Μιαούλης ΙΙ (καταδρομικό)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Το καταδρομικό «Ναύαρχος Μιαούλης» ναυπηγήθηκε το 1878 στη Γαλλία και κατέπλευσε στον Πειραιά το 1879. Χαρακτηρίσθηκε αρχικώς ως «Θωρηκτό» καθώς διέθετε αρετές, όπως η ταχύτητα με την οποία μπορούσε να προσεγγίσει εχθρικά πλοία, ενώ χρησιμοποιείτο προκειμένου να πλήξει παράκτιους σταθμούς ανθράκευσης, εμποδίζοντας έτσι τον ανεφοδιασμό των τορπιλοβόλων. Επρόκειτο ουσιαστικά για ένα σκάφος σύνθετης κατασκευής. Το κάτω μέρος του αποτελείτο από σιδερένιες πλάκες που το περίβλημά του ήταν ξύλινο (δρυς), το οποίο έφερνε επιχάλκωση για την αποφυγή συχνών καθαρισμών του πλοίου. Η μηχανή ήταν κατά την καθέλκυση του πλοίου, τελευταίου τύπου, χαρακτηριζόμενη ως οριζόντια με τρεις κυλίνδρους. Οι δύο εξ αυτών είχαν το ίδιο μέγεθος, ενώ ο τρίτος κύλινδρος ήταν λίγο μικρότερος. Η έλικα ήταν ορειχάλκινη, με τέσσερα πτερύγια, ενώ οι λέβητες κυλινδρικοί κατασκευασμένοι από άριστο σιδηρέλασμα.
| Navarchosmiaoulis ship.gif | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Ναυπηγείο | Forges et Chantiers |
| Παροπλισμός | 1912 |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 1770 τόνοι |
| Μήκος | 81 μέτρα |
| Πλάτος | 11 μέτρα |
| Βύθισμα | 4,6 μέτρα |
| Πρόωση | 2200 ΗΡ |
| Ταχύτητα | 16 κόμβοι |
| Οπλισμός | 4 πυροβόλα KRUPP των 17 εκατοστών και 4 των 7,5 εκατοστών |
| Θωράκιση | σιδερένιο με επένδυση ξύλου |
Κατασκευάστηκε στο γαλλικό ναυπηγείο των Forges et Chantiers στην Seyne της Τουλόν μεταξύ 1878 – 1880 από τον περίφημο ναυπηγό Λαγκάν και ήταν από τα πιο όμορφα πλοία της εποχής του.
Το μεγαλύτερο μέρος της δαπάνης κατασκευής του (2,3 εκατομμύρια χρυσές δραχμές) καλύφθηκε με χρήματα της εταιρείας ‘ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΥ’, που ιδρύθηκε το έτος 1886 από τον Κ. Νικόδημου, η οποία πρώτη φορά διέθεσε χρήματα για ναυπήγηση ή κατασκευή πολεμικού πλοίου. Χρησιμοποιήθηκε για την περιφορά της σημαίας σε χώρες της Μεσογείου και του Ατλαντικού και σαν εκπαιδευτικό πλοίο των Ναυτικών Δοκίμων. [1]
Με Κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Κ. Ζώτο τον Ιανουάριο του 1897 όταν είχε σταλεί στην Κρήτη για την προστασία του Χριστιανικού Πληθυσμού από τις τουρκικές σφαγές, εμπόδισε με – παρ’ όλο που δεν υπήρχε εμπόλεμη κατάσταση - το τουρκικό πολεμικό πλοίο "Φονάτ" να αποβιβάσει Τούρκους ατάκτους στην Σητεία, που η μεταφορά τους είχε σκοπό να καταπνίξει την εξέγερση των Χριστιανών.
Το 1897 στη Κρητική επανάσταση ήταν αρχηγίδα της Δυτικής μοίρας με Κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Κριεζή.
To 1900 το «Ναύαρχος Μιαούλης» με Κυβερνήτη τον τότε Αντιπλοίαρχο του Βασιλικού Ναυτικού Παύλο Κουντουριώτη, πραγματοποιεί τον διάπλου του Ατλαντικού Ωκεανού, για πρώτη φορά από συστάσεως του νέου Ελληνικού κράτους, με αποστολή την επίδειξη της Ελληνικής Σημαίας στους εξήντα χιλιάδες ομογενείς των Η.Π.Α.. [2]
Το 1912 παροπλίστηκε και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε σαν Σχολή Πυροβολικού και Σχολή Υπαξιωματικών. Το 1931 εκποιήθηκε.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ https://web.archive.org/web/20151021125743
- ↑ ΤΡΙΠΟΝΤΙΚΑΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ· ΜΙΛΕΣΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ (2015). 1900. Αθήνα: ΠΛΩΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΩΡΗΚΤΟ "Γ.ΑΒΕΡΩΦ". σελ. 320.