Μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ

Συντεταγμένες: 47°34′19″N 2°57′00″W / 47.571944°N 2.95°W / 47.571944; -2.95

Τα μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ είναι ένα σύνολο νεολιθικών κατασκευών στο Λοκμαριακέ της Βρετάνης. Περιλαμβάνουν το Σπασμένο μενίρ του Ερ Γκρα, το μεγαλύτερο γνωστό μοναδικό τεμάχιο ογκόλιθου που μεταφέρθηκε και ανεγέρθηκε στη Νεολιθική εποχή, ένα ντολμέν γνωστό ως Η τράπεζα των εμπόρων και τον περίφημο τύμβο Ερ-Γκρα.

Μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ
Τα τέσσερα κομμάτια του Μεγάλου σπασμένου μενίρ
Χάρτης
Γενικές πληροφορίες
ΕίδοςΜεγαλιθικά μνημεία
Γεωγραφικές συντεταγμένες47°34′17″N 2°57′1″W
Διοικητική υπαγωγήΛοκμαριακέ[1]
ΤοποθεσίαΛοκμαριακέ
ΧώραΓαλλία
Προστασίακατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1889)[1]
Commons page Πολυμέσα

Το Μεγάλο σπασμένο μενίρ του Ερ Γκρα Επεξεργασία

 
Καλλιτεχνική ανακατασκευή του Μεγάλου μενίρ του Ερ Γκρα με τα άλλα 18 μενίρ στη σειρά. 4500 π.Χ.

Το Μεγάλο σπασμένο μενίρ του Ερ Γκρα, ή Men ar hroëc'h που σημαίνει «Η πέτρα της νεράιδας» στα βρετονικά, είναι ένα μεγαλιθικό μνημείο που βρισκόταν στη μέση ενός μνημειώδους συνόλου άλλων 18 μενίρ.

Ανεγέρθηκε γύρω στο 4.700 π.Χ. συγχρόνως με τα άλλα 18 μενίρ της ομάδας και θεωρείται ότι έσπασε γύρω στο 4.000 π.Χ.

Είναι ένα μενίρ εξαιρετικών διαστάσεων, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη[2]: Έχει ύψος 20,60 μέτρα, πλάτος 3 μέτρα και βάρος 330 τόνων. Η πέτρα από την οποία κατασκευάστηκε προέρχονταν από μια βραχώδη προεξοχή που βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα έξω από το Λοκμαριακέ. Οι εντυπωσιακές διαστάσεις αυτού του μενίρ εξακολουθούν να διχάζουν τους ειδικούς για τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά του και την ανέγερση, αλλά το γεγονός ότι αυτό επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της νεολιθικής εποχής παραμένει αξιοσημείωτο.

Σε όλη την επιφάνεια του, το μνημείο φέρει γλυπτές αναπαραστάσεις. Δυστυχώς, είναι σοβαρά διαβρωμένες και πολύ δύσκολο να τις δούμε.

Καταστροφή Επεξεργασία

Δεν είναι γνωστό τι προκάλεσε την πτώση του μενίρ και τον κατακερματισμό του στα τέσσερα κομμάτια που βλέπουμε σήμερα. Κάποτε θεωρούσαν ότι η πέτρα δεν ήταν ποτέ όρθια, αλλά τα αρχαιολογικά ευρήματα απέδειξαν το αντίθετο. Η πιο δημοφιλής θεωρία είναι ότι το μενίρ σκόπιμα τραβήχτηκε και έσπασε. Είναι βέβαιο ότι άλλα μενίρ που το συνόδευαν αφαιρέθηκαν και επαναχρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή τάφων και ντολμέν στην περιοχή. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι αρχαιολόγοι υποστήριξαν την εξήγηση ενός σεισμού, και αυτή η θεωρία είναι η επικρατέστερη.

Η Τράπεζα των Εμπόρων Επεξεργασία

 
Η Τράπεζα των Εμπόρων

Η Τράπεζα των Εμπόρων είναι ένα μεγάλο ντολμέν που περιέχει μια σειρά διακοσμήσεων. Η κεφαλίδα του θαλάμου περιλαμβάνει μεγάλες ανάγλυφες παραστάσεις στην κάτω πλευρά που απεικονίζει ένα τσεκούρι, και τμήμα ανάγλυφου με ένα άροτρο που το σέρνουν βόδια. Αυτό το κομμάτι δείχνει ότι η κεφαλίδα ήταν αρχικά τμήμα του Μεγάλου σπασμένου μενίρ, δεδομένου ότι τα σχέδια της διακόσμησης ταιριάζουν απολύτως, και επαναχρησιμοποιήθηκε.

Η πέτρα στο πίσω μέρος του θαλάμου περιέχει μια χαραγμένη στήλη με στρογγυλά και τοξωτά διακοσμητικά αντικείμενα που μπορεί να αντιπροσωπεύουν χωράφια καλλιεργειών.

Το ντολμέν ήταν εντελώς εκτεθειμένο και πάνω από το έδαφος μέχρι το 1993, οπότε οι αρχαιολόγοι αποφάσισαν ότι πρέπει να καλυφθεί με τύμβο, ανακατασκευάζοντας την αρχική του εμφάνιση και προστατεύοντας το περιεχόμενό του.

Ο τύμβος του Ερ-Γκρα Επεξεργασία

 
Ο τύμβος του Ερ-Γκρα

Ο τύμβος Ερ-Γκρα ανήκει στην κατηγορία των ταφικών μνημείων με κλειστό θησαυροφυλάκιο. Λόγω του μεγέθους και του ταφικού υλικού που βρέθηκαν μέσα, πρέπει να ανήκε σε σημαντικούς ανθρώπους ή φυλετικούς ηγέτες.

Έχει μήκος 140 μέτρα. Κατασκευάστηκε την 5η χιλιετία π.Χ. ως ταφικό μνημείο, το οποίο επεκτάθηκε με υστερόχρονες κατασκευές. Η κορυφή δείχνει ότι το μνημείο ολοκληρώθηκε γύρω στα 3.300 π.Χ.

Ο τύμβος έχει ταξινομηθεί ως ιστορικό μνημείο από τις 16 Ιανουαρίου 1935.[3]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Τα μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ (βίντεο στο youtube)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  2. Henry de Lumley, Jean Guilaine,La Préhistoire française , Éditions du CNRS, 1976, p. 208
  3. . «www2.culture.gouv.fr».