fascisti antesignani del "vaffa": il lessico familiare di Di Maio e Di Battista». Repubblica.it. 23 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  6. ↑ «Scalfarotto attacca Di Maio: 'Vorrei vedere il suo curriculum, non è nemmeno laureato'». Tiscali Notizie. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  7. ↑ «Blog - M5s, conosciamo davvero Luigi Di Maio?». Il Fatto Quotidiano. 30 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  8. ↑ Manuela Perrone (22 September 2017). «Luigi Di Maio, il più politico del M5S "scala" il Movimento anti-politica». Il Sole 24 Ore. http://www.ilsole24ore.com/art/notizie/2017-09-21/luigi-maio-piu-politico-m5s-scala-movimento-anti-politica-160848.shtml?uuid=AEneBIXC. Ανακτήθηκε στις 23 November 2017. 
  9. ↑ «Di Maio? Un faccino pulito che ha fatto un solo mestiere: lo steward al San Paolo per vedersi il Napoli gratis». L’Huffington Post. 26 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  10. ↑ «Di Maio? Non steward ma venditore di bibite». NeXt Quotidiano. 5 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2019. 
  11. ↑ «L'ultima su Di Maio: "Steward allo stadio? No, vendeva bibite"». Giornalettismo.com. 5 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  12. ↑ «Blog di Beppe Grillo - Stiglitz e Le Liste Civiche». Beppegrillo.it. 15 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2013. 
  13. ↑ https://www.ilmattino.it/elezioni2010/comunali_napoli/comunali_2010_pomigliano_al_pdl_raffaele_russo_nell_039_ex_roccaforte_rossa/notizie/92274.shtml
  14. ↑ https://web.archive.org/web/20150707113047/http://espresso.repubblica.it/attualita/2014/04/21/news/l-irresistibile-ascesa-di-luigi-di-maio-tra-m5s-e-progetti-futuri-1.162345
  15. ↑ «Di Maio, Luigi - M5S». Camera.it. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2014. 
  16. ↑ Pino Neri (22 March 2013). «Luigi Di Maio, il ventiseienne napoletano, nuovo vicepresidente della Camera». Il Mattino. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-02-25. https://web.archive.org/web/20140225094514/http://www.ilmattino.it/napoli/cronaca/luigi_di_maio_il_26enne_napoletano_nuovo_vicepresidente_della_camera/notizie/260095.shtml. Ανακτήθηκε στις 25 February 2014. 
  17. ↑ «Comunarie Genova, Di Maio indagato per diffamazione». Repubblica.it. 13 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  18. ↑ «"Di Maio non rinuncia all'immunità parlamentare", Pd attacca il candidato premier grillino». L’Huffington Post. 5 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  19. ↑ «Aldo Giannuli, storico consigliere di Grillo e Casaleggio: "Primarie bulgare per far vincere Di Maio"». L’Huffington Post. 6 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  20. ↑ Cerami, Gabriella (18 September 2017). «Luigi Di Maio e i soliti ignoti» (στα it). Huffington Post Italia. http://www.huffingtonpost.it/2017/09/18/luigi-di-maio-e-i-soliti-ignoti-un-big-e-sette-innocui-carneadi-alla-corsa-alla-premiership-m5s_a_23213797/. Ανακτήθηκε στις 30 May 2018. 
  21. ↑ Sannino, Conchita; Vechhio, Conceto (23 June 2017). «M5s, i due padri fascisti antesignani del "vaffa": il lessico familiare di Di Maio e Di Battista» (στα it). La Repubblica. http://www.repubblica.it/politica/2017/06/23/news/m5s_i_due_padri_fascisti_antesignani_del_vaffa_il_lessico_familiare_di_di_maio_e_di_battista-168863929. Ανακτήθηκε στις 30 May 2018. 
  22. ↑ «M5s, no by Fico and Di Battista: 7 premier candidates challenge Di Maio». Giornale di Sicilia. 18 September 2017. http://gds.it/2017/09/18/m5s-di-battista-e-fico-rinunciano-8-candidati-premier-di-maio-unico-big_727213/. Ανακτήθηκε στις 30 May 2018. 
  23. ↑ «M5s, primarie in rete: 8 candidati premier. La senatrice Fattori sfida Di Maio. Rinunciano Fico, Morra e Di Battista». Il Fatto Quotidiano. 18 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  24. ↑ «M5S. Oggi si vota il candidato premier. Sette 'sconosciuti' sfidano Di Maio». rainews. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  25. ↑ Napolitano, Pasquale. «Un nome forte e percentuali bulgare: primarie M5s copiate (male) da Pd e Lega». ilGiornale.it. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Luigi Di Maio στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουίτζι_ντι_Μάιο&oldid=10068516"