Μακάριος Γ΄ Αντιοχείας
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Μακάριος ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα και Πατριάρχης Αντιοχείας.
| Μακάριος Γ΄ Αντιοχείας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 12 Ιουνίου 1672 Δαμασκός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας μοναχός διάκονος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Paul of Aleppo |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας μητροπολίτης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Χαλέπι (κατά την ελληνιστική εποχή Βέροια Συρίας) και το όνομά του εν κόσμο ήταν Μελέτιος. Παντρεύτηκε και απόκτησε παιδιά. Μετά τον θάνατο της συζύγου του χειροτονήθηκε ιερέας και κατόπιν προχειροτονίστηκε Μητροπολίτης Βεροίας (Συρίας). Το 1641, όταν απεβίωσε ο Ευθύμιος Δ' προβιβάστηκε στον πατριαρχικό θρόνο Αντιοχείας ο Μελέτιος και μετονομάστηκε Μακάριος Γ'.
Βρήκε τον θρόνο βεβαρυμένο με υπέρογκο χρέος, και αποφάσισε να περιοδεύσει ζητώντας οικονομική βοήθεια. Πέρασε από την Κωνσταντινούπολη και από εκεί στη Μολδοβλαχία, Πολωνία και Μικρή Ρωσία. Στη Μόσχα έφτασε το 1652 και δεξιώθηκε από τον ηγεμόνα Αλέξιο Μιχαήλοβιτς. Λαμβάνοντας σημαντική οικονομική βοήθεια επέστρεψε στη Δαμασκό και ξανά προσκλήθηκε στη Μόσχα από τον ηγεμόνα το έτος 1666 μαζί με άλλους πατριάρχες για να κρίνουν τον πατριάρχη Ρωσίας Νίκωνα. Ο Μακάριος πήγε στη Μόσχα μαζί με τον Αλεξανδρείας Παΐσιο, έκριναν τον Νίκωνα και τον κήρυξαν έκπτωτο της πατριαρχίας.
Αναφέρεται ότι το 1662 δήλωσε, σε κλίμα μυστικότητας, υποταγή στη Ρώμη και μάλιστα σε επίσημο δείπνο στη Δαμασκό αποκάλεσε δημοσίως τον Πάπα Άγιο Πατέρα του[1]. Ο Μακάριος πατριάρχεψε συνολικά ως τις 12 Ιουνίου 1672[2], οπότε απεβίωσε από δηλητηριασμό.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. σελ. 273. ISBN 9789604461301.
- ↑ Raheb, Abdallah (1981). Nicholas J. Samra, επιμ. Conception of the Union in the Orthodox Patriarchate of Antioch (1622–1672) (PDF). Beirut. σελίδες 79–96. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2016.
Πηγές Επεξεργασία
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.