Μαργαρίτα της Φλάνδρας, κόμισσα του Χέλρε

(1272-1331)

Η Μαργαρίτα η Νεότερη, γερμ.: Margarete von Flandern von Dampierre (απεβ. το 1331) από τον Οίκο του Νταμπιέρ ήταν κόρη του κυρίου του Νταμπιέρ και με τους γάμους της έγινε πρώτα πριγκίπισσα της Σκωτίας και μετά κόμισσα του Χέλρε.

Μαργαρίτα της Φλάνδρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1272
Θάνατος1331
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλέξανδρος, πρίγκιπας της Σκωτίας (από 1282)[1]
Ρέγκιναλντ Α΄ του Χέλρε (από 1286)[1]
ΤέκναΡέγκιναλντ Β΄ του Χέλρε
Margaretha van Gelre[2]
Philippa van Gelre[2]
Isabella van Gelre[2]
ΓονείςΓκι του Νταμπιέρ και Ισαβέλλα του Λουξεμβούργου
ΑδέλφιαΜαρία του Νταμπιέρ
Μαργαρίτα του Νταμπιέρ
Philippa of Flanders
Βεατρίκη της Φλάνδρας
Ισαβέλλα της Φλάνδρας
Βεατρίκη της Φλάνδρας
Ιωάννης Α΄ του Ναμύρ
Φίλιππος του Κιέτι
William of Dendermonde
Henry, Count of Lodi
Ροβέρτος Γ΄ της Φλάνδρας
Γκι του Ναμύρ
Ιωάννης της Φλάνδρας

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν η πέμπτη κόρη (2η από τον 2ο γάμο) του Γκυ κόμη της Φλάνδρας και της δεύτερης συζύγου του Iσαβέλλας του Λόμπουργκ, κόρης του Ερρίκου Ε΄ κόμη του Λουξεμβούργου.

Οικογένεια Επεξεργασία

Το 1281 ο Αλέξανδρος Β΄ της Σκωτίας άρχισε τις διαπραγματεύσεις με τον κόμη της Φλάνδρας, σχετικά με το γάμο τής κόρης του κόμη Μαργαρίτας με τον γιο του Αλέξανδρο πρίγκιπα της Σκωτίας. [3] Το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 14 Νοεμβρίου 1282 στο Ρόξμπουργκ της Σκωτίας [4] και ο γάμος εορτάστηκε την επόμενη ημέρα. [5] Όμως ο πρίγκιπας Αλέξανδρος απεβίωσε μία εβδομάδα μετά τα 20ά γενέθλιά του, στις 28 Ιανουαρίου 1284. [3]

Στις 3 Ιουλίου 1286 η Mαργαρίτα παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, με τον Ρέγκιναλντ Α΄ των Βάσενμπεργκ κόμη του Χέλρε, στο Ναμύρ της Βαλλωνίας. Είχαν έξι παιδιά:

  • Ρέγκιναλντ Β΄ π.1295-1343, δούκας του Χέλρε.
  • Μαργαρίτα.
  • Γκυ.
  • Φίλιππος.
  • Ελισάβετ.
  • Φιλίππα.

Πρόγονοι Επεξεργασία

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 p10781.htm#i107809. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. 3,0 3,1 Barrow 1990, σελ. 122.
  4. Fegley 2002, σελ. 105.
  5. Duncan 2002, σελ. 169.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία