Νέα Ιωνία Μαγνησίας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 39°22′45″N 22°55′39″E / 39.37917°N 22.92750°E / 39.37917; 22.92750

Η Νέα Ιωνία είναι πρώην δήμος που γειτνιάζει με το Βόλο και συγκροτεί τη δεύτερη σε μέγεθος δημοτική ενότητα του Νομού Μαγνησίας, μετά τη Δημοτική Ενότητα Βόλου. Από το 2011 υπάγεται στο Δήμο Βόλου.[2] Φυσικό όριο μεταξύ της πόλης του Βόλου και της πόλης της Νέας Ιωνίας είναι ο ποταμός Κραυσίδωνας.

Νέα Ιωνία Μαγνησίας
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Νέα Ιωνία Μαγνησίας
39°22′45″N 22°55′39″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Βόλου
Υψόμετρο5 μέτρα
Πληθυσμός31.684 (2021)[1]
Ταχ. κωδ.384 45
Τηλ. κωδ.2421
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)

Ο πληθυσμός της Νέας Ιωνίας, σύμφωνα με την ελληνική απογραφή του 2021, ανέρχεται σε 31.684 κατοίκους.

Ονομασία Επεξεργασία

Οι πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν από τη Σμύρνη και την υπόλοιπη Μικρά Ασία το 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής. Στην αρχή ήταν μία συνοικία του Βόλου και ονομαζόταν «Προσφυγικός συνοικισμός» ή απλά «συνοικισμός». Το οριστικό όνομα «Νέα Ιωνία» η περιοχή το πήρε το 1947, σε ανάμνηση των χαμένων πατρίδων - της Ελληνικής Ιωνίας - και τη μετατροπή της σε δήμο και ξεχωριστή πόλη.

Ιστορία Επεξεργασία

Η ιστορία του τόπου συνδέεται άμεσα με τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον εμπρησμό της Σμύρνης και ξεριζωμό 1.500.000 Ελλήνων της Μικράς Ασίας τον Αύγουστο του 1922 από τις ακμάζουσες πατρογονικές τους εστίες.

Στα τέλη του φθινοπώρου του 1924 στην άνυδρη περιοχή του Ξηρόκαμπου πάνω από το χείμαρρο Κραυσίδωνα, άρχισαν να δημιουργούνται σε πρώτη φάση τα πρώτα προσφυγικά σπίτια για 2.000 περίπου άτομα, τα λεγόμενα Τετράγωνα δημιουργώντας τον προσφυγικό Συνοικισμό του Βόλου, τη Νέα Ιωνία. Μέσα στο καλοκαίρι του 1925 ανεγέρθηκαν τα λεγόμενα Τσιμεντένια στα δυτικά της κεντρικής πλατείας και σε λίγα χρόνια τα Πέτρινα, δυτικά, όπου μαζί με τα Τζαμαλιώτικα και τα Γερμανικά ανατολικά τους, υπάρχουν και μένουν μόνιμα μέχρι και σήμερα – κάποια από αυτά με την παλιά, την πρώτη τους μορφή – δίνοντας στη Νέα Ιωνία μία ξεχωριστή φυσιογνωμία.

Η κοινότητα συστάθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1946 και αναγνωρίστηκε σε δήμο στις 29 Μαΐου 1947.[3] Μέχρι και το 1947 αποτελούσε ενιαίο δήμο μαζί με τον Βόλο, το Δήμο Παγασών. Με βασιλικό διάταγμα για λόγους πολιτικούς αποφασίσθηκε η διάσπασή της από το Βόλο. Από το 2023 λειτουργεί το Κέντρο Μικρασιατικού Πολιτισμού Η Στέγη των Ιώνων της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας “Ίωνες” (οδός Χρ.Λούλη 68).

Η πόλη σήμερα Επεξεργασία

Σήμερα, η Νέα Ιωνία έχει τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης πόλης, με γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και με αρκετά προβλήματα. Η προσφυγική προέλευση του πληθυσμού της Νέας Ιωνίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής φυσιογνωμίας της περιοχής. Αποτελείται από το ιστορικό κέντρο, γύρω από το οποίο έχει επεκταθεί η σημερινή πόλη, μια κοινότητα και 2 αγροτικούς οικισμούς. Στα αξιοθέατα της πόλης περιλαμβάνονται το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, το Μουσείο Προπολεμικής Μεταξουργίας, η εκκλησία της Ευαγγελίστριας, κ.α.

Δήμαρχοι Νέας Ιωνίας Επεξεργασία

Δήμαρχοι διετέλεσαν [4] τα ακόλουθα πρόσωπα.

Δήμος Νέας Ιωνίας
1947-49 Ευάγγελος Καραμπατζάκης [5]
1949-1950 Απόστολος Βολίδης[5]
1954-1959 Γεώργιος Δοξόπουλος (1915-1991)
1959-1967 Εκλεγμένοι δήμαρχοι
1967-197? Κωνσταντίνος Μιλτ. Σουγιουλτζόγλου (με αναπληρωτή τον Γεώργιο Αγαπίου Μιχαηλίδη)[6] (διορισμένος)
1975-1978 Γεώργιος Μπαλλής
1979-1990 Ανδρέας Βαλαχής
1991-1998 Στέφανος Φούσκης-Μαρίνος
1999-2002 Παύλος Μαβίδης
2003-2006 Στέφανος Φούσκης-Μαρίνος
2007-2010 Παύλος Μαβίδης

Αθλητισμός Επεξεργασία

Στην δημοτική ενότητα Νέας Ιωνίας δραστηριοποιούνται οι εξής αθλητικοί σύλλογοι:

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Ελληνική απογραφή 2021.
  2. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2015. 
  3. Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ, ΕΕΤΑΑ
  4. «ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε.». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  5. 5,0 5,1 «Αρχείο κατηγορίας: Ιστορία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2021. 
  6. Επιθεώρησις Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, τχ. ΙΒ΄ (Δεκέμβριος 1967), σελ. 1128.