Ο Νίνκο Πέριτς (σερβικά : Нинко Перић) (Μπόγιτς 14 Μαΐου 1886 - Βελιγράδι 24 Απρίλη 1961) ήταν σερβικής καταγωγής δικηγόρος και πολιτικός της Γιουγκοσλαβίας[1].

Νίνκο Πέριτς
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση14  Μαΐου 1886, Bojić
Θάνατος24  Απριλίου 1961
Επάγγελμαπολιτικός

Τελείωσε το γυμνάσιο στο Σάμπατς και το Βελιγράδι κι έπειτα αποφοίτησε από τη νομική σχολή του Βελιγραδίου το 1910. Πήρε διδακτορικό στο Παρίσι το 1913 κι άσκησε την δικηγορία από το 1913 ως το 1917 όπου ασχολήθηκε με την πολιτική . Ήταν γραμματέας στο υπουργείο εξωτερικών την περίοδο 1917-1920. Γραμματέας της αντιπροσωπείας του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων στη διάσκεψη ειρήνης των Παρισίων. Το 1920 ήταν αναπληρωτής καθηγητής στη νομική σχολή της Σουμπότιτσα[2].

Χρημάτισε υπουργός κοινωνικών υποθέσεων από 4 Μαΐου έως 31 Ιουλίου 1923[3] και δικαιοσύνης το 1924[4]. Υπουργός οικονομικών από 15 Απριλίου έως 24 Δεκεμβρίου 1926[5][3], υπουργός εξωτερικών στις 24 Δεκεμβρίου 1926 έως 12 Απριλίου 1927[3] και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου από 17 Απριλίου έως 26 Ιουνίου 1928 εκπροσωπώντας τον υπουργό δικαιοσύνης, παιδείας και θρησκευμάτων[3]. Πρόεδρος της εθνοσυνέλευσης, (βουλής), το 1927-1928, πρόεδρος του συμβουλίου της επικρατείας 1930-1931, Πρέσβης στο Βουκουρέστι το 1935-1936.

Έγραψε τα βιβλία :

  • Теорија злоупотребе права (1912)
  • Основи грађанског права - општи део (1922)
  • Међународно приватно право (1926)

Παραπομπές Επεξεργασία

 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Нинко Перић της Σερβικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).