Λουτσέρα

δήμος της Ιταλίας

Η Λουτσέρα είναι Ιταλική πόλη με 34.243 κατοίκους, βρίσκεται στην Επαρχία της Φότζα στην Λομβαρδία και είναι η έδρα της επισκοπής της Λουτσέρα-Τροίας.

Λουτσέρα

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Λουτσέρα
41°30′0″N 15°20′0″E
ΧώραΙταλία
Διοικητική υπαγωγήΦότζια
Έκταση339,79 km²[1]
Υψόμετρο219 μέτρα[2]
Πληθυσμός30.975 (1  Ιανουαρίου 2023)[3]
Ταχ. κωδ.71036
Τηλ. κωδ.0881
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ιστορία Επεξεργασία

Η Λουτσέρα αποτελεί την έδρα στην οποία ζούσαν στην αρχαιότητα οι Δαύνιοι, βρέθηκε ένας αρχαίος οικισμός από την Εποχή του Χαλκού μέσα στα όρια της πόλης. Το όνομα της το πήρε από τον μυθικό βασιλιά των Δαυνίων Λούτσιο ή μια ομώνυμα Ρωμαϊκή θεά. Σύμφωνα με μια τρίτη εκδοχή το όνομα της το έδωσαν οι Ετρούσκοι αφού στην γλώσσα τους το όνομα της σημαίνει "ιερό ξύλο". Ο Ρωμαϊκός στρατός έφτασε να υποστηρίξει την Λουτσέρα στην πολιορκία της από τους Σαμνίτες (321 π.Χ.), ωστόσο ηττήθηκε στα Καυδιανά δίκρανα. Την επόμενη χρονιά οι κάτοικοι της Λουτσέρας εξεγέρθηκαν, έδιωξαν τους Σαμνίτες και κάλεσαν την Ρωμαϊκή Γερουσία να καταλάβει την πόλη. Οι Ρωμαίοι ενίσχυσαν τους δεσμούς τους μεταφέροντας στην Λουτσέρα 2.500 κατοίκους, από τότε ήταν μόνιμοι σύμμαχοι μέχρι το τέλος. Στους εμφυλίους που ξέσπασαν μετέπειτα στην Ρωμαϊκή δημοκρατία εγκαταστάθηκε στην πόλη ο Πομπήιος αλλά αποχώρησε όταν έφτασε ο Ιούλιος Καίσαρας, δήλωσαν την υποταγή τους στον Καίσαρα και γλύτωσε την τιμωρία. Η Λουτσέρα ωστόσο καταστράφηκε ολοσχερώς στον επόμενο εμφύλιο που ξέσπασε ανάμεσα στον Οκταβιανό Αύγουστο και τον Μάρκο Αντώνιο. Μετά την λήξη του εμφυλίου ο Οκταβιανός Αύγουστος την βοήθησε να ανακάμψει μεταφέροντας βετεράνους στρατιώτες, έκτισε νέα κτίρια, αμφιθέατρο και ξεκίνησε μια νέα περίοδος ευημερίας. Όταν έπεσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η Λουτσέρα έπεσε σε παρακμή.

Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ την κατέστρεψε (663 μ.Χ.), την επόμενη χρονιά οι Βυζαντινοί την λεηλάτησαν για να εμποδίσουν την εξάπλωση των Αράβων στην νότια Ιταλία. Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν έδιωξε τους Μουσουλμάνους από την Σικελία (1224), οι περισσότεροι μεταφέρθηκαν την επόμενη εικοσαετία στην Λουτσέρα. Οι Μουσουλμάνοι πέρασαν περίοδο ευημερίας αφού ο Φρειδερίκος Β΄ τους επέτρεψε να ζουν αυτόνομα και τους έδωσε φοροαπαλλαγές, ο αριθμός εκτιμάται σε 15.000-20.000. Οι κυριότερες ασχολίες των Μουσουλμάνων ήταν οι αγροτικές εργασίες καλλιεργώντας σταφύλια, λαχανικά και στάρι, είχαν επίσης κυψέλες με μέλισσες για το μέλι.[4] Η ευημερία τους διατηρήθηκε 75 χρόνια, κατόπιν ο Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως έστειλε τον στρατηγό Τζιοβάννι Πιπίνο ντι Βαρλέττα να την λεηλατήσει (1300). Οι περισσότεροι κάτοικοι σφαγιάστηκαν και περίπου 10.000 από αυτούς πουλήθηκαν ως δούλοι.[5] Τα τζαμιά μετατράπηκαν σε εκκλησίες, οικοδομήθηκαν και νέες μεγάλες όπως ο Καθεδρικός της Σάντα Μαρία ντελλα Βιττόρια.[6] Την περίοδο αυτή περιγράφει αναλυτικά ο Ταρίκ Αλί στο έργο του "Ένας Σουλτάνος στο Παλέρμο". Ο Κάρολος ο Χωλός μετέφερε νέους χριστιανούς εποίκους, επέτρεψε στους Άραβες να παραμείνουν υπό τον όρο να ασπαστούν τον χριστιανισμό. Οι νέοι χριστιανοί μετά την επιδημία της πείνας (1339) ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια σιτηρών κατά τα πρότυπα των Αράβων.[7]

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Alexander Knaak: Prolegomena zu einem Corpuswerk der Architektur Friedrichs II. von Hohenstaufen im Königreich Sizilien 1220–1250, Marburg 2001.
  • Aalulbayt Library, An Introduction to the Spread of Islam[usurped]
  • Taylor, Julie. Muslims in Medieval Italy: The Colony at Lucera. Lexington Books, 2005.
  • University of Michigan-Dearborn, UM-Dearborn professor publishes history of Muslim community in medieval Italy (press release), 20 November 2003