Μίκολα Στάτκεβιτς
Ο Μίκολα (Μικαλάι) Στάτκεβιτς (λευκορωσικά: Мікола Віктаравіч Статкевіч, ρωσικά: Николай Викторович Статкевич, γεννηθείς στις 12 Αυγούστου 1956) είναι πολιτικός και προεδρικός υποψήφιος της Λευκορωσίας στις εκλογές του 2010.
| Μίκολα Στάτκεβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Мiкалай Вiктаравiч Статкевiч (Λευκορωσικά) |
| Γέννηση | 12 Αυγούστου 1956 Liadna |
| Κατοικία | Μινσκ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Λευκορωσία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Εκπαίδευση | Candidate of Technical Sciences |
| Σπουδές | Στρατιωτική Ακαδημία της Λευκορωσίας Minsk Higher Air Defense Anti-aircraft Missile Academy |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[1] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λευκορωσική Σοσιαλδημοκρατική Συνέλευση, Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης και Λευκορωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Maryna Adamovich |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ποντπολκόβνικ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | μετάλλιο "Για τις άψογες υπηρεσίες" Belarusian Democratic Republic 100th Jubilee Medal μετάλλιο "Για τις άψογες υπηρεσίες" 3ης κλάσης Βραβείο Ζαχάρωφ (2020)[2] |
| Ιστότοπος | |
| statkevich | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Μίκολα Στάτκεβιτς γεννήθηκε στο Σλουτσκ σε μια οικογένεια εκπαιδευτικών. Είναι απόγονος της οικογένειας ευγενών Στάτκεβιτς.
Ο Στάτκεβιτς αποφοίτησε από στρατιωτική σχολή μηχανικής στο Μινσκ και υπηρέτησε στη σοβιετική αντιαεροπορική άμυνα στην περιοχή της Αρκτικής.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Στάτκεβιτς ήταν ένας από τους ηγέτες του Συλλόγου Στρατιωτών της Λευκορωσίας, μιας ένωσης υπέρ της ανεξαρτησίας των σοβιετικών αξιωματικών από τη Λευκορωσία.[3] Το 1991 ο Στάτκεβιτς εγκατέλειψε το Κομμουνιστικό Κόμμα της ΕΣΣΔ ως διαμαρτυρία ενάντια σε μια σκληρή σοβιετική στρατιωτική δράση κατά της δημοκρατικής αντιπολίτευσης υπέρ της ανεξαρτησίας στη Λιθουανική ΣΣΔ.[4]
Το 1993, ο Στάτκεβιτς διαμαρτυρήθηκε ενεργά για τη συμμετοχή της Λευκορωσίας σε μια συλλογική αμυντική συνθήκη με το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία που βρίσκονταν σε πόλεμο σε μια εποχή, προκειμένου να εμποδίσουν τους Λευκορώσους στρατιώτες να υπηρετούν σε στρατιωτικές συγκρούσεις εκτός της χώρας. Γι'αυτό ο Στάτκεβιτς απολύθηκε από τον στρατό λίγο πριν από την προγραμματισμένη παρουσίαση της διατριβής του ως Καθηγητή Ιατρικής.[3]
Στη συνέχεια έγινε ένας από τους ηγέτες του Λευκορωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (Λαϊκής Συνέλευσης), συμπεριλαμβανομένου του προέδρου του κόμματος από το 1995.[4]
Το 2005, ο Στάτκεβιτς καταδικάστηκε σε τριετή εργασία για τη διοργάνωση μαζικών διαμαρτυριών κατά του δημοψηφίσματος του 2004 στη Λευκορωσία, το οποίο κατήργησε το συνταγματικό όριο στις προεδρικές θητείες και έδωσε τη δυνατότητα στον πρόεδρο Αλεξάντερ Λουκασένκο να συμμετάσχει και πάλι στις προεδρικές εκλογές. Η Διεθνής Αμνηστία κήρυξε τον Μίκολα Στάτκεβιτς ως πολιτικό κρατούμενο. Στη συνέχεια απελευθερώθηκε το 2007 μετά από αμνηστία.[3]
Το 2010, ο Μίκολα Στάτκεβιτς ήταν ένας από τους πολλούς δημοκρατικούς υποψηφίους στις προεδρικές εκλογές. Μετά την καταστολή της διαδήλωσης της αντιπολίτευσης συνελήφθη και φυλακίστηκε. Στις 26 Μαΐου 2011, καταδικάστηκε σε 6 χρόνια σε μια ποινική αποικία μεσαίας ασφάλειας.[5] Η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε τον Ιούλιο του 2012 ότι ο Στάτκεβιτς μεταφέρθηκε σε "κελί τιμωρίας" αφού αρνήθηκε να υπογράψει μια ομολογία.[6] Αργότερα αποφυλακίστηκε, αλλά εξαφανίστηκε στις αρχές του 2017, αφού ανακοίνωσε μια προγραμματισμένη διαδήλωση στο κέντρο του Μινσκ. Απελευθερώθηκε και πάλι από τις αρχές αφού κατέστειλε βίαια τη διαδήλωση.[7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ ««На их стороне правда». Премию Сахарова за 2020 год получила белорусская оппозиция». fontanka.ru. 22 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Мікола Статкевіч: У 2011 годзе ў апазіцыі можа быць апошні шанец» (στα Belarusian). nn.by. 23 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2012.
- ↑ 4,0 4,1 «Мікола Статкевіч (біяграфія)» (στα Belarusian). svaboda.org. 10 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Statkevich sentenced to 6, Uss to 5.5 years in prison». Charter 97. 26 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Belarusian prisoner faces punishment cell». Amnesty International. 9 Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Missing Belarusian Opposition Leader Freed After Three-Day Detention». Radio Free Europe. 27 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2017.